Διούδης: «Πιστεύω στην ομάδα. Έχει λείψει η Ευρώπη στον Παναθηναϊκό»

Συνέντευξη εφ όλης της ύλης παραχώρησε ο Σωκράτης Διούδης, μιλώντας για τις δυνατότητες του Παναθηναϊκού και τους στόχους του, αλλά και για τις προσωπικές του βλέψεις.

«Πιστεύω τόσο στον εαυτό μου όσο και στην ομάδα», ανέφερε ο 27χρονος γκολκίπερ στο match programme του Παναθηναϊκός-Βόλος.

Μίλησε και για το όνειρο της συμμετοχής στην Ευρώπη με τους «πράσινους» και επεσήμανε: «Έχει λείψει πάρα πολύ η Ευρώπη σε όλο τον οργανισμό του Παναθηναϊκού. Ο Παναθηναϊκός έγινε γνωστός από τις επιτυχίες του στην Ευρώπη. Για μένα προσωπικά, άλλωστε, αυτό ήταν και ένα από τα μεγαλύτερά μου όνειρά όταν υπέγραψα στην ομάδα, να αγωνιστώ σε μεγάλα ευρωπαϊκά παιχνίδια».

Παράλληλα, εξέφρασε τη χαρά του για το γεγονός ότι φοράει την πράσινη φανέλα, αναφέροντας: «Ο Παναθηναϊκός σαν όνομα και μόνο έχει τεράστιο κύρος και είναι τεράστια τιμή να παίζεις για αυτή τη φανέλα».

Αναλυτικά όσα δήλωσε match programme

Ήταν ένα κακό ξεκίνημα για την ομάδα στη σεζόν με τρία αρνητικά αποτελέσματα και μία αλλαγή προπονητή. Θεωρείς πως τώρα έχει έρθει η ώρα για να αλλάξει η εικόνα και να έρθουν και τα θετικά αποτελέσματα;
«Σίγουρα ούτε εμείς θέλαμε και περιμέναμε αυτή την εκκίνηση στο πρωτάθλημα. Έχουμε θέσει ψηλούς στόχους και τα αποτελέσματα στις πρώτες αγωνιστικές μας κάνουν τη ζωή πιο δύσκολη. Σίγουρα δεν είναι ευχάριστο να αλλάζεις προπονητές, ούτε να γίνονται πολλές αλλαγές στο εργασιακό περιβάλλον. Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως, ο προπονητής είναι αυτός που «πληρώνει το μάρμαρο», χωρίς φυσικά να έχει μόνο αυτός ευθύνες για το κακό ξεκίνημα. Όλοι έχουμε τις ευθύνες μας και νομίζω ότι αυτό το έχει αντιληφθεί ο καθένας μέσα στην ομάδα. Ξέρουμε ότι πρέπει από εδώ και στο εξής να δείξουμε το πραγματικό μας πρόσωπο και να αρχίσουμε να παίρνουμε αποτελέσματα».

Τι θεωρείς ότι δεν πήγε καλά στο ξεκίνημα;
«Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Σίγουρα επη ρεάζει το γεγονός πως έχουμε αρκετούς νέους παίκτες στην ενδεκάδα γιατί δεν είχαμε τον απαραίτητο χρόνο στην προετοιμασία για να «δέσει» η ομάδα. Ήρθε ένας νέος προπονητής με διαφορετική φιλοσοφία που προσπάθησε να αλλάξει πολλά στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. Όπως αποδείχθηκε, δεν καταφέραμε να αφομοιώσουμε γρήγορα όσα ήθελε και αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ομάδα να εμφανιστεί στον αγωνιστικό χώρο τις πρώτες αγωνιστικές κάπως μπερδεμένη».

Αισθάνεσαι, παρά το κακό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα, πως φέτος το γκρουπ έχει δυνατότητες για να κάνει ένα βήμα παραπάνω σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια;
«Προσωπικά το αισθάνομαι γιατί πιστεύω τόσο στον εαυτό μου όσο και στην ομάδα. Καθημερινά βλέπω την ποιότητα που υπάρχει στο ρόστερ και γνωρίζω πως μπορούμε να καταφέρουμε καλύτερα πράγματα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Θα έλεγα πως γι’ αυτό τον λόγο, αισθάνομαι πως αδικήσαμε τους εαυτούς μας τις πρώτες αγωνιστικές. Επειδή και πέρσι κάναμε ένα κακό ξεκίνημα και στην πορεία δείξαμε τις πραγματικές μας δυνατότητες αλλά πλέον δεν προλαβαίναμε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος, ελπίζω φέτος σύντομα να ξεπεράσουμε το σοκ που πάθαμε τις πρώτες αγωνιστικές. Έτσι, θα αξιοποιήσουμε τις δυνατότητές μας και θα δείξουμε τι μπορούμε να καταφέρουμε».

Για πρώτη φορά φέτος, μετά από τρία χρόνια, η ομάδα θα διεκδικήσει την έξοδό της στην Ευρώπη. Είναι αυτό κάτι που συζητάτε μεταξύ σας, ειδικά οι Έλληνες παίκτες που γνωρίζετε ακόμα περισσότερο πόσο σημαντική είναι η παρουσία στα ευρωπαϊκά κύπελλα για τον
Παναθηναϊκό;
«Έχει λείψει πάρα πολύ η Ευρώπη σε όλο τον οργανισμό του Παναθηναϊκού. Ο Παναθηναϊκός έγινε γνωστός από τις επιτυχίες του στην Ευρώπη. Για μένα προσωπικά, άλλωστε, αυτό ήταν και ένα από τα μεγαλύτερά μου όνειρά όταν υπέγραψα στην ομάδα, να αγωνιστώ σε μεγάλα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Φέτος όλα τα παιδιά και μέσα από συζητήσεις που έχουμε κάνει, ανυπομονούν να πετύχουμε αυτό τον στόχο. Πρέπει όμως αυτό να το δείξουμε στον αγωνιστικό χώρο, γιατί εκεί θα κληθούμε να πάρουμε τα αποτελέσματα που χρειαζόμαστε για να πετύχουμε αυτό τον στόχο».

Θα σε γυρίσω λίγους μήνες πίσω, όταν ανανέωσες το συμβόλαιό σου με τον Παναθηναϊκό. Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε να πάρεις
αυτή την απόφαση και να επεκτείνεις τη συνεργασία σου με την ομάδα;
«Ο λόγος θα έλεγα πως ήταν ο ίδιος για τον οποίο υπέγραψα στην ομάδα. Ο Παναθηναϊκός σαν όνομα και μόνο έχει τεράστιο κύρος και είναι τεράστια τιμή να παίζεις για αυτή τη φανέλα. Από εκεί και πέρα, μετά από τρία χρόνια στην ομάδα έχω δεθεί με τον σύλλογο, με τους ανθρώπους που δουλεύουν σε αυτόν. Φυσικά, έχω δεθεί και με τους φιλάθλους μας. Ο Παναθηναϊκός είναι ένα πολύ ευχάριστο περιβάλλον για να δουλεύεις και να εξελίσσεσαι. Μέσα σε αυτά τα χρόνια έχω και εγώ εξελιχθεί πολύ. Οπότε νιώθω ότι βρίσκομαι σε ένα περιβάλλον που θα με βοηθήσει να πετύχω τους στόχους μου και να συνεχίσω να βελτιώνομαι».

Κατά τη διάρκεια της περσινής σεζόν ήταν πολλά τα ματς μετά τα οποία έγιναν ξεχωριστές αναφορές σε σένα λόγω των πολύ καλών εμφανίσεών σου. Αισθάνεσαι πως η χρονιά ήταν για σένα ένα step up στην καριέρα σου;
«Αυτός είναι πάντα ο στόχος μου. Η αλήθεια είναι ότι όντως δεν θυμάμαι να έχω καλύτερη χρονιά στην καριέρα μου. Επειδή όμως δουλεύω για να μπορώ κάθε χρόνο να εξελίσσομαι, απλά αντιλαμβάνομαι πως βρίσκομαι στο σωστό δρόμο».

Πριν από λίγες ημέρες, έκανες το ντεμπούτο σου και με την Εθνική ομάδα. Πρώτα από όλα, ήθελα να σε ρωτήσω πως αισθάνεται ένας ποδοσφαιριστής όταν μαθαίνει πως θα αγωνιστεί για πρώτη φορά με το εθνόσημο;
«Η αλήθεια είναι ότι ήμουν κάπως προετοιμασμένος μέσα μου και το περίμενα. Έβλεπα ότι εξελίσσομαι ως τερματοφύλακας και βγάζω καλά στοιχεία στον αγωνιστικό χώρο. Ήξερα πως θα εκτιμηθεί αυτό κάποια στιγμή από τον ομοσπονδιακό προπονητή. Άλλωστε, έχει δείξει ότι δίνει ευκαιρίες σε όσους ποδοσφαιριστές αξίζουν και είναι συνεπείς. Από εκεί και πέρα, όσο τετριμμένο και αν ακούγεται, ήταν ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Για μένα προσωπικά ήταν κάτι που ονειρευόμουν από μικρό παιδί. Είναι πολύ όμορφο να αγωνίζεσαι για την χώρα σου. Επειδή όμως είμαι αρκετά φιλόδοξος άνθρωπος, το χάρηκα μεν, αλλά τώρα σκέφτομαι ήδη τα επόμενα παιχνίδια».

Αισθάνεσαι πως σε αυτή σου την εξέλιξη και στο να φτάσεις μέχρι το ντεμπούτο σου με την Εθνική ομάδα, έπαιξε καθοριστικό ρόλο ο Παναθηναϊκός;
«Ναι, έναν πολύ σπουδαίο ρόλο. Είναι η ομάδα που μου έδωσε την ευκαιρία να πάρω σερί παιχνίδια, να καθιερωθώ και να εξελιχθώ μέσα από τη δουλειά που έκανα καθημερινά με τους προπονητές μου. Έτσι, άρχισα σιγά σιγά να βγάζω στοιχεία της δουλειάς μου στον αγωνιστικό χώρο. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας. Ότι, δηλαδή, έχουμε μία αρκετά επιθετική φιλοσοφία. Αυτό με βοήθησε να βγάλω κι άλλες αρετές στον αγωνιστικό χώρο και στοιχεία που ζητάει ο Ομοσπονδιακός προπονητής».

Θα σε γυρίσω λίγο πιο πίσω στον χρόνο και συγκεκριμένα στο καλοκαίρι του 2017. Όταν υπέγραφες στην ομάδα, φανταζόσουν ότι θα ζήσεις όλα αυτά που έχεις ζήσει; Και αναφέρομαι τόσο στις όμορφες όσο και στις δύσκολες στιγμές.
«Δεν μπορώ να πω πως δεν το φανταζόμουν. Προσπαθώ να είμαι το δυνατόν πιο συνειδητοποιημένος ως άνθρωπος και να βάζω στόχους τόσο μακροπρόθεσμους όσο και βραχυπρόθεσμους. Σίγουρα και τις δύσκολες στιγμές τις περίμενα γιατί γνώριζα πως η ομάδα ήταν σε μία δύσκολη οικονομική κατάσταση. Περάσαμε πολύ δύσκολες στιγμές που όμως τόσο εμένα όσο και την ομάδα μας έκαναν πιο δυνατούς. Όταν, όμως, αγωνίζεσαι για έναν τόσο μεγάλο σύλλογο, ξέρεις πως θα έρθουν και οι όμορφες στιγμές. Το να αγωνίζεσαι σε ένα ΟΑΚΑ γεμάτο κόσμο και να κερδίζεις ένα ντέρμπι είναι κάτι πολύ ξεχωριστό. Η αγάπη που εισπράττεις από τον κόσμο, δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα. Επειδή, όμως, μου αρέσει πάντα να θέτω νέους στόχους, σε εμάς τους ποδοσφαιριστές λείπει να αρχίσουμε να διεκδικούμε τίτλους και φυσικά να παίξουμε στην Ευρώπη».

Λίγο μετά τον Ιανουάριο του 2018, μαθαίνεις ότι ο Οδυσσέας θα αποχωρήσει για την Μπενφίκα και το βάρος του βασικού τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού περνάει σε σένα. Πόσο δύσκολο ήταν για σένα να το διαχειριστείς αυτό, ειδικά σε μία δύσκολη περίοδο;
«Είμαι ένας αθλητής που πάντα θέλω να αγωνίζομαι. Είναι και το βασικό κριτήριο ως τώρα στην καριέρα μου για την επιλογή της ομάδας. Θέλω πάντα να είμαι σε μία ομάδα στην οποία με υπολογίζουν ως βασικό. Εκείνη την περίοδο γνώριζα πως ο Οδυσσέας ήταν σε ένα πολύ καλό τάιμινγκ για εκείνον, έχοντας πάρει και μία σπουδαία μεταγραφή, οπότε ήξερα πως πρέπει να περιμένω. Όταν όμως κατάλαβα πως θα ερχόταν η σειρά μου, ένιωθα απόλυτα έτοιμος. Εκείνη την περίοδο, η αλήθεια είναι, πως θα ήθελα να γίνει πιο ομαλά η μετάβαση. Δεν είχα αγωνιστεί καθόλου εκείνο το διάστημα, όμως με βοήθησε πάρα πολύ στην πορεία η έλευση του Γιώργου Δώνη που μου έκανε από την πρώτη στιγμή σαφές πως υπολογίζει πάρα πολύ σε μένα και πως θα είμαι ο βασικός τερματοφύλακας. Αυτό μου έδωσε μεγάλη ψυχολογική ώθηση, την οποία και χρειαζόμουν για να νιώσω ασφάλεια, να νιώσω σημαντικός για την ομάδα».

Έχεις ήδη κάνει ένα πέρασμα από το εξωτερικό. Σε αυτά τα τρία χρόνια που είσαι στον Παναθηναϊκό, σου έχει περάσει ξανά από το μυαλό η σκέψη πως θα ήθελες να ξαναδοκιμάσεις εκτός Ελλάδας;
«Μου πέρασε από το μυαλό όταν υπήρξε όντως ενδιαφέρον για μένα από ομάδα που αγωνίζεται σε
πρωτάθλημα του εξωτερικού που αποτελεί όνειρο για μένα. Πάντα ως αθλητή σε τιμάει ιδιαίτερα αυτό. Είναι σπουδαία εμπειρία, σίγουρα, να αγωνίζεσαι στο εξωτερικό και εγώ δεν την έζησα όπως θα ήθελα γιατί ήμουν σε μικρή ηλικία και δεν μπορούσα να αντιληφθώ κάποια πράγματα, όπως το κάνω τώρα. Απολαμβάνεις το ποδόσφαιρο περισσότερο θα έλεγα στο εξωτερικό. Στον Παναθηναϊκό, ωστόσο, βρήκα πολλά από όσα έψαχνα ως ποδοσφαιριστής και πλέον ξέρω πως για να κάνω ένα βήμα για το εξωτερικό θα πρέπει να υπάρξει κάτι που να καλύπτει απόλυτα τόσο εμένα όσο και την ομάδα».

Είχες από μικρός στο μυαλό σου ότι ήθελες να γίνεις τερματοφύλακας ή είναι κάτι που προέκυψε στην πορεία;
«Νομίζω πως ό,τι και αν σκεφτόμουν, η μοίρα θα τα έφερνε έτσι που θα γινόμουν τερματοφύλακας. Θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα με μία μπάλα στα χέρια, να παίζω ώρες ατελείωτες. Είχα ξεκινήσει σαν επιθετικός και μάλιστα είχα έφεση στο σκοράρισμα. Οι συγκυρίες όμως τα έφεραν έτσι και στην ομάδα που αγωνιζόμουν είχαμε ανάγκη για να παίξει κάποιος τέρμα σε ένα ματς. Είπα τότε ότι θα κάτσω εγώ στο τέρμα και από τότε δεν ξαναβγήκα!»

Η θέση του τερματοφύλακα είναι ξεχωριστή, απαιτεί πολύ μεγαλύτερη υπομονή για να έρθει η καθιέρωση. Εσύ πως το διαχειρίστηκες όταν βρέθηκες σε αυτή τη φάση;
«Αγωνιζόμαστε σε μία θέση που παίζει μόνο ένας και στο ρόστερ υπάρχουν άλλοι 2, 3 ή και 4 ποδοσφαιριστές. Υπομονή όμως δεν σημαίνει απλά ότι κάθεται κανείς και περιμένει. Σημαίνει ότι δουλεύει σκληρά και προετοιμάζεται ώστε να είναι έτοιμος όταν θα έρθει η στιγμή. Οι ευκαιρίες στους τερματοφύλακες είναι πολύ λιγότερες σε σχέση με τους άλλους παίκτες και δεν επιτρέπεται καμία να πάει χαμένη».

Αν σου ζητούσα να διαλέξεις την πιο όμορφή σου στιγμή ως τώρα στον Παναθηναϊκό, ποια θα ήταν αυτή;
«Είναι πολλές οι στιγμές. Αν πρέπει να ξεχωρίσω κάτι σε αγωνιστικό επίπεδο, τότε αυτό θα ήταν η νίκη επί της ΑΕΚ πέρσι. Τότε που αν και χάναμε 2-0 στο ημίχρονο και όλοι μας είχαν ξεγραμμένους, καταφέραμε να ανατρέψουμε το σκορ και να πάρουμε μία σπουδαία νίκη μπροστά στον κόσμο μας. Αυτό ήταν ένα συναίσθημα που μόνο το ποδόσφαιρο μπορεί να προσφέρει. Είναι ένα ματς που μου έχει πολύ έντονα χαραγμένο στο μυαλό».

Σε πολλές φωτογραφίες από τους αγώνες, σε βλέπουμε ιδιαίτερα εκφραστικό. Είσαι έτσι ως άνθρωπος και έξω από το γήπεδο;
«Όχι, καμία σχέση. Θα έλεγα πως είμαι πολύ κλειστός χαρακτήρας. Δεν μοιράζομαι πολλά πράγματα πέραν από πολύ κοντινούς μου ανθρώπους. Αυτός ο χαρακτήρας με έχει κάνει να ζω τόσο έντονα το ποδόσφαιρο και να βγάζω στο χορτάρι τόσο έντονα συναισθήματα. Πιστεύω πως δεν υπάρχει ποδόσφαιρο χωρίς πάθος. Θέλω να ζω με ένταση κάθε παιχνίδι γιατί κάνω αυτό που ονειρευόμουν από μικρό παιδί. Πιστεύω, άλλωστε, ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να δίνω ό,τι έχω τόσο για την ομάδα μου όσο και για μένα προσωπικά. Θέλω να απολαμβάνω κάθε μέρα μέχρι να τελειώσω την καριέρα μου. έτσι. Το μόνο που σου λέω είναι ότι στις επόμενες τρεις μπάλες έφυγα με τα μούτρα, χωρίς να υπάρχει λόγος! Απλά και μόνο για να ξεπεράσω τον φόβο μου, όπως και έγινε.

Στον Παναθηναϊκό σε πλαισιώνουν τρεις νέοι τερματοφύλακες. Αισθάνεσαι πως έχεις μία επιπλέον ευθύνη να τους βοηθήσεις να εξελιχθούν, μεταφέροντάς τους την εμπειρία σου;
«Προσπαθώ κάθε μέρα να τους βοηθάω όπως μπορώ. Τόσο μέσα από τη νοοτροπία μου όσο και μέσα από τη δουλειά μου. Το παράδειγμα το περνάς όχι με τα λόγια, αλλά με τη συμπεριφορά σου. Αυτό που προσπαθώ περισσότερο να τους δώσω να καταλάβουν, είναι πως το ποδόσφαιρο δεν είναι το ειδυλλιακό μέρος για να εργάζεσαι όπως πιθανώς είναι αυτό που προσφέρει ο Παναθηναϊκός στους ίδιους. Είναι ένας πολύ δύσκολος χώρος. Έχω ζήσει πολύ δύσκολες καταστάσεις στις οποίες δεν είχαμε ούτε τα βασικά και αυτό είναι κάτι που δεν έχουν ζήσει αυτά τα παιδιά. Πρέπει να καταλάβουν πως τα πράγματα δεν είναι εύκολα και πρέπει να μοχθήσουν για να διατηρηθούν σε αυτό το επίπεδο ή ακόμα και να πάνε σε ψηλότερο».

Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε κάποια χρόνια;
«Με οικογένεια. Είναι κάτι που μου αρέσει πολύ ως σκέψη στο εξωαγωνιστικό κομμάτι. Θέλω να κάνω οικογένεια και να περνάω χρόνο μαζί τους. Στο αγωνιστικό κομμάτι προσπαθώ να ανταγωνίζομαι τον εαυτό μου και κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερος. Εύχομαι να έχω την υγεία μου και κάθε χρόνο να εξελίσσομαι ως τερματοφύλακας».

Από εκεί και πέρα, πως θα περιέγραφες τον Σωκράτη έξω από το γήπεδο;
«Είμαι χαμηλών τόνων άνθρωπος. Δεν μου αρέσει να προκαλώ με τη συμπεριφορά μου και να προσελκύω τα βλέμματα πάνω μου, όπως βλέπω να συμβαίνει με πολλούς ανθρώπους στις μέρες μας. Μου αρέσει να περνάω στιγμές με δικούς μου ανθρώπους, ήρεμες στιγμές και οικογενειακές. Θα έλεγα πως είμαι αρκετά φιλήσυχος άνθρωπος».

Σε ρώτησα προηγουμένως ποια ήταν η πιο όμορφη στιγμή σου ως τώρα στον Παναθηναϊκό. Δεν θα σε ρωτήσω να μου πεις την πιο δύσκολη και θα υποθέσω πως ήταν ο τραυματισμός σου στο ματς με τον Ολυμπιακό. Σου πέρασε μετά από εκείνη την άτυχη στιγμή από
το μυαλό, να σταματήσεις το ποδόσφαιρο;
«Αυτή τη στιγμή θα διάλεγα και εγώ, σίγουρα. Ήταν, μάλιστα, μία στιγμή που και εγώ δεν αντιλήφθηκα άμεσα. Την αισθάνθηκα περισσότερο τις επόμενες ημέρες που χρειάστηκε να μείνω σπίτι και είδα ξανά τη φάση, το πως χτύπησα. Κατάλαβα τότε καλά πως τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι ακόμα πιο άσχημα. Με έκανε αυτή η εμπειρία να εκτιμήσω ακόμα περισσότερο αυτό που κάνω και να νιώσω ακόμα πιο τυχερός για αυτό που κάνω. Υπάρχουν πολλοί αθλητές που μετά από μία άτυχη στιγμή σταμάτησαν να κάνουν αυτό που μέχρι πρότινος θεωρούσαν δεδομένο. Γενικότερα αυτή η εμπειρία με βοήθησε ως άνθρωπο. Το ποδόσφαιρο είναι μία μικρογραφία της ζωής και μέσα από αυτό μαθαίνεις πολλά πράγματα. Ένα από αυτά είναι και το να μην θεωρείς τίποτα δεδομένο».

Πως ξεπέρασες εκείνη τη δύσκολη στιγμή;
«Είναι πολύ δύσκολο να τραυματίζεσαι στο κεφάλι. Είχα μείνει εκτός για δύο εβδομάδες και την τρίτη άρχισα να μπαίνω σε αγωνιστικό ρυθμό και να προπονούμαι αρχικά μόνος μου και στη συνέχεια με την ομάδα. Τις πρώτες ημέρες που έκανα προπόνηση ζαλιζόμουν και δεν αισθανόμουν πολύ καλά. Ήταν λίγο περίεργη γενικά η κατάσταση. Θυμάμαι όμως χαρακτηριστικά πως ξεπέρασα τον φόβο μου. Στην πρώτη προπόνηση που έκανα με την ομάδα, υπήρξε μία φάση στο δίτερμα, ένα τετ α τετ, στο οποίο δεν βγήκα όπως συνήθιζα να βγαίνω. Φοβήθηκα και γύρισα το κεφάλι μου. Εκεί σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να παίξω έτσι. Το μόνο που σου λέω είναι ότι στις επόμενες τρεις μπάλες έφυγα με τα μούτρα, χωρίς να υπάρχει λόγος! Απλά και μόνο για να ξεπεράσω τον φόβο μου, όπως και έγινε».

Είσαι ένα παιδί που έχει μεγαλώσει στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια ήρθε και έζησε την Αθήνα. Που θα έλεγες ότι προτιμάς να ζεις;
«Δεν θα βρεις Θεσσαλονικιό να σου πει πως υπάρχει πιο ωραίο μέρος από την πόλη του. Σίγουρα η Αθήνα σου προσφέρει πολύ περισσότερα πράγματα στον εργασιακό τομέα. Το πιο σημαντικό που προσφέρει σε μένα η Αθήνα, είναι πολλές επιλογές για να εξελίσσομαι σε κομμάτια της δουλειάς μου. Επειδή όμως όπως είπα και προηγουμένως είμαι αρκετά ήρεμος άνθρωπος και επειδή η Αθήνα έχει δύσκολη ρουτίνα και ρυθμούς, όταν τελειώσω το ποδόσφαιρο θα ήθελα να επιστρέψω για να ζήσω στη Θεσσαλονίκη».

Κλείνοντας, θα ήθελες να αποκαλύψεις πως προέκυψε αυτή η σχέση σου με τον Batman;
«Σαν παιδί και εγώ είχα έναν αγαπημένο ήρωα. Για μένα ήταν ο Batman. Αυτή η αγάπη μου έμεινε όσο μεγάλωνα. Τα παιδιά στην ομάδα γνώριζαν αυτή μου την αδυναμία και μετά από κάποιες καλές εμφανίσεις που είχα κάνει, με παρομοίωσαν με αυτόν και μου έμεινε το παρατσούκλι».