Ε, όχι και ντέρμπι!

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Ντέρμπι είναι όταν παίζει ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό. Ολα τα άλλα είναι παιχνίδια κρίσιμα ή όχι βαθμολογικά. Παιχνίδια για το γόητρο επίσης.

Σε όποια κατηγορία θέλετε μπορείτε να βάλετε το χτεσινό. Ντέρμπι όμως όχι.

Σε αυτό λοιπόν το κρίσιμο βαθμολογικά παιχνίδι, ο Ολυμπιακός είχε ένα βασικό στόχο: Να ξεμπερδέψει με τον ΠΑΟΚ. Και ξεμπέρδεψε. Τον έβγαλε οριστικά εκτός τίτλου και τον αφήνει να γιατρέψει τις ανοικτές πληγές του.

Ευτυχώς για τον ΠΑΟΚ που το ματς ήρθε ισόπαλο, γιατί αν έχανε αντί για την πέτρα που χτύπησε τον Τσόρι, θα είχε κανονικό πετροπόλεμο και άλλα «ωραία» που γίνονται στην Τούμπα και στοιχίζουν τιμωρίες στον ΠΑΟΚ.

Να με συγχωρέσει ο Περέιρα, αλλά νομίζω ότι φέρθηκε με αβρότητα και καλοσύνη στον ΠΑΟΚ.

Εβαλε τον Ολυμπιακό να παίξει συγκρατημένα απέναντι σε έναν αντίπαλο μικρής δυναμικότητας, περιορισμένης δυναμικότητας και περιορισμένων ατομικών δυνατοτήτων.

Το καταλαβαίνω. Δεν ήθελε να ρισκάρει. Κι έτσι -για να μην τον αδικώ-ο Ολυμπιακός μπορούσε να πάρει άνετα τη νίκη.

Τον σταμάτησε ο Ιτάντζ στο πρώτο ημίχρονο και οι κακές τελικές πάσες στο δεύτερο. Ποιότητα παικτών, φυσικές δυνάμεις, διαχείριση του ματς, όλα υπέρ του πρωταθλητή.

Δεν ήρθε η νίκη, αλλά ο ΠΑΟΚ τέθηκε εκτός διεκδίκησης και οι παίκτες του Ολυμπιακού έφυγαν σώοι και αβλαβείς από την Τούμπα.

Ολα πρέπει να τα μετράμε. Κι αν ο Παναθηναϊκός που νίκησε τον Παναιτωλικό με την ψυχή στο στόμα νομίζει ότι μπήκε τώρα σε «τροχιά διεκδίκησης», Κυριακή κοντή γιορτή...

ΥΓ.: Όσο για τον Γιάχο, το πέναλτι του Κλάους στον Σαντάνα το κατάπιε. Ολα καλά όμως. Από τη στιγμή που δεν το πήρε ο Ολυμπιακός...