Αυτός ήταν ο Θανάσης ΟΛΩΝ των Παναθηναϊκών (pics)

Καθολική αναγνώριση από φίλους και «εχθρούς». Όπως όταν έφυγε ο Παύλος, έτσι και τώρα που έφυγε ο Θανάσης, όλοι έχουν να πουν μια καλή κουβέντα για αυτόν τον «πράσινο Τυφώνα».

Είτε συμφωνούσε κανείς μαζί του, είτε διαφωνούσε, δεν μπορούσε να μην αναγνωρίσει και να βγάλει το καπέλο στον τρόπο με τον οποίο ζούσε, αυτό που είχε στο μυαλό του ως παναθηναϊκή ιδέα.

Για εκείνον ο Παναθηναϊκός ήταν κάτι μεγάλο, κάτι σπουδαίο, κάτι ξεχωριστό. Η ζωή του όλη. Όπως ήταν και του Παύλου, όπως ήταν και όλης της οικογένειας, αφού από μικροί στο σπίτι τους όντας παιδιά, είχαν μάθει να αγαπούν το «τριφύλλι».

Ο Θανάσης, ο άνθρωπος που ήταν πάντα η δεύτερη φιγούρα δίπλα στον Παύλο, στο μπασκετικό Παναθηναϊκό κάδρο, ζούσε κάθε στιγμή. Στο ΟΑΚΑ, στο Σπόρτινγκ, στον Τάφο του Ινδού, στη Λεωφόρο, όπου και αν βρισκόταν ο Θανάσης... ζούσε Παναθηναϊκά.
Είχε κλάψει, είχε γελάσει, είχε χαρεί, είχε πονέσει, είχε δακρίσει, είχε πανηγυρίσει, είχε γίνει σύνθημα στα χείλη των οπαδών.

Αν ο Παύλος Γιαννακόπουλος, ήταν ο πατέρας του Ντομινίκ Ουίλκινς, του Ντέγιαν Μποντίρογκα, του Στόγιαν Βράνκοβιτς, του Δημήτρη Διαμαντίδη και των άλλων παιδιών, ο Θανάσης, έμοιαζε να είναι ο... αγαπημένος θείος. Αυτός που τους είχε από κοντά, που δεν χαλούσε χατίρια, που ήταν ένα με εκείνους, που ήξερε να πανηγυρίζει μαζί τους, να προστατεύει στα δύσκολα, να παρηγορεί στις λύπες.

Ο Θανάσης ήταν αληθινός. Με τα καλά του, όπως η μεγάλη αγκαλιά στον «εχθρό» Σπανούλη πριν από μερικά χρόνια στο ΟΑΚΑ, αλλά και τα κακά του. Όπως τότε που είχε απειλήσει να πάρει την ομάδα και να φύγει στο ημίχρονο του τελικού της Σουπρολίγκας κόντρα στη Μακάμπι ή όπως το 2002 που είχε απειλήσει τον Ζόρντι Μπερτομέου το πρωί του τελικού με την Κίντερ Μπολόνια, λέγοντας ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα κατέβει να παίξει αν η διοργανώτρια Αρχή δεν δώσει στους «πράσινους» τα λεφτά που χρωστούσε.

Ακόμα και τότε που κούναγε χαρτονομίσματα στους διαιτητές μετά το τέλος του τελικού του 2009 κόντρα στην ΤΣΣΚΑ ή όταν είχε πετάξει το κινητό στο παρκέ πάνω στα νεύρα του, αναγνώριζε κανείς ότι αυτός ο άνθρωπος, παρά το χρήμα και τη δύναμη που είχε, ήταν ένας από τους απλούς οπαδούς που «ξεφεύγουν» για την ομάδα τους. Αγνά και αληθινά. Όπως όλοι...

Αυτό το αναγνώριζαν άπαντες. Γιατί ο Θανάσης, ήταν ο Θανάσης. Αυτός ήταν ο «Τυφώνας».

Δείτε μερικά σπουδαία φωτογραφικά καρέ από τις μεγάλες στιγμές του