Ας αποφασίσουν η αστυνομία και τα… τρακτέρ

Όταν ήμασταν μικροί και δεν μπορούσαμε να αποφασίσουμε, παίζαμε μεταξύ μας «αμπεμπαμπλόμ» και η Θεά τύχη έκανε τη… δουλειά που αδυνατούσαμε να κάνουμε εμείς. Επειδή πολλά παιδικά βιώματα ενίοτε μας στιγματίζουν, ίσως έτσι μπορεί να εξηγηθεί γιατί κάθε τελικός σε οποιοδήποτε άθλημα, καταλήγει να γίνεται… μπαλάκι στα χέρια των υπευθύνων.

Δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική με τις αναφορές στις κωμικοτραγικές καταστάσεις που βιώνουμε όλοι, όταν είναι να παρθεί η απόφαση για το ΠΟΥ και υπό ποιες συνθήκες θα γίνει ένας τελικός. Απλά κάθε φορά που συμβαίνει, δεν μπορείς να μείνεις ανεπηρέαστος!

Είναι δεδομένο ότι είμαστε ΑΝΙΚΑΝΟΙ να διοργανώσουμε τελικό παρουσία οπαδών και των δύο φιναλίστ. Στη λέξη «ανίκανοι» βάλτε τους όλους! Ανίκανες ομοσπονδίες, ανίκανες διοικήσεις, ανίκανη αστυνομία, ανίκανοι οπαδοί, ανίκανοι δημοσιογράφοι, ανίκανοι πολίτες και ανίκανη πολιτεία γενικώς!

Αλλά με αφορισμούς (και μάλιστα γενικούς) δεν αλλάζει κάτι. Έχοντας αυτό το δεδομένο λοιπόν και αφού δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε πολιτισμένα, όπως συμβαίνει σχεδόν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, τι μπορούμε να κάνουμε; Να φροντίσουμε να μην αφήσουμε τίποτα για την (αγαπημένη των Ελλήνων) τελευταία στιγμή!

Αντιθέτως, κόντρα σε οποιαδήποτε λογική επιμένουμε να τα κάνουμε όλα στο… ποδάρι, βάζοντας τα όλα κάτω από το χαλί! Μετά το φιάσκο του Λιγκ Καπ στο βόλεϊ, ήρθε να προστεθεί το «πανηγύρι» του κυπέλλου στο μπάσκετ. Μέσα σε λίγες μέρες μόνο, έχουν ήδη ακουστεί ως πιθανές έδρες του τελικού, το «Νick Gallis Hall» και το ΟΑΚΑ (οι έδρες των φιναλίστ δηλαδή), αλλά και τα κλειστά του Ηρακλείου, της Ξάνθης, της Λάρισας, όπως και λιγότερο «δυνατά» ακούστηκαν αυτά της Πάτρας και της Κομοτηνής!

Πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα, αν αυτές οι προτάσεις είχαν γίνει το καλοκαίρι και με την προκήρυξη της διοργάνωσης θα γνωρίζαμε την έδρα του τελικού, η οποία δεν θα άλλαζε κατά περίσταση ή κατόπιν απαίτησης οποιουδήποτε σωματείου; Παράλληλα, θα είχε εξασφαλιστεί η άρτια διοργάνωση, αφού θα είχε εκπονηθεί σχέδιο μήνες πριν και όχι την ύστατη ώρα και το μόνο που θα απέμενε, θα ήταν η γνωστοποίηση των διεκδικητών! Τρομερό;;;

Η δικαιολογία, ότι περιμένουν να μάθουν το ζευγάρι για να εξυπηρετηθούν οι ομάδες, πλέον δεν πείθει κανέναν! Διότι καμία ομάδα δεν θα είχε ενστάσεις για την έδρα του τελικού, αν την γνώριζε από την αρχή της σεζόν. Απεναντίας, αν αυτή οριστεί μετά και αφού πλέον έχουν λόγο και οι ίδιες οι ομάδες, τότε τα πράγματα περιπλέκονται και δημιουργούνται δυσαρέσκειες, δυναμιτίζεται κι άλλο το κλίμα και από το μπάχαλο χάνει σε κύρος ο θεσμός.

Όλα αυτά δεν είναι καμιά… σοφιστεία, τα λένε άπαντες εδώ και χρόνια, αλλά ουδείς από τους αρμόδιους δεν το έχει πραγματοποιήσει, προκαλώντας έκπληξη. Μα είμαστε όλοι τόσο ανόητοι που θεωρούμε ότι πρέπει να είναι αυτονόητο να ορίζεται η έδρα του τελικού από την αρχή της σεζόν; Είναι φωστήρες όλοι αυτοί που διοργανώνουν τελικά το ματς που κρίνει τον τίτλο, είτε με πιτσιρίκια στις εξέδρες, είτε παρουσία ελάχιστων οπαδών (και πολλαπλάσιων αστυνομικών) και σχεδόν πάντα για διάφορους λόγους, αφήνουν δυσαρεστημένες τις ομάδες είτε για το μέρος διεξαγωγής είτε για τη διάθεση των εισιτηρίων;

Επίσης όταν είναι όλα προκαθορισμένα, τότε αφαιρείς τη δυνατότητα όλων να αρχίσουν την γκρίνια, τις πιέσεις για να περάσει το δικό τους, να εκφράσουν παράπονα και γενικώς δεν μπαίνει καν σε συζήτηση οτιδήποτε. Μάλλον όμως, αυτό δεν το θέλουμε εδώ στην Ελλάδα, θέλουμε να είμαστε ευάλωτοι στις… διαθέσεις των ομάδων.

Όλα δείχνουν ότι ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδας στο μπάσκετ θα διεξαχθεί στη Λάρισα. Ας ευχηθούμε όλα να κυλήσουν ομαλά, αλλά μια «γαργαλιστική» σκέψη μου περνάει από το μυαλό. Φαντάζεστε τα πάντα να είναι άρτια οργανωμένα σχετικά με τη διοργάνωση και τελικά να μην καταφέρουν να φτάσουν οι ομάδες στο γήπεδο, από τα μπλόκα των αγροτών; Ε ρε γλέντια…