Όταν ακούς τις λέξεις Ολυμπιακοί Αγώνες και κολύμβηση, το πρώτο πράγμα που σου έρχεται φυσιολογικά στο μυαλό είναι ο ρέκορντμαν σε Ολυμπιακά μετάλλια (22 στο σύνολο, 18 χρυσά, 2 ασημένια και 2 χάλκινα), Μάικλ Φελπς.
Σχεδόν έναν αιώνα πριν η «σφαίρα από την Βαλτιμόρη» γράψει με χρυσά γράμματα το όνομα του στο στις πισίνες, ένας συμπατριώτης του, ο Τζόνι Βάισμίλερ, εξελισσόταν στον πρώτο σούπερσταρ του αθλήματος.
Ο Βάισμίλερ γεννήθηκε και το ημερολόγιο έγραφε 2/6/1904 στο Φρέιντορφ τις Αυστροουγγαρίας, στην εποχή μας η πόλη Τιμισοάρα της Ρουμανίας.
Σε ηλικία 16 ετών ο προπονητής κολύμβησης, Γουίλιαμ Μπάκραχ, τον εντόπισε και μόλις ένα χρόνο αργότερα, το 1921, ο Αμερικανός κέρδισε σε 2 κατηγορίες του εθνικού πρωταθλήματος, στα 45 μέτρα και στα 200 μέτρα. Παρά το γεγονός πως ήταν ξένος, δήλωσε ως τόπο γεννήσεως την Πενσιλβάνια, απαραίτητο στοιχεία για να εξασφαλίσει Αμερικανικό διαβατήριο και να συμμετάσχει με την ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών στους Ολυμπιακούς αγώνες.
Στις 9 Ιουλίου του 1922 και μόλις σε ηλικία 18 ετών, ο Βάισμίλερ έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ, το πρώτο από τα πολλά, στα 100 μέτρα ελεύθερο που κατείχε ο Ντιούκ Καχαναμόκου. Δύο χρόνια αργότερα, στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1924 στο Παρίσι, ο Αμερικανός νίκησε τον Καχαναμόκου στο ίδιο άθλημα κατακτώντας το πρώτο χρυσό μετάλλιο στην καριέρα του και έδωσε μια γεύση σε όλους για το τι θα ακολουθούσε.
Εδώ βίντεο του Αμερικανού με στιγμές στην πισίνα και τον κινηματογράφο
Στην συγκεκριμένη Ολυμπιάδα κέρδισε άλλα δύο χρυσά και ένα ασημένιο στο πόλο με την ομάδα της χώρας του, ενώ έβαλε και άλλα δύο χρυσά στην συλλογή του, το 1928 στο Άμστερνταμ.
Συνολικά, στα 19 χρόνια που αγωνίστηκε, κέρδισε 6 Ολυμπιακά μετάλλια, νίκησε σε 52 κατηγορίες του εθνικού πρωταθλήματος, ενώ ήταν και κάτοχος 67 παγκοσμίων ρεκόρ.
Μάλιστα, έγινε ο πρώτος άνθρωπος που κολύμπησε τα 100 μέτρα ελεύθερο σε χρόνο λιγότερο του ενός λεπτού και τα 400 μέτρα ελεύθερο σε χρόνο κάτω των πέντε λεπτών. Το εντυπωσιακό είναι πως σε αυτή τη μακρόχρονη καριέρα δεν έχασε ποτέ σε επίσημο αγώνα, πράγμα που τώρα είναι μάλλον απίθανο, με την τεχνολογία και τον ανταγωνισμό που υπάρχει. Η ύψιστη τιμή για τον Βάισμίλερ ήρθε το 1950, όταν και το «Assosiated Press» τον ανέδειξε ως τον κορυφαίο κολυμβητή για το πρώτο μισό του 20ου αιώνα.
Παρά το γεγονός πως ο Βάισμιλερ κέρδισε πολύ λιγότερα Ολυμπιακά μετάλλια από τους υπεραθλητές των τελευταίων ετών, όπως ο Μαρκ Σπίτζ ή ο Μάικλ Φέλπς, πολλοί τον θεωρούν τον καλύτερο όλων των εποχών. Αυτή η άποψη υποστηρίζεται γιατί ο Αμερικανός κατατρόπωνε τους αντιπάλους του με μεγάλη άνεση και γιατί παλιότερα τα αθλήματα κολύμβησης στους Ολυμπιακούς αγώνες ήταν πολύ λιγότερα από ότι είναι τώρα, άρα δεν είχε την δυνατότητα να διεκδικήσει περισσότερες νίκες.
Βέβαια, οι αγωνιστικές του ικανότητες δεν ήταν οι μόνες που είχε ο Αμερικανός, αφού παράλληλα με την κολύμβηση έδειξε και το ταλέντο που είχε στην 7η τέχνη.
Η πορεία του Βάισμιλερ προς την «μεγάλη οθόνη» ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 30, όταν και έκανε τις πρώτες του διαφημίσεις.
Συγκεκριμένα, το 1929 υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρία «BVD» για να γίνει μοντέλο και εκπρόσωπος της. Ταξίδεψε σε όλη την χώρα προμοτάροντας μάρκες από μαγιό, έβγαινε συχνά στο ραδιόφωνο και παρουσίαζε διάφορες εκπομπές που είχαν ως θέμα την κολύμβηση.
Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον κινηματογράφο, παίζοντας τον «Adonis» στην ταινία «Glorifying The American Girl». Η πορεία του στην ηθοποιία ξεκίνησε επίσημα το 1932, όταν υπέγραψε συμβόλαιο για 7 χρόνια με την «Metro Goldwyn Mayer». Ο πρώτος ρόλος του ως Ταρζάν στην ομώνυμη ταινία, ήταν και αυτός που εκτόξευσε την καριέρα του, μετατρέποντας τον σε αστέρα του σινεμά μέσα σε μια νύχτα. Μάλιστα, η θρυλική κραυγή – σήμα κατατεθέν – του Ταρζάν όλα αυτά τα χρόνια, προέρχεται από τον Βαισμίλερ και χρησιμοποιείτε ακόμα και σήμερα. Επίσης, παρά το γεγονός πως αρκετοί πριν και μετά από αυτόν, υποδύθηκαν τον ίδιο ρόλο, ο Αμερικανός ήταν ο πιο επιτυχημένος και αυτός που όλοι σκέφτονται όταν μιλάνε για την ταινία.
Η ξεχωριστή κραυγή του στην ταινία τον γλίτωσε από πιθανή απαγωγή, όπως αποκάλυψε ο γιος του στο βιβλίο, «Ταρζάν ο πατέρας μου».
Εδώ βίντεο από την χαρακτηριστική κραυγή του Αμερικανού
Το 1958 ο Βάισμιλερ βρισκόταν στην Κούβα την ίδια εποχή που πραγματοποιήθηκε η επανάσταση και μια μέρα, όταν έπαιζε γκολφ ξαφνικά περικυκλώθηκε από επαναστάτες στρατιώτες. Ο Αμερικανός δεν γνώριζε την γλώσσα και δεν μπορούσε να τους δώσει να καταλάβουν ποιος είναι, μέχρι που σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει την κραυγή. Με το που άκουσαν τον ήχο αυτό οι στρατιώτες φώναξαν «Ο Ταρζάν! Ο Ταρζάν από την ζούγκλα!». Τελικά, όχι μόνο δεν απήχθη, αλλά οι στρατιώτες τον συνόδεψαν και στο ξενοδοχείο που διέμενε.
Το 1976 ολοκλήρωσε την την πορεία του στο σινεμά έχοντας πρωταγωνιστήσει σε 36 ταινίες ( 12 εξ' αυτών ως Ταρζάν), αφήνοντας το στίγμα του ανεξίτηλα στην 7η τέχνη.
Ο Βάισμιλερ παραμένει ακόμα και σήμερα ένας από τους πιο πετυχημένους αθλητές στην ιστορία της κολύμβησης και ένας ηθοποιός που έπαιξε όλους τους ρόλους του στην τελειότητα. Μπορεί αθλητές όπως ο Μαρκ Σπίτζ και ο Μάικλ Φελπς να τυγχάνουν μεγαλύτερης προβολής, λόγω την περισσότερων μεταλλίων και της τεχνολογικής έκρηξης των τελευταίων δεκαετιών, που έχει δώσει τεράστιες δυνατότητες στους αθλητές, αλλά ο «Ταρζάν» έβαλε τις βάσεις έτσι ώστε να υπάρχει τέτοια αναγνώριση στα αθλήματα της πισίνας.
Εδώ Βίντεο από μια συνέντευξη του
Ίσως είναι ο καλύτερος που έχει βγάλει ποτέ το άθλημα, ίσως όχι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι άμα αγωνιζόταν την τωρινή εποχή, θα ήταν ισάξιος των καλύτερων, αν λάβουμε υπόψη μας τις εκπληκτικές επιδόσεις του τότε και τις δυνατότητες που έχουν οι σημερινοί κολυμβητές.
Επιμέλεια: Χάρης Αργυράκης ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
