Πείτε το "το πνεύμα της Κωνσταντινούπολης" , πείτε το όπως θέλετε, η αλήθεια είναι πως για να γυρίσει ένα ματς με μισή ώρα να απομένει οταν χρειάζεσαι τρία γκολ πρέπει να καταργηθεί οποιαδήποτε λογική πάνω στο χορτάρι.
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Η Λίβερπουλ είχε σχεδόν αποκλειστεί τη στιγμη που το πλασέ του Ροις απο την απίθανη κάθετη πάσα του Χουμελς, ακουμπούσε τα δίχτυα του Μινιολέ! Εκεινη τη στιγμη ενοιωθαν πως καποιος πάτησε το κουμπί του mute στο Ανφιλντ που σίγασε και ενω το ρολόι έδειχνε πως ειχε κυλήσει σχεδον μια ωρα αγώνα οι παίκτες του Τουχελ αισθάνθηκαν πως μπορούσαν να κατεβάσουν διακόπτες! Λαθος! Μεγαλο λαθος το να πιστεύεις πως έληξε ενα ματς μεσα σε ενα τέτοιο γηπεδο με αυτο τον κοσμο και με μια ομάδα που η φανέλα της εχει τέτοιο βάρος που μετατρέπει μέτριους παίκτες σε γίγαντες! Με το που μείωσε ο Κουτίνιο και υπήρχαν ακομα γεμάτα εικοσι λεπτα συν τις καθυστερήσεις ο κόσμος πίστεψε πως γυρίζει η κατάσταση!
Πως; Κανεις δεν ξέρει! Ψυχική δύναμη; Πάθος; Ψυχολογία και πίστη στο αδύνατο; Ολα μαζι και κατι παραπέρα αλλα και ποιότητα κάποιων παικτών που χωρις αυτούς οτι συζητάμε τωρα θα ηταν αδύνατο να συμβει! Πρώτος και καλύτερος ο Τσαν που εκανε μακράν το καλύτερο παιχνιδι του αποδίδοντας τελεια και με καθαρό κεφάλι τη στιγμη που γύρω του πολυ πιο προικισμένοι παίκτες σαν τον Κουτίνιο και τον Φιρμινο ηταν απόντες στον πρωτο μερος! Επισης ο Οριγκί που παιχνιδι με παιχνιδι αρχίζει να δείχνει ολα τα στοιχεία που τον εκτόξευσαν ξαφνικά στο Μουντιάλ μπροστά απο τον Λουκάκου και τον Μπεντέκε στη βασική ενδεκάδα του Βελγιου! Μονο που πια εχει προσθέσει και όγκο στο κορμι του χωρις να χάσει έκρηξη και αυτο τον κανει να ειναι πια σχεδον αναντικατάστατος για τον Κλοπ! Και φυσικα η ποιότητα του Σταριτζ και κυρίως η ικανότητα του υποτιμημένου Άλεν να κυκλοφορήσει τη μπάλα με ψυχραιμία ψάχνοντας για σωστή πάσα και όχι απλα να διώξει τη μπάλα προς τα μπροστά οπως,μεσα στο άγχος της για να γυρίσει το ματς, απαιτούσε η εξέδρα!
Διαβάστε εδώ ολόκληρο το κείμενο στο england365.gr