Ήταν απλώς… ο Τζορτζ Μπεστ. Το ταλέντο του αρκούσε για να τον κατατάξει μεταξύ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών όλων των εποχών. Όμως η αγάπη του για το σεξ, το αλκοόλ και τον τζόγο ήταν η αιτία που δεν κατάφερε να φτάσει ακόμη ψηλότερα και τελικά αποτέλεσαν την αυτοκαταστροφή του.
Σαν σήμερα πριν από έντεκα χρόνια ο Βορειοϊρλανδός έφευγε από τη ζωή. Μόλις στα 59 του χρόνια, αλλά χωρίς να εκπλήξει κανέναν αυτή η κατάληξη της άσωτης ζωής του.
Από το γκαράζ του σπιτιού του στο Μπέλφαστ, όπου άρχισε να κλωτσά ένα μπαλάκι του τένις μιμούμενος το ποδοσφαιρικό του είδωλο, Φέρεντς Πούσκας, μέχρι την «ανακάλυψή» του από τον κυνηγό ταλέντων της Μαν. Γιουνάιτεντ, Μπομπ Μπίσοπ, στα 15 του, δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για να λάμψει το άστρο του. Η… οντισιόν από τον μεγάλο Ματ Μπάσμπι παρομοιάστηκε από τον ίδιο στην αυτοβιογραφία του με συνάντηση με το Θεό και δύο χρόνια μετά, το Μάιο του 1963 υπέγραφε το πρώτο επαγγελματικό του συμβόλαιο.
Από εκεί και πέρα, όλα πήραν το δρόμο τους… μέχρι να λοξοδρομήσει. Το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου έκανε ντεμπούτο απέναντι στη Γουέστ Μπρομ και το Δεκέμβριο άνοιξε λογαριασμό σκοράροντας απέναντι στην Μπέρνλι, συνθέτοντας σύντομα μαζί με Τσάρλτον και Λόου την περίφημη «Αγία Τριάδα» στην επίθεση της ομάδας. Ένα τέτοιο ταλέντο ήταν πολυτέλεια για τη Βόρεια Ιρλανδία, που τον κάλεσε στις τάξεις της και τον έχρισε διεθνή για πρώτη φορά απέναντι στην Ουαλία.
Σύντομα το άστρο του έλαμψε και εκτός των «στενών» ορίων του Ηνωμένου Βασιλείου. Η νίκη με 5-1 επί της Μπενφίκα στη Λισαβόνα για τα προημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες παραστάσεις της καριέρας του, ενώ το 1968 αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης και πήρε τη Χρυσή Μπάλα. Η αποχώρηση του Ματ Μπάσμπι από την τεχνική ηγεσία στοίχισε στον «εύθραυστο» ψυχολογικά Τζόρτζι, που παραδόθηκε γρήγορα στις εφήμερες απολαύσεις. Πήγαινε τελευταίος για ύπνο και… προπόνηση, η προσωπική του ζωή απασχολούσε περισσότερο από τις επιδόσεις του στον αγωνιστικό χώρο και η μπάλα ήταν εμφανές πως πλέον δεν είχε τον πρώτο ρόλο στη ζωή του. «Αν είχα γεννηθεί πιο άσχημος, ίσως ο κόσμος να μην μάθαινε ποτέ κάτι για τον Πελέ», είχε δηλώσει μεταξύ σοβαρού και αστείου…
Το 1974, αφότου έμεινε εκτός αποστολής του αγώνα με την Πλίμουθ, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τη Μαν. Γιουνάιτεντ. Έκτοτε δεν στέριωσε σε καμία ομάδα και μπαινόβγαινε σε κλινικές αποτοξίνωσης και στα αστυνομικά τμήματα, ενώ έκανε και φυλακή για δύο μήνες.
Ο κατήφορός του δεν είχε σταματημό και το 1998, όταν σε εξετάσεις που του έγιναν διαπιστώθηκε πως το ποσοστό αλκοόλ στο αίμα του άγγιξε το 50% (!), έφτασε ένα βήμα από την αυτοκτονία. «Είχα πει πως σε μέσα σε ένα μήνα θα έκανα τα πράγματα που ήθελα και μετά θα αυτοκτονούσα στις Μπαχάμες», αποκάλυψε το 2001, αλλά δεν το έκανε πράξη ποτέ. Φρόντισαν, όμως, να του στοιχίσουν τη ζωή τα προβλήματα υγείας που απέκτησε από τις καταχρήσεις, αφού ούτε η μεταμόσχευση ήπατος το 2002 ήταν ικανή για να τον σώσει. Η αρχή του τέλους ήταν η εισαγωγή του την 1η Οκτωβρίου του 2005 σε νοσοκομείου του Λονδίνου με οξεία πνευμονία. Ο αδυνατισμένος οργανισμός του υπέκυψε στις 25 Νοεμβρίου.
Ξέρετε ότι…
* Το 1970 ο Μπεστ αποκλείστηκε (προσωρινά) από την εθνική Βόρειας Ιρλανδίας, επειδή πέταξε λάσπη σε έναν διαιτητή. Είχε συνολικά 37 συμμετοχές και 9 γκολ με το αντιπροσωπευτικό του συγκρότημα.
*Το 2003 πούλησε το τρόπαιο του καλύτερου ποδοσφαιριστή που είχε κερδίσει το 1968. Δεν κατάφερε, όμως, να πουλήσει κι’ αυτό του κορυφαίου της ίδιας χρονιάς από τους δημοσιογράφους της Βρετανίας, με αποτέλεσμα να μη συγκεντρώσει τα χρήματα που ήθελε για να αγοράσει σπίτι στην Κέρκυρα.
*Το 2005 συνελήφθη με την κατηγορία παρενόχλησης ανήλικου κοριτσιού. Απαλλάχθηκε και αφέθηκε ελέυθερος...
Είπαν γι’ αυτόν…
Η μόνη φορά που βρέθηκα αρκετά κοντά του ήταν όταν χαιρετηθήκαμε στο τέλος του αγώνα (Ρέι Φέαρφαξ, αμυντικός της Νορθάμπτον, που είχε αναλάβει να μαρκάρει τον Τζορτζ Μπεστ σε παιχνίδι που πέτυχε 6 γκολ).
Ήταν ικανός και με τα δύο πόδια - μερικές φορές ήταν σαν να είχε έξι.
(Ματ Μπάσμπι, προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ).
Δεν θέλω να καταλήξω σαν και αυτόν.
(Πολ Γκασκόιν).
Ατάκες του Τζορτζ Μπεστ
Έχω σταματήσει να πίνω, αλλά μόνο όταν κοιμάμαι.
Αν είχα γεννηθεί άσχημος κανείς δεν θα ήξερε τον Πελέ.
Το 1969 εγκατέλειψα τις γυναίκες και το αλκοόλ. Ήταν τα χειρότερα 20 λεπτά τις ζωής μου.
Ξόδεψα τα περισσότερα χρήματά μου σε ποτά, κορίτσια και γρήγορα αυτοκίνητα. Τα υπόλοιπα απλώς τα σπατάλησα.
Θα έδινα όλη την σαμπάνια που έχω πιει στη ζωή μου για να έπαιζα μαζί του σε ένα μεγάλο ευρωπαϊκό αγώνα στο Ολντ Τράφορντ (Για τον Ερίκ Καντονά).
Δεν έχει καλό αριστερό πόδι, δεν έχει καλή κεφαλιά, δεν μαρκάρει και δεν σκοράρει συχνά. Κατά τα άλλα είναι καλός παίκτης (Για τον Ντέιβιντ Μπέκαμ).
Ίσως πάω στους Ανώνυμους Αλκοολικούς, αλλά νομίζω ότι θα ήταν δύσκολο να παραμείνω ανώνυμος.
_103051.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
