Από το καλοκαίρι του 2015, όταν και επέστρεψε στον Παναθηναϊκό, δύο ήταν τα ερωτήματα που συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να «βασανίζουν» τους φιλάθλους και όχι μόνο του «τριφυλλιού». Αν ο Νικ Καλάθης θα μπορούσε να γίνει ο νέος ηγέτης στη μετά-Διαμαντίδη εποχή και αν αξίζει τα 2 εκατομμύρια που του δίνει ετησίως ο σύλλογος. Και επειδή μιλάμε για τους Έλληνες, οι οποίοι έχουν κάνει το… καφενείο δεύτερη φύση τους, οι απαντήσεις είναι ανάλογες με τις εμφανίσεις του διεθνή γκαρντ ανά παιχνίδι. Στις νίκες, ως συνήθως, όλα είναι καλά. Στις ήττες το ανάθεμα πάει σύννεφο.
Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος
Σε ηλικία 28 ετών, ο Νικ Καλάθης είναι ένας ολοκληρωμένος πλέι μέικερ, ένας πολυδιάστατος παίκτης, ο οποίος μπορεί να κάνει πολλά καλά πράγματα. Προφανώς και δεν είναι τέλειος (ποιος είναι άλλωστε;), αφού το θέμα με το σουτ παραμένει, αλλά όταν είναι πλαισιωμένος με τους κατάλληλους συμπαίκτες και εκτελούνται σωστά οι οδηγίες του προπονητή, μπορεί να κάνει… παππάδες. Αν «βομβάρδιζε» το αντίπαλο καλάθι με τον τρόπο που το κάνει ο Ρίβερς, σε συνδυασμό με τα άλλα που κάνει τόσο σε άμυνα, όσο και σε επίθεση, το πιθανότερο θα ήταν να μην επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα και να έμενε στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, το ΝΒΑ.
Στο ΣΕΦ, ο διεθνής γκαρντ, με κεκτημένη ταχύτητα όχι μόνο από το Ευρωμπάσκετ, αλλά και από τα περυσινά play-offs, έκανε μια ολοκληρωμένη εμφάνιση και ήταν ο κορυφαίος στη νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού, στο πρώτο από τα πολλά ντέρμπι αιωνίων που θα γίνουν και τη φετινή σεζόν. Δεν ήταν μόνο οι 14 πόντοι, τα 8 ριμπάουντ, οι 7 ασίστ, αλλά και τα τρία κλεψίματα, ένα εκ των οποίων στον Μάντζαρη στα 54'', για να ακολουθήσει στην επόμενη φάση το καλάθι πάρε-βάλε στον Γκιστ για το 66-69. Ο τελευταίος, μαζί με τον Ρίβερς έπαιξαν επίσης καθοριστικό ρόλο για να έρθει το διπλό, αλλά ο διεθνής γκαρντ συνολικά ήταν ο καλύτερος όλων.
Η εμφάνιση στο Φάληρο, μπορεί να χαρακτηριστεί ηγετική. Αν και πρόσφατα έχασε το περιβραχιόνιο, μετά τα όσα συνέβησαν κατά την παραμονή της ομάδας στη Μόσχα το τριήμερο 25-27 Σεπτεμβρίου, κακά τα ψέματα, ο Νικ Καλάθης παραμένει επί της ουσίας ο αρχηγός. Δεν είναι απαραίτητο να έχει κάποιος τον τίτλο στα… χαρτιά και να δηλώνεται ως τέτοιος στο φύλλο αγώνα. Στο παρκέ, που είναι ο καθρέφτης, φαίνονται όλα. Κι εκεί ο διεθνής γκαρντ είναι ΑΡΧΗΓΟΣ και ΗΓΕΤΗΣ αυτού του Παναθηναϊκού. Με αυτόν στο γήπεδο να κάνει κουμάντο και να κρατάειτη μπαγκέτα, οι «πράσινοι» είναι άλλη ομάδα. Και χωρίς αυτόν επίσης. Αποδεδειγμένο!
Υ.Γ.: Παρεμπιπτόντως, κορυφαίοι της νίκης στο ΣΕΦ ήταν οι τρεις… ξενύχτηδες της Μόσχας. Ο τέταρτος (σ.σ. Κρις Σίνγκλετον) μπορεί να μην υπήρξε σημείο αναφοράς σε όλο το παιχνίδι, αλλά ήταν αυτός που σήμανε το σάλπισμα της αντεπίθεσης με το τρίποντο, με το οποίο έγινε το 66-61.