Δεν θέλουμε τους κάφρους στη γιορτή μας

Το βόλεϊ γιορτάζει, το final 4 του κυπέλλου θα έπρεπε να αποτελεί την καλύτερη διαφήμιση για το άθλημα και όμως, το μυαλό των περισσοτέρων δεν πηγαίνει στο αγωνιστικό κομμάτι, αλλά στην αποφυγή επεισοδίων. Πλέον άπαντες, ακόμα και άνθρωποι του βόλεϊ, αντί να ασχολούνται αποκλειστικά με τους αγώνες, εύχονται να έχουν κυλήσει όλα ήρεμα και το βράδυ της Κυριακής να γίνεται κουβέντα μόνο για τα ματς. Το χειρότερο είναι ότι πλέον αυτό δεν μας… ξινίζει!

Οι τέσσερις από τις πέντε πρώτες ομάδες της βαθμολογίας και οι τρεις πιο εμπορικές, διασταυρώνουν τα ξίφη τους για το τρόπαιο κι όμως το Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός - Κηφισιά περνά σε δεύτερη μοίρα! Η απόφαση της ομοσπονδίας να διεξαχθεί το final 4 στη Γλυφάδα και όχι σε κάποιο νησί που θα ήταν πιο εύκολο το έργο των διοργανωτών σχετικά με την ομαλή τέλεση των αγώνων, αυτομάτως αύξησε την ανησυχία. Όμως αλήθεια, δεχόμαστε ως μόνη λύση στο πρόβλημα της βίας να είναι τα άδεια ή τα… απομακρυσμένα γήπεδα; Πόσο μας τιμάει αυτό;

Τα μέτρα είναι αυστηρά και πιθανότατα θα αποδειχθούν αποτελεσματικά, αλλά κανενός το αυτί δεν ιδρώνει που δεν παρέχεται η δυνατότητα σε κάποιον αγνό φίλαθλο να αγοράσει το εισιτήριο του και να παρακολουθήσει από κοντά αυτούς του εξαιρετικά ενδιαφέροντες αγώνες; Για να έχει δικαίωμα κάποιος να βρεθεί στις κερκίδες πρέπει είτε να είναι ή να έχει υπάρξει αθλητής ή διαιτητής του αθλήματος είτε να έχει συγγένεια πρώτου βαθμού με κάποιον αθλητή, είτε να συμπεριλαμβάνεται μέσα στους 30 της λίστας των προσκεκλημένων της κάθε ομάδας (να δούμε και ποιοι θα είναι αυτοί). Το μόνο θετικό είναι ότι όλοι όσοι θα βρίσκονται στο γήπεδο , θα έχουν σίγουρα σχέση με το βόλεϊ, το αρνητικό είναι ότι ουσιαστικά το 99% του πληθυσμού δεν είχες δικαίωμα αγοράς εισιτηρίου ! Πολιτισμός…

Γεγονός είναι , ότι δεν γινόταν να διεξαχθεί με διαφορετικό τρόπο αυτό το final-4 και μπράβο στην ομοσπονδία που τόλμησε να το «δώσει» στo Δήμο Γλυφάδας! Αλλά τι λέω, μέχρι κι εγώ κάνω λόγο για τόλμη, λες και δεν έχει δικαίωμα να αναθέσει τη διοργάνωση όπου επιθυμεί, κι όμως εκεί φτάσαμε. Το πρωταρχικό κριτήριο να είναι η ασφάλεια και μετά όλα τα άλλα. Από τη μία, απολύτως λογικό με τόσα που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια στα γήπεδα και όχι μόνο του βόλεϊ, από την άλλη πόσο προσβάλει ή μάλλον θα έπρεπε να μας προσβάλει όλο αυτό;

Στην Ισπανία διοργανώνεται final 8 στο μπάσκετ και δεν ανοίγει μύτη, εδώ ακόμα και μία ομάδα να παίζει με κάποια που δεν έχει κόντρα και στις εξέδρες να βρίσκονται μόνο δικοί της οπαδοί, μπορεί να γίνουν τα πάντα… γης μαδιάμ. Ούτε αυτό μας λέει κάτι;
Κανονικά, σε μια κανονική χώρα, αυτή η διοργάνωση θα έπρεπε να είναι γιορτή. Υπάρχει κάποιος στην Ελλάδα του σήμερα, που θεωρεί ότι θα έχουμε γιορτή στη Γλυφάδα; Η δυναμική αυτού του final 4 θα μπορούσε εύκολα να γεμίσει γήπεδο μεγαλύτερο των 5.000, θα μπορούσε να προσελκύσει νέους φίλους του αθλήματος (ενώ τώρα ίσως απομακρύνει και τους ήδη υπάρχοντες) και θα ήταν η καλύτερη διαφήμιση. Επαναλαμβάνω ότι οι υπάρχουσες συνθήκες τα τελευταία χρόνια δεν μας επιτρέπουν γιορτές, αλλά η παθητικότητα με την οποία όλοι μας αποδεχόμαστε και θεωρούμε φυσιολογική αυτήν την κατάσταση είναι χειρότερη και από την ίδια την κατάσταση!

Όταν αντί να απολαμβάνεις το θέαμα, τρέμει το φυλλοκάρδι σου μη συμβούν έκτροπα, όταν αντί για να βλέπεις γεμάτα γήπεδα βλέπεις «ουδέτερες» ζώνες και περισσότερους αστυνομικούς από ότι φιλάθλους, όταν εύχεσαι να τελειώσει ομαλά μια διοργάνωση και όχι να παρακολουθήσεις υπέροχους αγώνες, όταν θες να πας στο γήπεδο και δεν σου επιτρέπεται, τότε όλοι οι φορείς θα έπρεπε να έκαναν το αδύνατο δυνατό για να αλλάξουν αυτά τα δεδομένα και όχι να ανακουφίζονται όταν απλά τελειώνουν όλα χωρίς επεισόδια!

Γιορτή χωρίς καλεσμένους δεν γίνεται και στην προκειμένη περίπτωση αυτοί είναι εξαιρετικά λίγοι και επιλεκτικά… τσεκαρισμένοι. Μου ήρθε στο νου το τραγούδι από τις «Τρύπες», το «δεν θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας», αλλά αντικαθιστώντας τη λέξη «θλιμμένους» με τη λέξη «κάφρους». Απλά δυστυχώς στην προσπάθεια να μην υπάρχουν κάφροι , απομονώθηκαν και οι απλοί φίλαθλοι!