Δημήτρη μου, Δημήτρη μου, Σωτήρη μου και Ρούλη μου…

Δεκατέσσερα χρόνια μακριά από την κορυφή του ελληνικού βόλεϊ ήταν πολλά για τον Παναθηναϊκό. Οι «πράσινοι», μετά την κατάκτηση του Λιγκ Καπ «Νίκος Σαμαράς» τον περασμένο Φεβρουάριο (του πρώτου τίτλου μετά από μια δεκαετία), έβαλαν στην τροπαιοθήκη τους και την κούπα του πρωταθλητή, εκθρονίζοντας τον «αιώνιο» αντίπαλό τους, Ολυμπιακό. Ένα καθαρό σκορ 2-0 και μια πανάξια επικράτηση!

Από το 2006 μέχρι σήμερα συνέβησαν πράματα και… θάματα στον σύλλογο και η επιστροφή στους τίτλους, μόνο εύκολη ή αναμενόμενη δεν ήταν. Όλα αυτά δεν χρειάζεται να αναφερθούν αυτές τις ώρες χαράς και ευφορίας, αλλά, επειδή το παρελθόν είναι οδηγός για το μέλλον, πρέπει να αποτελέσουν σημείο αναφοράς και παράδειγμα προς αποφυγή.

Σε ένα ομαδικό άθλημα, η επιτυχία, εν προκειμένω, ανήκει σε όλους. Ο καθένας βάζει το λιθαράκι του προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι, αλλά, σε κάποιους αξίζει μεγαλύτερη αναφορά.

Πρώτα απ’ όλα στον άνθρωπο που αποφάσισε να βγει μπροστά στις 8 Ιουνίου 2018, μετά την ολοκλήρωση της πιο δύσκολης σεζόν στην ιστορία του τμήματος, το οποίο βρέθηκε μια ανάσα από τον υποβιβασμό. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ηγήθηκε του Ερασιτέχνη για μια διετία και εκτός από αυτούς τους δύο φετινούς τίτλους, «χρεώνεται» έναν ακόμη πιο σημαντικό: Την αποπληρωμή των χρεών, που έφταναν τα 3,5 εκατ. ευρώ. Μπορεί τυπικά να έχει αποχωρήσει από τη «Μάνα του λόχου», αλλά η επιστροφή του Παναθηναϊκού στην κορυφή του ελληνικού βόλεϊ έχει πρώτα απ’ όλα την δική του υπογραφή.

Η δεύτερη υπογραφή ανήκει δικαιωματικά στον Δημήτρη Ανδρεόπουλο. Στον άνθρωπο, που με δουλειά, δουλειά και… δουλειά επανέφερε την ομάδα στον δρόμο των επιτυχιών. Σε αυτόν, που βρίσκεται στον πάγκο της ομάδας της καρδιάς του την τελευταία εξαετία και ο οποίος με την πραότητα, τη σοβαρότητα που βγάζει και τον σεβασμό που έχει κερδίζει, εκφράζει στον απόλυτο βαθμό όλα όσα πρεσβεύει ο σύλλογος. Από κοντά και ο αθόρυβος, όσο και ουσιαστικός συνεργάτης του, Παύλος Καραμαρούδης, ο οποίος, επίσης αποτελεί μια τεράστια φυσιογνωμία για το «τριφύλλι».

Η κατάκτηση του πρωταθλήματος αποτελεί και μια τεράστια δικαίωση για τον Σωτήρη Πανταλέοντα. Ο αρχηγός έχει ζήσει τα πάντα με την πράσινη φανέλα και αν ένα σύνθημα τον εκφράζει απόλυτα είναι το: «στις χαρές και στις λύπες μαζί». Γιατί είδε και πανηγύρισε στα ωραία, αλλά πόνεσε και στα άσχημα. Και ήταν εξίσου πολλά. Αλλά ήταν εκεί, να μάχεται και να εμπνέει εντός και εκτός τάραφλεξ. «Αυτή η ομάδα έρχεται από δύσκολα, αλλά περήφανα χρόνια. Το μυστικό είναι να δίνεις αγνή και ανιδιοτελή αγάπη στον σύλλογο και να προσπαθείς» τόνισε μετά τη λήξη του δεύτερου τελικού και αυτή η δήλωση λέει πολλά.

Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει, τέλος, στη ζωντανή ιστορία του τμήματος βόλεϊ του Παναθηναϊκού. Τον Ρούλη Αγραπιδάκη. Ένας πιστός στρατιώτης της ομάδας, που θεωρεί δεύτερη οικογένειά του και η οποία του δίνει ζωή. «Νοιώθω έφηβος με αυτή την ομάδα. Ούτε παράγοντας είμαι, ούτε εκλεγμένος, ούτε υπάλληλος. Είμαι ένας άνθρωπος που ζει και κινείται για την ομάδα» δήλωσε πρόσφατα ο μάνατζερ του «τριφυλλιού», ο οποίος ήταν μεταξύ αυτών που έκαναν έκκληση για βοήθεια, προκειμένου αυτή η ομάδα να παραμείνει πρωταγωνίστρια.

Μπορεί να μην υπάρχει πλέον ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος στο τιμόνι του Ερασιτέχνη, αλλά, τουλάχιστον βγήκε μπροστά ο Παναγιώτης Μαλακατές και αποφεύχθηκε η διοίκηση Πρωτοδικείου. Η σπουδαία δουλειά που έγινε την προηγούμενη διετία στο κομμάτι των χρεών και η κατάκτηση του πρωταθλήματος από την ομάδα βόλεϊ, μπορεί να αποτελέσουν το έναυσμα, προκειμένου ο κόσμος να γίνει μια πραγματική γροθιά και με τη συνδρομή κάποιων επιφανών φίλων της Παναθηναϊκής οικογένειας, να έρθουν καλύτερες μέρες για όλα τα τμήματα!