Δυστυχώς για τον ΠΑΟΚ & τον Ιβάν, έφτασε η ώρα της κρίσης

Στην Τούμπα, απλά επισφραγίστηκε η αγωνιστική κατρακύλα του ΠΑΟΚ. Μιλάμε για μια ομάδα που είναι πληγωμένη από τραυματισμούς. Ένα συγκρότημα όμως, το οποίο φαίνεται να μην έχει αρχή και τέλος, όχι εξαιτίας μόνο αγωνιστικών θεμάτων, αλλά κυρίως λόγω της τραγικής οργάνωσης για το πώς στήθηκε όλο το φετινό οικοδόμημα. Μιλάμε για μια ομάδα, όπου έχουν περάσει ένα κάρο άνθρωποι για να... οργανώσουν αυτό το χάλι. Αυτοί θα πρέπει να δώσουν αποζημίωση στον ίδιο τον σύλλογο και τον Σαββίδη, με πρώτον και καλύτερο τον Άρνεσεν που έστησε το καλοκαίρι αυτό το συγκρότημα που δεν μπορεί να λέγεται ΠΑΟΚ. Μιλάμε για ανθρώπους, που δεν μπορούν να δώσουν λύση, ούτε καν σε αυτή την τραγωδία με το προπονητικό κέντρο, που αποδεκατίζει κάθε εβδομάδα τον Δικέφαλο του Βορρά.

Ο Σαββίδης δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Είναι πραγματικά τραγικό, να μην μπορεί να κερδίσει εδώ και επτά συνεχόμενα παιχνίδια μία ομάδα, αλλά αυτό είναι το τελευταίο. Κάθε χρόνο ο Ιβάν κουβαλάει ένα σωρό κόσμο, μοιράζει θέσεις και πόστα σε κάθε πικραμένο, αλλά προκοπή δεν βλέπει. Όφειλε ο ίδιος, ν’ αντιμετωπίζει πολύ πιο σοβαρά και δραστικά την επένδυση που έχει κάνει στον ΠΑΟΚ, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να διασύρεται αγωνιστικά με αυτόν τον τρόπο. Η επιλογή να κρατήσει τον Τούντορ μέχρι τέλους, για να πιει μόνος του το πικρό ποτήρι, ρίχνει τον ΠΑΟΚ σε μια ατελείωτη κατρακύλα.

Η υγιής αντίδραση των ΠΑΟΚτσήδων στην έξοδο των φίλων του Ηρακλή, ήταν μία σωστή αντίδραση. Τα όσα διαδραματίζονται αυτή την ώρα έξω από την Τούμπα, με το σκηνικό πολέμου, με πέτρες, ξύλα και βανδαλισμούς εναντίον της ίδιας τους της ομάδας, δείχνει πως το ποτήρι αυτή τη φορά έχει ξεχειλίσει και πως η κατάσταση βρίσκεται εκτός ελέγχου, με απρόβλεπτες συνέπειες. Το να μείνει ο Δικέφαλος του Βορρά εκτός της πρώτης πεντάδας, μοιάζει μια πιθανότητα πολύ σοβαρή. Αλλά εδώ που τα λέμε, με τέτοιες εκκαθαρίσεις που πρέπει να γίνουν, το να σκέφτεται κανείς προκριματικά ευρωπαϊκού θεσμού, είναι ουτοπικό, με τα όσα συμβαίνουν τούτη τη στιγμή στον σύλλογο.

Ασφαλώς αξίζουν πολλά λόγια για τον νικητή. Ο Ηρακλής, με τον Λεοζίνιο έχει βρει ένα μεσοεπιθετικό σημείο αναφοράς, έχει πλέον και μια πιο παραγωγική ταυτότητα. Σας είχα προϊδεάσει πως θα βρει σταδιακά τη θέση που του αξίζει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν δεν είχε προσεχώς μια δύσκολη τριάδα αγώνων στη συνέχεια και θα ρισκάριζα πρόβλεψη, πως θα μπορούσε να χτυπήσει ακόμα και την πόρτα της πεντάδας. Με τον ΠΑΟΚ σε τέτοια κατάρρευση, ποτέ δεν ξέρεις, αλλά υπάρχει και ο Αστέρας. Πάντως με την συνολική του παρουσία, δικαίως βρίσκεται στην πρώτη επτάδα.


Τώρα για το «τριφύλλι». Ο Παναθηναϊκός δεν απέδρασε σήμερα από τους «Ζωσιμάδες». Έπαιξε με δέκα ποδοσφαιριστές για ένα ημίχρονο και πέντε λεπτά, παρά το γεγονός πως δεν του δόθηκε ένα ξεκάθαρο πέναλτι που θα το έδινε και ο ίδιος ο παίκτης που το έκανε, σημείωσε τρία γκολ και πήρε ψυχολογία. Ο Παναθηναϊκός επιβεβαίωσε κάτι για το οποίο επιμένω εδώ και εβδομάδες. Στις αναμετρήσεις μακριά από τη Λεωφόρο είναι αποτελεσματικότερος και πιο ικανός να δημιουργήσει ευκαιρίες. Στην αγωνιστική του παρουσία, συνέβαλλε και η παρουσία του Βλαχοδήμου.

Ο 24χρονος ακραίος, έδωσε πνοή στους «πράσινους». Από τα δικά του πόδια ξεκινάει η διπλή ευκαιρία με τις ισάριθμες όμορφες επεμβάσεις του Περιστερίδη, βάζει το πρώτο γκολ και ανοίγει τον δρόμο για τη νίκη. Το ενθαρρυντικό για το «τριφύλλι» είναι τα δύο γκολ του Μπεργκ, καθώς όλοι γνωρίζουμε ποια είναι η δυναμική του «τριφυλλιού» όταν ο Σουηδός βρίσκεται σε καλή κατάσταση.

Μέχρι ο Παναθηναϊκός να βάλει το δεύτερο γκολ στο 83’ και να κλειδώσει τη νίκη, ο Δελφάκης στον πειθαρχικό έλεγχο, τα βλέπει όλα...μπλε και βέβαια κλείνει τα μάτια όταν ο Φερφελής κάνει κανονικότατα κοντρόλ με το χέρι μέσα στην περιοχή της ομάδας του, αλλά εκείνος δεν δίνει τίποτα. Πλέον αυτή η αντιμετώπιση παύει ν’ αποτελεί έκπληξη. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να κερδίσει χρόνο για ανασύνταξη και θα πρέπει να το πράξει, γιατί έρχεται σειρά ακόμα πιο δύσκολων αγώνων από τον σημερινό.