Βινς Κάρτερ: Ο αγέραστος dunker!

Σαν σήμερα πριν από 42 χρόνια (26 Ιανουαρίου 1977) είδε για πρώτη φορά το φως της ζωής ένας από τους θεαματικότερους παίκτες που ανέδειξε το ΝΒΑ, ο Βινς Κάρτερ.

Ο Αμερικάνος φόργουορντ είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία εν ενεργεία παίκτης στο μαγικό κόσμο του μπάσκετ και διανύει πλέον την 21η επαγγελματική του σεζόν, πιάνοντας στην κορυφή άλλους «θρύλους» του ΝΒΑ, όπως οι Κέβιν Γκαρνέτ και Ρόμπερτ Πάρις. Έχει συνδέσει το όνομά του κυρίως με τις επιτυχίες των Τορόντο Ράπτορς και Νιου Τζέρσεϊ Νετς, ο οκτώ φορές All-Star δίχως να κατακτήσει το πολυπόθητο δαχτυλίδι του πρωταθλητή.

«Όλοι είναι διαφορετικοί. Όλοι έχουν διαφορετικό στυλ. Απλά κάντο με τον καλύτερο τρόπο όπως εσύ ξέρεις» έλεγε ο Air Canada, ο οποίος ήξερε όσο κανένας άλλος να συνδυάζει το θέαμα με την ουσία και να προσφέρει απλόχερα θεαματικές φάσεις που θα ξεσήκωναν το κοινό.

Το «μαγικό» ταξίδι για τον Βινς Κάρτερ ξεκίνησε το 1998, όπου στο Draft οι Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς τον επέλεξαν στην πέμπτη θέση, θυσιάζοντάς τον αμέσως για τέσσερις επιλογές των Τορόντο. Οι «δεινόσαυροι» είδαν στις ικανότητες του τον ηγέτη που αναζητούσαν για μια νέα αρχή. Στην ίδια ομάδα βρέθηκε ο Τρέϊσι Μακ Γκρέιντι με τον οποίο συνδύασαν ένα τρομερό δίδυμο και οδήγησαν τους Ράπτορς στα πλέι οφ μετά από καιρό.

Γρήγορα έγινε εμφανής η επιθετική του αρετή και δεν έλειψαν τα ψευδώνυμα όπως Vinsanity, Air Canada και Half-Amazing λόγω των εντυπωσιακών καρφωμάτων του. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει στον διαγωνισμό καρφωμάτων του All-Star Game του 2000, τα αξιομνημόνευτα καρφώματα του με αποτέλεσμα μέχρι σήμερα να παραμένουν απροσπέραστα. Σε κάθε ευκαιρία αποδείκνυε αυτό το χάρισμα και το επιβεβαίωσε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, όπου στον αγώνα με τη Γαλλία «πέταξε» στην κυριολεξία και κάρφωσε πάνω από τον Φρέντερικ Βάις, δίχως να υπολογίζει τα δύο μέτρα και δεκαοκτώ του εκατοστά.

Γύρω από όλες αυτές τις τρομερές ενέργειες είχε δημιουργηθεί πανζουρλισμός και δεν υπήρχε αγώνας χωρίς να συνοδεύεται με κάποιο καινούργιο του κάρφωμα και είχε αποτελέσει το αγαπημένο παιδί του κοινού. Όταν έφυγε ο Μακ Γκρέιντι οι τύχες της ομάδας έπεσαν στην πλάτη του και έκανε την καλύτερη σεζόν με τους Τορόντο καθώς σημείωσε 27,6 πόντους μέσο όρο αλλά στα ημιτελικά της Ανατολής είχε να αντιμετωπίσει τους Σίξερς του Άιβερσον.

Οι μονομαχίες των δύο αστέρων αποτελούσε το επίκεντρο των συζητήσεων και χάρισαν σπουδαίες αναμετρήσεις στο κοινό με τον Air Canada να είναι ο ηττημένος. Η κακοδαιμονία των τραυματισμών «χτύπησε» την πόρτα του Κάρτερ καθώς παρουσιάστηκε πρόβλημα στο γόνατό του και πολλοί αμφέβαλαν για το εάν θα πρόσφερε τα αναμενόμενα. Ο χαρακτηρισμός του «εύθραυστου» δεν άργησε να εμφανιστεί αλλά ο ίδιος φρόντισε να δώσει τις δικές του απαντήσεις. Συνέχισε με αμείωτο ρυθμό αλλά το πρόβλημα δεν του επέτρεψε να συμμετάσχει σε δύο All-Star Game και να βοηθήσει την ομάδα του στα πλέι οφ απέναντι στους Πίστονς.

Ο «Vinsanity» έγινε κόκκινο πανί για τους φιλάθλους της ομάδας καθώς μετά τις ανακατατάξεις στο διοικητικό και προπονητικό κομμάτι της ομάδας πολλοί τον κατηγόρησαν λανθασμένα ότι είχε συναντήσεις με υψηλόβαθμα στελέχη για δικές του εμπορικές συμφωνίες με αποτέλεσμα να περνάει δύσκολες μέρες. Ο Βινς αποχώρησε άδοξα από τους Τορόντο αλλά ο ίδιος όπως παραδέχτηκε αργότερα πάντα αγαπούσε την ομάδα.

Η επόμενη πρόκληση της καριέρας του ήταν οι Νιου Τζέρσεϊ Νετς, όπου εκεί αγωνίστηκε σχεδόν πέντε χρόνια με 23,6 πόντους μέσο όρο, απουσιάζοντας σε μόλις 11 αγώνες και διέψευσε όλους εκείνους που υποστήριξαν ότι τα προβλήματα στα γόνατα θα του καταστρέψουν την καριέρα. Στο Νιου Τζέρσεϊ βρήκε τον Τζέισον Κιντ αποτελώντας το δίδυμο Μπάτμαν - Ρόμπιν και οδήγησε σε τρία συνεχόμενα πλέι οφ τους Νετς δίχως να συμμετάσχει σε κάποιο τελικό του ΝΒΑ.

Παρά τους τραυματισμούς την τέχνη του dunker δεν την ξέχασε και πρόσφερε ένα αξέχαστο στιγμιότυπο στο παιχνίδι απέναντι στους πρωταθλητές Μαϊάμι το 2005 με θύμα αυτή τη φορά τον Αλόνζο Μούρνινγκ. Με τον Κιντ κατέγραψαν ένα ιστορικό επίτευγμα μετά το δίδυμο Τζόρνταν - Πίπεν καθώς σημείωσαν σε ένα παιχνίδι δύο συμπαίκτες triple-double. Την ίδια χρονιά αντιμετώπισε την πρώην ομάδα του για πρώτη φορά στο Τορόντο με τον ίδιο να αντικρίζει ένα εχθρικό κλίμα προς το πρόσωπό του, καίγοντας οι οπαδοί μπλούζες δικές του και ότι άλλο τον θύμιζαν. Μία πόλη που τον λάτρευε σαν δικό της παιδί, είδε ξαφνικά να του συμπεριφέρεται σαν τον χειρότερο εχθρό λόγω μιας παρεξήγησης. Με την αποχώρηση του Κιντ, ο Κάρτερ συνέχιζε να καρφώνει και να εντυπωσιάζει τα πλήθη δίχως όμως να έχει την απαραίτητη βοήθεια για να βρεθεί στα πλέι οφ.

Το 2009 ο χρόνος τον βρήκε στους Ορλάντο Μάτζικ με τους οποίους αγωνίστηκε μόλις μία σεζόν αλλά πρόλαβε με τον Ντουάιτ Χάουαρντ να φτάσουν την ομάδα στους τελικούς της Ανατολής. Αργότερα είχε ένα σύντομο πέρασμα από τους Φοίνιξ πριν πάει για τρεις σεζόν στο Ντάλας. Το πέρασμα του χρόνου τον περιόριζε περισσότερο στον πάγκο αλλά η <<δίψα> > για κάρφωμα τον μεταμόρφωνε σε έφηβο. Οι δύο επόμενες ομάδες του ήταν οι Μέμφις Γκριζλς και οι Σακραμέντο Κινγκς όπου με τους πρώτους συμμετείχε στα πλέι οφ δίχως το κάτι παραπάνω. Το 2014, δέκα χρόνια μετά την αποχώρηση από το αγαπημένο του Τορόντο, οι οπαδοί της ομώνυμης ομάδας του επεφύλασσαν ένα βίντεο με τα αμέτρητα καρφώματα του δείχνοντας ότι δεν χωρούσε πλέον άλλο μίσος στην καρδιά τους για τον άνθρωπο που άλλαξε την ιστορία τους. Ο Air Canada έκπληκτος από την στάση τους δεν μπορούσε να περιγράψει με λόγια το συναίσθημα και όλα τα είπαν τα δάκρυά του.

Η τελευταία του «στάση» λίγο πριν τον τερματισμό αυτής της αξιοθαύμαστης καριέρας επέλεξε να είναι η Ατλάντα. «Είμαι ακόμη ο ίδιος άνθρωπος, με τότε, με το 1999, που με αποκαλούσαν Vinsanity. Η προσέγγισή μου, το πάθος μου για να δουλέψω, η ικανότητα μου να παίξω το παιχνίδι είναι ακριβώς ίδια. Θέλω να αποδείξω ότι μπορώ να παίξω με τύπους που έχουν τη μισή μου ηλικία», ήταν η απάντηση σε εκείνους που τον αμφισβητούσαν και τον κατέκριναν λόγω της ηλικίας του.

Πλέον ο ρόλος του στην ομάδα είναι κυρίως ως μέντορας νεαρών παικτών όπως του Τρέι Γιανγκ και Τζο Κόλινς, παρά ως παίκτη. Η επιλογή της Ατλάντα δεν ήταν καθόλου τυχαία για τον ίδιο καθώς στο μυαλό του υπάρχει το σενάριο του τηλεσχολιαστή αγώνων, καθώς εκεί εδρεύει ο «κολοσσός» των Media, όμιλος Turner και το ΝΒΑ TV και όχι της προπονητικής καριέρας.

Σε κάθε παιχνίδι εκτός Ατλάντα δέχεται το πιο ζεστό χειροκρότημα και ένα μεγάλο ευχαριστώ από όλους τους οπαδούς για το γεγονός ότι έκανε πιο εντυπωσιακό το ΝΒΑ. Πλέον στα 42 του χρόνια είναι έβδομος σε συμμετοχές στην ιστορία του ΝΒΑ, έβδομος στη λίστα με τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα, 22ος σε πόντους ξεπερνώντας το φράγμα των 25.000 πόντων, ο πρώτος άνω των 40 που σημείωσε πάνω από 20 πόντους σε παιχνίδι και ο γηραιότερος παίκτης που πετυχαίνει πάνω από 20 παίκτες σε ηλικία 41 χρονών και 337 ημερών.

Στις 8 Ιανουαρίου στο Μπρούκλιν μόλις πέρασε ως αλλαγή οι οπαδοί της πρώην ομάδας του στην οποία μεγαλούργησε σηκώθηκαν και χειροκροτούσαν συνεχώς όπως και σε κάθε καλάθι που σημείωνε χωρίς να τους ενδιαφέρει το χρώμα της φανέλας του. Δυο μέρες μετά τιμήθηκε και από την αγαπημένη πόλη του, όπου πέρασε τα πιο παραγωγικά του χρόνια και αντίκριζες στα βλέμματα των παρευρισκομένων ότι πλέον ήταν μετανιωμένοι για το δεκαετή μίσος τους και ένιωθαν ότι θα λείψει πραγματικά από τα παρκέ του ΝΒΑ. Η αποδοχή της συνεισφοράς του στο άθλημα είναι καθολική καθώς αρκετοί είναι αυτοί που τον στήριξαν με τις ψήφους τους για μία τελευταία παράσταση σε ένα All-Star Game ώστε να ξαναδούν τον άνθρωπο που τράβηξε τα βλέμματα όσο κανένας άλλος σε ένα διαγωνισμό με τις ικανότητές του.

Ο Βινς Κάρτερ στο μέλλον θα έχει να διηγείται πολλές ιστορίες με τα κατορθώματά και τις < <απογειώσεις> > του στα παιδιά του και τα εγγόνια του. Πολλοί σύγκριναν το στυλ παιχνιδιού του με αρκετούς μύθους του ΝΒΑ και πίστευαν ότι αν δεν αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα στα γόνατα θα μπορούσε να περάσει πάνω κι από την μπασκέτα. Μπορεί να μην ήταν ο πιο ολοκληρωμένος παίκτης αλλά σίγουρα ήταν ο πιο χαρισματικός και θεαματικός dunker που πέρασε ποτέ. Ο λόγος για τον αιώνιο έφηβο Air Canada...

Επιμέλεια: Νίκος Τσώτας