«Χάνεται η μπάλα»…
Με αυτόν τον τίτλο έκλεινε η σχολιογραφικά η αναμέτρηση του Ατρόμητου κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα, καθώς πράγματι τα δείγματα των Περιστεριωτών ήταν ανησυχητικά κι όχι λόγω του αποτελέσματος αυτού καθ’ αυτού, αλλά κυρίως για την εικόνα που έβγαζε το σύνολο του Νταμίρ Κάναντι, ακόμα και στα ματς που νικούσε.
Σε πολλές περιπτώσεις έδειχνε η λογική να πηγαίνει… περίπατο και σημειώναμε ότι η αλλαγή του σχηματισμού είναι στις άμεσες βλέψεις του Αυστριακού τεχνικού, κάτι που τελικά επιβεβαιώθηκε νωρίτερα του αναμενομένου.
Παρά το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός αγωνίζεται με δύο επιθετικούς και η χρησιμοποίηση τριών κεντρικών αμυντικών φάνταζε ως τον μονόδρομο, ειδικά για έναν προπονητή που «αγαπά» τέτοιου είδους σχηματισμούς, ο Κάναντι επέλεξε τετράδα (4-4-2) με δύο κεντρικούς αμυντικούς (Γούτας, Γκαλβάο) που δεν είχαν παίξει ποτέ μαζί αφήνοντας εκτός τον Ρισβάνη, προτίμησε δύο κεντρικά χαφ (Ούμπιντες, Σάλομον) που κανένα εκ των οποίων δεν είναι «εξάρι» με απολύτως αμυντικές αρμοδιότητες.
Θα περίμενε κανείς, λοιπόν, από τον Παναθηναϊκό να βρει αυτά τα… χάντικαπ και να τα «χτυπήσει», ωστόσο κάτι τέτοιο δεν συνέβη, καθώς οι δύο κλασικές ευκαιρίες που δημιούργησαν οι παίκτες του Μπόλονι ήταν από τα άκρα με τους Σαβιέρ και Χατζηγιοβάνη, που ειδικά για τον δεύτερο ο προπονητής του Ατρόμητου είχε κάνει ειδική μνεία στις δηλώσεις του πριν από το παιχνίδι.
Οσο περνούσε η ώρα στο ματς, ο Κάναντι απέδειξε ότι το παιχνίδι ήθελε να το πάρει. Πέρασε στον αγωνιστικό χώρο απόλυτα φρέσκους τους Χριστοδουλόπουλο και Ενσικουλού, που αυτομάτως ανεβάζουν επίπεδο την ομάδα τους ειδικά σε παιχνίδια που θα βρουν χώρους και το «κεράσακι» στην… τούρα ήταν και η είσοδος του Μπουσούλατζιτς, του χαφ δηλαδή, όταν έχει το καθαρό μυαλό μπορεί να κυκλοφορήσει πολύ άνετα την μπάλα.
Έτσι ακριβώς ήρθε το γκολ στα τελευταία λεπτά, καθώς εκτός από την τέλεια σέντρα του Ενσικουλού και το ξεπέταγμα του ξεκούραστου Χριστοδουλόπουλου, έχει προηγηθεί και η καίρια σωστή πάσα του Βόσνιου στα άκρα, για να βγει η σέντρα. Γράφεται κι έχει ειπωθεί ότι ο Ατρόμητος σκόραρε στην πρώτη του ευκαιρία. Είναι κάτι μπορεί να διατυπώνεται ώστε να τονιστεί η ατυχία μιας ανώτερης ομάδας στον αγωνιστικό χώρο, αλλά πρόκειται για κάτι ανακριβές.
Ξεκάθαρη ευκαιρία είναι η κεφαλιά του Κωτσόπουλου στο 48’, ξεκάθαρη ευκαιρία είναι στο 53’ με την εκτέλεση κόρνερ του Ούμπιδες που παραλίγο να καταλήξει στα δίχτυα, ενώ και στο 78’ ο Μανούσος έχει καλύτερες επιλογές δίπλα του, από το να εκβιάσει ένα σουτ. Σε ένα εντελώς κλειστό ματς, δεν θα βγουν πολλές περισσότερες προϋποθέσεις κι έτσι οι Περιστεριώτες στην επόμενη σκόραραν. Οι στιγμές του Γκάλο και του Γούτα ήρθαν μετά το 0-1…
Είναι μια τεράστια πολυτέλεια για μια ομάδα με τους στόχους και το μπάτζετ του Ατρόμητου να φέρνει από τον πάγκο παίκτες όπως ο Χιρστοδουλόπουλος, ο Μουνίθ, ο Χαρίσης, ο Ενσικουλού, ο Μπουσούλατζιτς και ο Ραμπέλο, παίκτες που θα μπορούσαν να είναι βασικοί σε ομάδες με ανάλογους στόχους και αυτό εκμεταλλεύθηκε στο ΟΑΚΑ.
Λύθηκαν τα προβλήματα του Ατρόμητου με μια νίκη επί ενός κακού Παναθηναϊκού, που όμως είχε τεράστια ανάγκη τους βαθμούς; Σε καμία περίπτωση. Για να εδραιωθεί στην εξάδα, η ομάδα του Κάναντι πρέπει να βρει τις λύσεις κόντρα σε ομάδες που τον αντιμετωπίζουν κλειστά και καλείται ο ίδιος να δημιουργήσει. Αυτό δείχνουν τα αποτελέσματα.
Ισοπαλία στην Τούμπα, νίκη με την ΑΕΚ, νίκη με τον Παναθηναϊκό. Με άλλα λόγια, οι Περιστεριώτες έχουν πάρει 7 βαθμούς από τους 11 κόντρα στους «μεγάλους», έχοντας μηδέν κόντρα σε Βόλο και ΠΑΣ Γιάννινα. Η συνέχεια βάσει αυτών των δεδομένων θα είναι πολύ δύσκολη.
Παρ’ όλα αυτά, οι φίλοι της ομάδας μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι για το μέλλον τους για έναν απλό λόγο. «Τώρα πεισμώνουμε πιο πολύ, εμείς δεν βάζουμε κάτω το κεφάλι και θα το γυρίσουμε. Έτσι έχουμε μάθει τόσα χρόνια», ήταν αυτό που έλεγαν υψηλόβαθμα στελέχη της ομάδας μετά την ήττα από τον ΠΑΣ Γιάννινα, κάτι που θέλει… κουράγιο να το πει κανείς έπειτα από τέτοια τραγική εικόνα.
Προς το παρόν, ο Κάναντι είχε το τέλειο δείγμα για να δει ποιος είναι ο δρόμος που θα ακολουθήσει μετά τη διακοπή.
Υ.Γ.: Υπήρχαν πολλά ερωτηματικά και αμφιβολίες για την απόκτηση του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου. Αστείο και να το συζητά κανείς, όταν άλλωστε ο Ατρόμητος τον χρειάζεται για έναν συγκεκριμένο ρόλο και λόγο. Υπερπολυτέλεια. Πρόκειται για μία από τις πιο «win-win» συνεργασίες του καλοκαιριού.