Ας είχε μπει το δοκάρι...

Του Χριστόφορου Ευαγγελάτου

Έχει γίνει μεγάλη κουβέντα αναφορικά με την πρόκριση της Πορτογαλίας στην προημιτελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Ακόμα μεγαλύτερη για την τακτική που ακολούθησε ο Φερνάντο Σάντος, προκειμένου να πετύχει τον στόχο του. Μπράβο του και μαγκιά του, αλλά υπάρχει πολύς κόσμος που δεν αισθάνεται την ανάγκη να αποθεώσει τον Πορτογάλο τεχνικό για αυτό που έχει παρουσιάσει με την εθνική ομάδα της Πορτογαλίας.

Αν ο «σκοπός αγιάζει τα μέσα» (σίγουρα ο Σάντος μετά από τόσα χρόνια στην Ελλάδα έμαθε τη συγκεκριμένη παροιμία), τότε είναι δικό του θέμα και αφορά την προπονητική του φιλοσοφία. Σεβαστό, αλλά σε προσωπικό επίπεδο όχι και ελκυστικό. Τουναντίον, αποκρουστικό. Το να αποθεώνεται ο Πορτογάλος τεχνικός για το ποδόσφαιρο που παρουσιάζουν οι Ίβηρες είναι μάλλον υπερβολικό (αν όχι κάτι άλλο) και ο τρόπος με τον οποίο αγωνίζεται η Πορτογαλία δεν μπορεί να θεωρηθεί και πρωτοποριακός.

Ταλέντο υπάρχει, παίκτες υπάρχουν και όλα περιορίζονται από την τακτική. Επειδή, λοιπόν, πολλά λέγονται για την Πορτογαλία, που είναι, πλέον, στην οκτάδα της διοργάνωσης, οφείλει κάποιος να σταθεί και σε κάτι που είναι σημαντικό. Γιατί για κάποιους (ευτυχώς) το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο αποτέλεσμα. Δευτερόλεπτα πριν το γκολ του Κουαρέσμα η Κροατία είχε τη μεγάλη ευκαιρία με την κεφαλιά του Πέρισιτς, που πήγε στο δοκάρι. Αυτά έχει, όμως, η μπάλα και με τα αν δεν παίζεται ποδόσφαιρο και δεν γράφεται ιστορία.

Ωστόσο, επειδή ορισμένα πράγματα ξεφεύγουν από τη λογική και φτάνουν σε επίπεδο επιστημονικής φαντασίας, ας σκεφτεί κάποιος πριν αποθεώσει την εικόνα της Πορτογαλίας, ότι οι Ίβηρες δεν κέρδισαν στον όμιλο την Ισλανδία, την Αυστρία και την Ουγγαρία. Όσο για την απόδοση των Πορτογάλων στο ματς με τους Κροάτες, ας μη το συζητήσουμε καλύτερα. Αν μπορούσε να «μιλήσει» η μπάλα θα έκανε πολλά παράπονα στον «μετρ» της τακτικής, για τον τρόπο που της έχει «φερθεί» στη διοργάνωση. Αυτά τα ολίγα, για να μην ξεχάσουμε και το ποδόσφαιρο...