Άσε τους να κάνουν (και) λάθος!

Δύο αποκλεισμοί από Ιούλιο μήνα. Καθόλου καλό νέο. Πρώτη φορά; Όχι. Τελευταία; Ούτε. Το θέμα είναι κάθε φορά να μετριόμαστε. Και βέβαια, με αφορισμούς δουλειά δεν γίνεται.

Του Θοδωρή Τσούτσου

Καταρχάς, Αστέρας και Ατρόμητος αποκλείστηκαν με τελείως διαφορετικό τρόπο. Αλλά όπως και να έχει, το κρίμα είναι και για τους δύο. Κρίμα για τον τρόπο, η ομάδα της Τρίπολης με κατάθεση ψυχής, παίκτη λιγότερο, πολλές ευκαιρίες και καλό ποδόσφαιρο για μεγάλο διάστημα. Αγωνιστικά εκείνη έπρεπε να περάσει. Η ομάδα του Περιστερίου με γκολ σε νεκρό χρόνο, με όσα λάθη κι αν έχει κάνει.

Περισσότερο κρίμα, όμως, για ένα αχρείαστο φρένο που μπήκε στη διαδρομή τους. Ούτε ο Αστέρας θα κατακτούσε το Europa φέτος, ούτε ο Ατρόμητος. Μπορεί να μην έμπαιναν καν στους ομίλους. Θα ήταν, όμως, μία ευρωπαϊκή πρόκριση ακόμη ένα άλμα ανάπτυξης. Όπως τα πολλά που έχουν κάνει τα τελευταία χρόνια και οι δύο.

Μία τέτοια αντιμετώπιση, ακόμη αν θέλετε και με κριτική για το αγωνιστικό κομμάτι, θα ήταν θεμιτή. Ίσως και να ήταν χρήσιμη και για τους δύο. Αλλά ο αφορισμός από το βράδυ της Πέμπτης, γιατί παίζουν αυτοί στην Ευρώπη και όχι άλλοι, από ανθρώπους μάλιστα που πολύ πιθανό να μην έχουν δει καν τα παιχνίδια τους, δεν προσφέρει καμία υπηρεσία. Όχι σε Αστέρα και Ατρόμητο, εκείνη θα συνεχίσουν την πορεία τους.

Αλλά στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Εκτός αν δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Εκτός αν δεν θέλουμε ομάδες μας να μεγαλώνουν. Εκείνοι πάντως, ο Αστέρας και ο Ατρόμητος, αν τους ρωτήσουμε, είναι βέβαιο ότι θα πουν πως θα ήθελαν να δουν άλλες ομάδες να ξαναμεγαλώνουν. Εκείνες τι θέλουν; Βρείτε τις διαφορές...

Και ξέρετε γιατί το θέλουν ο Αστέρας και ο Ατρόμητος; Διότι ομάδες που μπορούν και λειτουργούν ως εταιρίες, όπως ορίζει η σύγχρονη εποχή του ποδοσφαίρου και που μπορούν να ζουν με ποδοσφαιρικές και οικονομικές αρχές, δεν φοβούνται να ανταγωνιστούν. Να κερδίσουν και να χάσουν. Δεν φοβούνται να συνεχίσουν τη διαδρομή τους.

Αστέρας και Ατρόμητος, αυτά τα χρόνια των ευρωπαϊκών συμμετοχών, των τελικών Κυπέλλων, των θέσεων στην πρώτη 5άδα, προσπαθούν να πουν κάτι στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ότι μπορεί να δει μέλη του να μεγαλώνουν σε κακές συνθήκες, γιατί τέτοιες επικρατούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, να το ενισχύουν χωρίς να παίρνουν τη θέση κανενός που θέλει να κάνει το ίδιο και να το εκπλήσσουν.

Μόνο που εκείνο, σε πολλές περιπτώσεις, αυτό που έχουν να του πουν αρνείται να το ακούσει. Για δικούς του λόγους, ίσως παρελθοντολογικούς. Ίσως συμφεροντολογικούς. Αλλιώς γιατί οι αποκλεισμοί να μην αντιμετωπίζονται ως μία αγωνιστική αποτυχία, δεν τρομάζει η λέξη Αστέρα (που ήταν πραγματικά καλός και άτυχος) και Ατρόμητο μπορείτε να την πείτε, αλλά ως μία "απόδειξη", λένε, ότι δεν μπορούν να φτάσουν σε τέτοιο επίπεδο;

Λάθος. Τεράστιο λάθος. Αφού δεν μπορούμε ως ποδόσφαιρο να ενισχύσουμε την προσπάθειά τους, τουλάχιστον ας την αφήσουμε ήσυχη. Εκείνοι ξέρουν πώς θα την κάνουν. Δεν έχουν ακόμη βάλει τερματισμό στη διαδρομή τους. Έχει κι άλλο. Έχει και ευρωπαϊκές προκρίσεις μάλιστα, ας μην αρέσει σε κάποιους...

Ας έχει πια και μεγαλύτερη στήριξη, πρωτίστως από τους φιλάθλους τους, όπως στους χθεσινούς αγώνες τους. Τους οποίους μάλιστα, οι ίδιοι δημιούργησαν, δεν τους βρήκαν έτοιμους (για να τα λέμε όλα).