Αυτό είναι το πιο επικίνδυνο στον πρωταθλητισμό!

Κανείς αντιλαμβάνεται, στην ίδια την ΑΕΚ πολύ περισσότερο τώρα που κρυώνει το μυαλό, ότι αυτή η ισοπαλία με τον Απόλλωνα δεν ήταν και χειρότερη - ας πούμε - από την ήττα από τον Αστέρα. Τότε, πρώτη ημέρα του Οκτωβρίου ήταν, η νίκη θα έδινε στην Ένωση ένα +4 από τον ΠΑΟΚ και ένα +8 από τον Ολυμπιακό.

Του Θοδωρή Τσούτσου

Τώρα θα της έδινε ένα +1 από τον έναν και ένα +2 από τον άλλον. Εκτη αγωνιστική τότε, 15η τώρα. Με έναν ολόκληρο γύρο μπροστά. Δηλαδή, τίποτα μη αναστρέψιμο ούτε στη μία περίπτωση ούτε στην άλλη. Είναι βέβαια δεδομένο ότι όσο οι αγωνιστικές περνούν οι απώλειες για τους τρεις διεκδικητές, εφόσον διεκδικούν, θα είναι όλο και λιγότερες. Με αυτή την έννοια, η Ένωση έχασε ένα από τα "κανονάκια" της.

Ωστόσο, το +1 από το -1 με 15 αγώνες μπροστά, με μεταξύ τους αγώνες μπροστά, με πέντε μήνες μπροστά, δεν λέει και πολλά. Η ΑΕΚ έπρεπε αυτό να το γνωρίζει προτού μπει να παίξει το ματς με τον Απόλλωνα. Κακώς έβαλε τέτοιο άγχος στον εαυτό της. Θα πει κανείς, ότι μιλάμε για μια αγωνιστική στην οποία αγχώθηκαν και οι δύο άλλοι, πιθανώς διότι η ΑΕΚ είχε παίξει νωρίτερα και άρα δεν είχαν πια περιθώριο να μην εκμεταλλευτούν το στραβοπάτημά της. Το ίδιο το περιβάλλον τους δεν τους το έδινε.

Αλλά μιλάμε και για μια αγωνιστική που για παράδειγμα ο Αστέρας αγχώθηκε μπροστά στην επιτυχία της 6ης σερί νίκης. Που ο Παναιτωλικός αγχώθηκε μπροστά στην πιθανότητα ακόμη μιας ήττας και έπαιξε όση άμυνα δεν έχει παίξει όλα τα χρόνια μαζί στην Super League. Που ο Πανιώνιος αγχώθηκε μπροστά στο ενδεχόμενο να ξεφύγει βαθμολογικά στην πεντάδα, λόγω της απώλειας του Αστέρα.

Μιλάμε γενικά για ένα πρωτάθλημα που έχει "παιχνίδι" μπροστά του, αλλά και πίσω του. Το επικίνδυνο, λοιπόν, για την ΑΕΚ δεν ήταν ότι έχασε δύο βαθμούς σε αυτή τη διαδρομή. Το επικίνδυνο είναι ότι τους έχασε σε αγωνιστική που ήταν καλύτερη. Όχι από τον αντίπαλό της, αυτό ήταν αναμενόμενο. Από τους συνδιεκδικητές της.

Ούτε ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος στο ματς με τον Πλατανιά, από όσο ήταν η ΑΕΚ στο δικό της, ούτε ο Ολυμπιακός στο ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Εκείνοι, όμως, κέρδισαν. Αυτό για μια ομάδα που διεκδικεί τίτλο, σε μαραθώνιο όχι σε αγώνα μια κι έξω, είναι το πολύ επικίνδυνο κομμάτι. Να μην μπορεί να πάρει παιχνίδια στα οποία είναι καλύτερη.

Πολύ περισσότερο παιχνίδια που είναι γενικά καλή. Της συνέβη εντός και με τον Ατρόμητο, λίγο έλειψε να της συμβεί με τη Λαμία και με τον Πανιώνιο. Σε ένα κανονικό πρωτάθλημα, όπως αυτό που πλέον έχουμε, θα έρθουν και οι κακές ημέρες μιας ομάδας, στις οποίες δεν θα λειτουργήσει τίποτα όπως πρέπει και θα υπάρξουν βαθμολογικές απώλειες. Για την ΑΕΚ ήταν η Τρίπολη, ήταν τα Γιάννενα, ήταν και η Ξάνθη. Πιθανότατα θα έχει κι άλλες τέτοιες, πιθανότατα θα έχουν και ο Ολυμπιακός με τον ΠΑΟΚ.

Η διαφορά θα είναι οι αγώνες που θα είσαι καλός, στα σίγουρα καλύτερος από τον αντίπαλο και δεν θα μπορείς τους πάρεις. Όπως για την ΑΕΚ συνέβη με τον Απόλλωνα ή είχε συμβεί με τον Ατρόμητο. Εντάξει να χάνεις στις κακές σου βραδιές, θα βρεις τρόπο να βελτιωθείς και να τις ελαχιστοποιήσεις, με την ελπίδα να τις μηδενίσεις όσο φτάνεις προς το τέλος.

Αν, όμως, χάνεις βαθμούς στις καλές σου στιγμές; Εκεί τι γίνεται; Εκεί, απλώς δεν έχεις τύχη. Και για να έχεις, πρέπει αφενός να διαθέτεις περισσότερες λύσεις. Σίγουρα περισσότερες από όσες είχε η ΑΕΚ κόντρα στον Απόλλωνα. Αφετέρου, να ξέρεις να τις αξιοποιείς. Ειδικά τώρα πια που έμειναν μόλις 15...