Ο προπονητής της εξέδρας: Το ματ του Γκασπερίνι, τα λάθη του Ολυμπιακού και τα κόρνερ

Το παιχνίδι του Ολυμπιακού απέναντι στην Αταλάντα δεν είχε happy end. Παρά την καλή προσπάθεια των Πειραιωτών, οι οποίοι παρουσιάστηκαν ανταγωνιστικοί κόντρα στους Ιταλούς και με το 2-1 άφησαν ανοιχτούς λογαριασμούς ενόψει της ρεβάνς. Με την ομάδα του Γκασπερίνι να είναι το φαβορί ασφαλώς, όπως και πριν την αναμέτρηση στο Μπέργκαμο.

Αναλυτικά τα σημεία-κλειδιά της αναμέτρησης μέσω του προπονητή της εξέδρας:

* Το πάλεψε, αλλά «λύγισε»: Η αποστολή του Ολυμπιακού απέναντι στην Αταλάντα ήταν δύσκολη και επικίνδυνη, έχοντας να αντιμετωπίσει μια πολύ ποιοτική και καλοδουλεμένη ομάδα, με μεσοεπιθετική γραμμή… φωτιά. Εφόσον σε βρει μπόσικο η ομάδα του Γκασπερίνι μπορεί να σε σκοτώσει, κινδυνεύοντας με αρκετά γκολ. Οι Πειραιώτες κατάφεραν να βάλουν δύσκολα στον αντίπαλό τους, να προηγηθούν και να τον αγχώσουν, παίρνοντας καλό βαθμό, αλλά όχι και το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ο πρωταθλητής Ελλάδος μπορεί να νιώθει απογοητευμένος από την εξέλιξη του αγώνα και «σκασμένος» λόγω του γεγονότος ότι «πληγώθηκε» από λάθη, τα οποία θα μπορούσε να αποφύγει, αλλά σίγουρα πρόκειται για ένα δίκαιο αποτέλεσμα. Βάσει της εικόνας των δύο ομάδων και των προσδοκιών των οποίων είχαν.



* Κέρδισε στην… σκακιέρα ο Γκασπερίνι: Εκτός από νίκη της Αταλάντα επί του Ολυμπιακού, υπήρξε και επικράτηση του τεχνικού της επί του Μαρτίνς. Οι δύο προπονητές επεφύλασσαν εκπλήξεις στις αρχικές συνθέσεις, επιλέγοντας επιθετικογενή σχήματα. Στον Πορτογάλο τεχνικό βγήκε το ρίσκο, έκανε έξυπνο παιχνίδι στο πρώτο ημίχρονο. Κατάφερε να προηγηθεί, να δημιουργήσει προβλήματα στην κόντρα και θα μπορούσε να είχε κάνει το 0-2 στο 34’ με την τρομερή ευκαιρία, την οποία σπατάλησε ο Ονιεκούρου. Τηρουμένων των αναλογιών κατάφερε να περιορίσει σε ικανοποιητικό βαθμό τους γηπεδούχους. Για να είμαστε ρεαλιστές δεν γίνεται να μην φας φάσεις από την Αταλάντα. Ωστόσο, όπως προαναφέραμε το σχήμα του Ολυμπιακού είχε ρίσκο, καθώς απουσίασαν τα χαφ. Θα ήταν παράλογο να βγάλει ένα ολόκληρο παιχνίδι με τη συγκεκριμένη φιλοσοφία και να υποστηρίξει το εν λόγω σχήμα. Μέσα σε ένα παιχνίδι αλλάζουν τα δεδομένα, προκύπτουν νέες ανάγκες και ο Γκασπερίνι, ο οποίος φάνηκε να αιφνιδιάζεται από την αρχική ενδεκάδα των «ερυθρόλευκων» δούλεψε για να… γυρίσει το χαρτί και τα κατάφερε. Έψαξε τη νίκη, προκάλεσε την τύχη του και χαμογέλασε τελευταίος. Ο Πέδρο Μαρτίνς στήριξε σχεδόν μέχρι το τέλος τις επιλογές του, παρότι η Αταλάντα είχε ανεβάσει στροφές και ο προπονητής της είχε κάνει τις διορθωτικές του αλλαγές.

Ο Γκασπερίνι έκανε την κίνηση-ματ μετά την ανάπαυλα, με την είσοδο Κουπμάινερς και Μπογκά. Κυρίως με την είσοδο του πρώτου, ο οποίος άλλαξε το παιχνίδι της Αταλάντα, βελτιώνοντας την εικόνα της. Με αποτέλεσμα να αποκτήσει ισορροπία και μεγαλύτερη λογική στον αγωνιστικό χώρο. Από πλευράς Ολυμπιακού ο Μαρτίνς, είχε στο μυαλό του να βάλει τον Μαντί Καμαρά πριν το 1-1, αλλά δεν πρόλαβε και τελικά τον είδαμε στον αγωνιστικό χώρο μετά το 2-1. Σε αυτό το σημείο στάθηκε άτυχος, αλλά δεν προκάλεσε νωρίτερα την τύχη του, ενώ στη συνέχεια οι επόμενες αλλαγές του, οι οποίες πιθανότατα να έπρεπε να γίνουν στο πρώτο διάστημα του β’ μέρους, πραγματοποιήθηκαν αρκετά αργά, όπως αποδείχθηκε, με τον Μπουχαλάκη να μπαίνει στο 85’.

Ο Ολυμπιακός δεν έχει παίξει πολύ με τρία στόπερ επί εποχής Μαρτίνς και τις λίγες φορές που το έχει χρησιμοποιήσει φέτος δεν έχει κάνει πειστικές εμφανίσεις. Με αποκορύφωμα το ματς του καλοκαιριού με τη Λουντογκόρετς. Δεν το ξέρει καλά, πρέπει να το δουλέψει κι άλλο. Ακόμα και στα παιχνίδια με Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ, στα οποία πήρε αυτό που ήθελε, δεν ικανοποίησε συνολικά. Τι έκανε όμως κόντρα στον «δικέφαλο», όταν είδε τα ζόρια, για να πετύχει τον σκοπό του; Γέμισε στο δεύτερο μέρος το κέντρο του, βάζοντας συγκεκριμένα τον Μπουχαλάκη. Ό,τι δηλαδή δεν έκανε έγκαιρα απέναντι στην Αταλάντα, όπου το επίπεδο δυσκολίας είναι πιο υψηλό. Εννοείται ότι για να φτάσει να διεκδικεί θετικό αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός έχει κάνει αρκετά πράγματα σωστά ο Πέδρο Μαρτίνς. Δούλεψε το πλάνο του για ένα ολόκληρο ημίχρονο και αν ο Ονιεκούρου δεν είχε κάνει τόσο τραγικό τελείωμα στο 34', θα μιλούσαμε για άλλο σενάριο στο β' μέρος.

* Χτυπήθηκε από… αέρος: Το διάστημα 61’-63’ ήταν καταδικαστικό για τον Ολυμπιακό. Οι Πειραιώτες είδαν να γκρεμίζεται μέσα σε τρία λεπτά ό,τι έχτιζε σε μια αγωνιστική ώρα. Η Αταλάντα τον «χτύπησε» μέσω των στατικών φάσεων, παρότι στον συγκεκριμένο τομέα του παιχνιδιού δεν… σκίζει. Άλλωστε, είναι ομάδα η οποία αρέσκεται να παίζει πολύ με την μπάλα κάτω, έχοντας ως έσχατη λύση τις σέντρες, γιόμες κλπ κλπ, ενώ δεν στηρίζει πολλά στα κόρνερ. Με αυτόν τον τρόπο ξεκλείδωσε τους Πειραιώτες. Δεν πρόκειται για κάτι… τρελό. Αφού, παραχώρησε πολλά κόρνερ η ομάδα του Μαρτίνς. Στο σύνολο 13. Αυτά τα οποία κόστισαν ήταν το 11ο, με το οποίο σκόραρε με κεφαλιά ο Τζιμσίτι, αλλά και το 12ο, στο οποίο τα λάθη Σισέ και Αγκιμπού Καμαρά, σέρβιραν το 2-1 στον παίκτη της Αταλάντα.