Αυτός ο ΠΑΟ, έχει καμία σχέση με τον προπέρσινο;

Ας βάλει κάποιος στο μυαλό του τη διαδρομή του Παναθηναϊκού μέσα στα 2.5 χρόνια που έχει τον Γιάννη Αναστασίου στον πάγκο του. Μια ομάδα που την πρώτη της χρονιά, πέρα από το κατόρθωμα του να μπορέσει, με ένα τόσο συμμαζεμένο ρόστερ, να παίρνει Κύπελλο, ρίχνει τριάρα μέσα στο «Καραϊσκάκη» και παίζει ποδόσφαιρο. Όμορφο, ελκυστικό που χόρταινε και τους οπαδούς και τους 3ους που τους αρέσει το ωραίο ποδόσφαιρο. Περίπου 1,5 χρόνο μετά το τέλος της σεζόν 2013-2014, υπάρχει έστω και ένας φίλος του «τριφυλλιού» που να πιστεύει πως ο Παναθηναϊκός, πλησιάζει στα στάνταρ, όσων έβλεπε την πρώτη χρονιά του Αναστασίου; Από τη στιγμή που μια ομάδα, εδώ και 1.5 χρόνο δεν εξελίσσεται, δεν παρουσιάζει πρόοδο, την κύρια ευθύνη την έχει ο προπονητής. Για μένα το τελευταίο παιχνίδι του Αναστασίου, έπρεπε να είναι εκείνο της περασμένης σεζόν, στη Νέα Σμύρνη.

Επίσης θα πρέπει να βάλω στην κουβέντα και μια άλλη παράμετρο. Είναι δυνατόν, ο ΠΑΟΚ που έπαιζε Πέμπτη, να εμφανίζεται τόσο φρέσκος, απέναντι σε μια ομάδα που έχει να παίζει, μέχρι τώρα, μόνον έναν αγώνα την εβδομάδα; Τις προηγούμενες χρονιές, γινόταν συζήτηση για την καλή φυσική κατάσταση του Παναθηναϊκού, φέτος, για την ώρα ούτε αυτό δεν μπορεί να γράψει κανείς. Ο περιορισμός της γκάμας των επιλογών του και το γεγονός πως πολλοί απ’ αυτούς που χρησιμοποιούνται, δείχνουν πως δεν έχουν κάτι παραπάνω να δώσουν, φανερώνει την τεράστια ευθύνη του Αναστασίου. Δεν μπορώ να φανταστώ, τι θα είχε γράψει το κοντέρ απόψε, αν ο Παναθηναϊκός είχε αγώνα την Πέμπτη. Επίσης όσο συνεχίζεται ο πειραματισμός με τα συστήματα, άκρη δεν μπορεί να βγει.

Σ’ αυτό υπάρχει εξήγηση. Ο Παναθηναϊκός, δεν μπορεί να αξιοποιήσει τα επιθετικά του όπλα, όσο το παιχνίδι του είναι μονοδιάστατο και μπλοκάρεται πανεύκολα. Συμφωνώ πως στο διάστημα μέχρι να γίνει το 1-0, δεν είχε απειλήσει ούτε ο ΠΑΟΚ. Μόνο που σε τέτοια παιχνίδια, την διαφορά την κάνει η ατομική ενέργεια. Ας μου βρει κάποιος έναν παίκτη του Παναθηναϊκού, αυτή τη στιγμή, που να μπορεί να περάσει (πλην του Μπεργκ) με ατομική ενέργεια αντίπαλο; Όταν δεν έχεις παίκτες για το ένας εναντίον ενός, είναι πολύ δύσκολο να γίνεις αφεντικό σε τέτοια ματς, εκτός αν σε τακτικό επίπεδο είσαι τέλειος.

Από την άλλη, τολμώ να γράψω πως εκείνος που από την άκρη του πάγκου, κερδίζει τις περισσότερες εντυπώσεις μετά τον Σίλβα, είναι ο Τούντορ. Με τις όποιες αδυναμίες που έχει το ρόστερ του και αφορούν κυρίως την άμυνα, αφήνει άριστες εντυπώσεις. Δεν έχει παρατήσει τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, παλεύει όλα τα ματς και προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο. Ο Γκάρι Ροντρίγκες αποτελεί μια από τις πολύ καλές και ποιοτικές μονάδες του πρωταθλήματος, το ίδιο και ο Ζάιρο. Τα προβλήματα του ΠΑΟΚ είναι πίσω και στο τέρμα και υπάρχουν παιχνίδια που εξαιτίας αυτών των τραγικών λαθών, δεν τα πήρε, με πρώτο και καλύτερο εκείνο με τον Ηρακλή. Πλην του ματς με τον Ολυμπιακό, ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος και από την ΑΕΚ κι από τον Παναθηναϊκό.

Για το τέλος άφησα τη διαιτησία. Και στα τρία παιχνίδια ο «Δικέφαλος» του Βορρά είχε την εύνοια της. Με την ΑΕΚ, σε μια δύσκολη φάση, με τον Ολυμπιακό σε μεγάλο βαθμό και σήμερα στη φάση που καθόρισε την έκβαση του ματς και σε κάποια όπως τα χαρακτηρίζουμε «σπόρια». Παρόλα αυτά είναι 4ος , έχοντας από πάνω, τους δύο που έχει κερδίσει. Τώρα που το πρωτάθλημα, είναι μια ανάσα από το να τελειώσει οριστικά από τον πρώτο γύρο, η μονομαχία εστιάζεται στους τρεις. Και τα σφυρίγματα στα ματς των τριών, θα μετράνε διαφορετικά, μέχρι και τα πλέι-οφ για την κατάληψη της 2ης θέσης. Για να είμαστε ειλικρινείς, το ζόρι να μην έρθουν 2οι, ειδικά αν εκεί είναι η ΑΕΚ, θα το έχουν οι άλλοι δύο. Θα είναι μεγάλο πλήγμα για Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ, στην πρώτη χρονιά της επιστροφής της, να βλέπουν και την πλάτη της «Ένωσης».

ΥΓ: Συμμαχίες δεν μπορεί να υπάρχουν ποτέ κι αυτό φάνηκε από την Παρασκευή με τις ανακοινώσεις. Άποψη μου είναι πως όσο περισσότερο, έχει κάποιος βεβαιότητες πως πάει σαν πρόβατο στη σφαγή, σε κάθε ματς από τη διαιτησία, περισσότερο εύθραυστη κάνει την ψυχολογία, των ίδιων των ποδοσφαιριστών του.