Αρχίζει δειλά-δειλά να σκέφτεται… μελλοντικά

Τέλος λοιπόν ο πρώτος γύρος. Απολογισμός για τον Άρη, 14 νίκες, τρεις ισοπαλίες και πέντε μόλις γκολ παθητικό. Αν αυτά δεν είναι… μαθητικά ανόδου τότε κάτι δεν πάει καλά. Ο Άρης κλείνει το πρώτο μισό, πρώτος, όπως δηλαδή ξεκίνησε, με +8 από την 3η Παναχαϊκή, και αν περάσει την Κυριακή από το Αιγίνιο και οι πατρινοί σκοντάψουν στα Τρίκαλα, η διαφορά θα πάει σε διψήφιο νούμερο, δίνοντας από νωρίς ένα τεράστιο προβάδισμα ανόδου στην ομάδα της Θεσσαλονίκης. Υπάρχει ασφαλώς αρκετός δρόμος ακόμη, αλλά αν παραμείνει η σοβαρότητα δεν φαίνεται ότι υπάρχει τρόπος να απολέσει φέτος την επιστροφή στη μεγάλη κατηγορία.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Η ομάδα του Δημήτρη Σπανού δείχνει να βρίσκεται σε καλό φεγγάρι. Ο έλληνας τεχνικός, έχοντας πλέον κατασταλάξει σε ένα κορμό παικτών που αποτελούν τις επιλογές του για την ενδεκάδα και τις αλλαγές, έχει την ευκαιρία σιγά-σιγά να παρουσιάσει στον κόσμο και καλύτερο ποδόσφαιρο, παρότι μέχρι να «κλειδώσει» ο στόχος, οι νίκες θα παραμένουν ο αυτοσκοπός. Κόντρα στην Καρδίτσα που έπαιξε βέβαια δίχως σκοπιμότητα, οι κίτρινοι παρουσίασαν κατά διαστήματα πλουραλισμό στην παραγωγή ευκαιριών και αν είχαν αντίδοτο στο μεγάλο φετινό πρόβλημα του εύκολου γκολ, το ματς θα ήταν 3-0 από το ημίχρονο. Δίνουν όμως τη λύση οι δυνατότητες στις στατικές φάσεις και η ατομική ικανότητα των παικτών που σε αυτό το επίπεδο είναι αρκετά για να δίνουν τις νίκες.

Ο οργανισμός που λέγεται Άρης αρχίζει πλέον δειλά-δειλά να μπαίνει σε mood Σούπερ Λιγκ. Το ίδιο νομίζω ότι πρέπει σιγά-σιγά να κάνει και ο κόσμος. Να αρχίσει το… ζέσταμα για αυτά που έρχονται. Να αφήσει την πολυθρόνα, τα καφέ και τα πληκτρολόγια και να επιστρέψει στο Κλεάνθης Βικελίδης τραγουδώντας κάθε Κυριακή και πιο δυνατά το αγαπημένο φετινό σύνθημα της εξέδρας που παραπέμπει στην επιστροφή στην κανονικότητα. Η φετινή ομάδα, από την οποία κακά τα ψέματα, αρκετοί δεν θα είναι του χρόνου, αξίζει το χειροκρότημα. Κάνει μια τίμια προσπάθεια, παλεύει όλα τα ματς και θα διεκπεραιώσει όπως όλα δείχνουν την αποστολή για την οποία δημιουργήθηκε από τον Παύλο Μυροφορίδη και τον Θόδωρο Καρυπίδη.

Θέλοντας και μη και εφόσον η ομάδα του Δημήτρη Σπανού δεν χαλαρώσει ώστε να δώσει δικαιώματα, το ενδιαφέρον σιγά-σιγά θα μετατοπίζεται σε άλλα θέματα με… φόντο Σούπερ Λιγκ. Η διοίκηση έχει βάλει 2-3 προτεραιότητες που θα καθορίσουν και την επόμενη μέρα και τις προοπτικές με τις οποίες θα επιστρέψει ο Άρης στο φυσικό του χώρο. Πρώτα και κύρια να τελειώσει αγόγγυστα το θέμα της αδειοδότησης. Υπάρχουν 2-3 θεματάκια προς επίλυση αλλά και πολύ μεγάλη προσοχή που την υπαγορεύουν τα περσινά ερασιτεχνικά λάθη. Θεωρώ πως είναι τόσο μεγάλο το διακύβευμα για τον Θόδωρο Καρυπίδη που δεν θα το ακυρώσει. Εκτός και αν θέλει να πετάξει τα εκατομμύρια που έβαλε τρία χρόνια τώρα. Δεν το νομίζω και το δείχνουν και οι υπόλοιπες κινήσεις του. Γνωρίζοντας μέχρι που φτάνουν οι δυνατότητές του, έχει ως το καλοκαίρι να βρει συμπαίκτες για να δυναμώσει το πορτοφόλι του Άρη. Θα είναι ο ομογενής Τομ Παπαδόπουλος, οι επαφές που κάνει στην Ασία, κάτι άλλο; Ότι και αν συμβαίνει πάντως βοήθεια θα χρειαστεί. Μόνο έτσι θα μπορέσει να δημιουργήσει και την ομάδα όπως την οραματίζεται. Πιο λάτιν, πιο ποιοτική, πιο κοντά σε αυτά που αρέσουν στον ταλαιπωρημένο κόσμο.

Ήδη, Νέτο, Ρονάλντο Γκιάρο, Νάτσο Γκαρσία και Νταβίντ Αγκάνθο έχουν δεχθεί την κρούση της διοίκησης να βοηθήσουν προτείνοντας ποδοσφαιριστές ποιοτικούς αλλά και σχετικά προσιτούς. Ας μην βιαζόμαστε όμως. Κάθε πράγμα στον καιρό του. Η βιασύνη και ο νεοπλουτισμός δεν ήταν ποτέ καλοί σύμμαχοι. Άλλωστε στο διαρκώς μεταβαλλόμενο τοπίο του ελληνικού ποδοσφαίρου, των χαλίφηδων και της δήθεν εξυγίανσης πολλά άλλα θα παίξουν ρόλο. Εκείνο που όμως δεν αλλάζει και οφείλουν να το υπενθυμίζουν κάθε Κυριακή στην ελληνική ποδοσφαιρική κοινότητα, οι φίλοι του Άρη, είναι η δυναμική του που δεν αλλοιώθηκε παρά τα δύσκολα τελευταία χρόνια. Ας μετατρέψουν όλα τα εντός έδρας ματς του δεύτερου γύρου σε προεόρτια επιστροφής, βοηθώντας διοίκηση, παίκτες και τεχνικό τιμ να υλοποιήσουν τον στόχο το συντομότερο δυνατό.