Δράκοι με προσωπικότητες και διάβολοι...γατάκια

Όταν άρχισε το τουρνουά αυτό, αρκετοί φίλοι αληθινά ψαγμένοι, έκαναν την εκτίμηση πώς αυτή η ομάδα του Βελγίου, βρισκόταν στην κατάλληλη στιγμή για να πραγματοποιήσει μία υπέρβαση. Μετά το ματς με την Ιταλία, η αλήθεια είναι με τρεις αντιπάλους πολύ περιορισμένης δυναμικότητας πήραν νίκες.

Αυτές με την Ιρλανδία και τη Σουηδία ήταν και εμφατικές. Όταν ήρθε η ώρα όμως για το ματς που έπρεπε να κάνουν το βήμα παραπάνω λύγισαν. Και λύγισαν ενώ προηγήθηκαν κάνοντας ένα καταιγιστικό πρώτο τέταρτο, αλλά στη συνέχεια...άραξαν. Έσβησαν τις μηχανές και έκατσαν πίσω, γιατί πίστεψαν πως οι Ουαλοί ήταν Ούγγροι. Όταν είδα δε τον Βίλμοτς να αντικαθιστά τον Καράσκο, με αυτή την...περίπτωση ποδοσφαιριστή με τα βαμμένα κίτρινα μαλλιά που ονομάζεται Φελαϊνί, σιγουρεύεσαι για το ποιά θα είναι η τελική κατάληξη. Επίσης όπως είχα επισημάνει την Πέμπτη, οι απουσίες των Φερτονγκεν και Φερμάελεν στην άμυνα, ήταν δυσαναπλήρωτες.

Aπό την άλλη βλέπεις μία ομάδα που ενώ δείχνει καθηλωμένη στο πρώτο 4ο και ενώ έπρεπε να είναι λαβωμένη ψυχολογικά από την εικόνα που είχε στο πρώτο τέταρτο, βγαίνει σταδιακά μπροστά κι αρχίζει να κυριαρχεί. Κάνει την ευκαιρία με τον Τέιλορ και η Ουαλία συνεχίζει να είναι παθητική και κάπου εκεί αρχίζει το πάρτι. Η ισοφάριση της Ουαλίας σπέρνει τον απόλυτο πανικό στους Βέλγους και ξαφνικά ο Βίλμοτς και οι παίκτες του, κατανοούν και πνευματικά κι αυτό περνάει στον ψυχισμό τους πώς το ματς έχει ήδη στραβώσει. Άρα έχουν χάσει από τη στιγμή που ισοφαρίστηκαν.

Ο Βίλμοτς αλλάζει τον Καράσκο και βάζει τον Φελαϊνι. Όταν όμως μπαίνεις στη διαδικασία, ενώ είσαι καλύτερη ομάδα να κάνεις αλλαγή προκειμένου να ισορροπήσεις το πρόβλημα που έχεις στη μεσαία γραμμή, αφαιρώντας έναν επιθετικό παίκτη, ακόμα και αν δεν είναι στα καλά του, βάζεις την ομάδα σε διαδικασία προσαρμογής στον αντίπαλο. Δεν ήταν οι Ουαλοί εκείνοι που πιέζονταν αλλά οι Βέλγοι. Ο Ρόμπσον Κανού απέδειξε πόσο σπουδαίο φορ είναι και ο στράικερ της Μπέρνλι, Σαμ Βοουκς έβαλε μια ακόμα γκολαρα για να κλειδώσει την πρόκριση της ομάδας του στους τέσσερις.

Οι Ουαλοί κατάφεραν απίστευτα πράγματα σε αυτό το τουρνουά. Πάνω απ' όλα δεν μπήκαν ποτέ για να κλέψουν το παιχνίδι από τον αντίπαλο, αλλά για να επικρατήσουν και να βάλουν περισσότερα γκολ. Η Αγγλία όταν πήρε το Μουντιάλ το 1966, σημείωσε 11 γκολ σε 6 παιχνίδια. Από το Νησί η πρώτη ομάδα που φτάνει τα 10 γκολ από τότε σε Μουντιάλ η Euro, είναι το συγκρότημα του Κόουλμαν. Τώρα ο Ουαλός κόουτς θα βρει απέναντι του τον Φερνάντο Σάντος.

Κάτι ακόμα για το Βέλγιο. Οι κόκκινοι διάβολοι θα μπορέσουν να προχωρήσουν σε μια τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης, αν βρουν τον προπονήτη που θα κάνει αυτή την ομάδα διεκδικητρια με σωστή προσέγγιση στα ματς και που θα δουλέψει και πάνω στην ψυχοσύνθεση των παικτών. Η ομάδα της δεκαετίας του 1980 στο Βέλγιο πάντως είχε τεράστιες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες. Κάτι που δεν βγάζουν πολλοί παίκτες από την σημερινή ομάδα.