Άρωμα Ελλάδας εποχής Ότο και στις στημένες φάσεις

Μπορεί να μη νικήσαμε κανένα μεγαθήριο, μπορεί να μην ήταν και το καλύτερο μας παιχνίδι. Αυτό που έχει σημασία στις προκριματικές φάσεις είναι να βάζεις τα τρίποντα στο σακούλι και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έχει πάρει ήδη εννέα πόντους στα τρία πρώτα παιχνίδια.

Το θέμα είναι πως τα ματς έρχονται στην πλευρά μας όχι με άγχος, αλλά σχετικά άνετα. Σκοράρουμε νωρίς, βάζουμε γκολ στο πρώτο μέρος (τα επτά από τα οκτώ γκολ στα μέχρι τώρα παιχνίδια έχουν έρθει στο α’ μέρος) και συνεχίζουμε. Μπροστά μας τώρα το Νοέμβριο έχουμε τη Βοσνία που δεν έχει πλέον την αίγλη περασμένων ετών, αλλά παραμένει η βασική μας αντίπαλος, αν παλέψουμε για τη 2η θέση.

Σε αρκετά πράγματα η Εθνική Ελλάδος του Μίχαελ Σκίμπε αρχίζει να μοιάζει στην ομάδα του Ότο. Διαθέτοντας μια πλειάδα ικανών εκτελεστών σε στημένες φάσεις, αλλά και ικανότατους ποδοσφαιριστές στο ψηλό παιχνίδι έβαλε δύο γκολ. Το πρώτο από το καλοτραβηγμένο κόρνερ του Πέτρου Μάνταλου και την άψογη κεφαλιά του αρχηγού Βασίλη Τοροσίδη και το δεύτερο από ένα υπέροχο φάουλ για το τέτοιο γήπεδο του Κώστα Σταφυλίδη. Πάντως για να μπει το δεύτερο τέρμα, χρειάστηκε και η άψογη κίνηση του Κυριάκου Παπαδόπουλου που έκρυψε την πορεία της μπάλας.

Η Εθνική αυτή αποδεικνύει πως έχει και βάθος. Έλειψαν ο Φορτούνης και ο Τζαβέλλας, βγήκε ο Παπασταθόπουλος μόλις στο 6ο λεπτό και ακολούθησε λίγο αργότερα και ο Τοροσίδης. Δίχως αυτούς τους τέσσερις βασικούς παίκτες ο Σκίμπε βρήκε λύσεις, ακόμα και αν δεν πιάσαμε την καλύτερη μας απόδοση, έστω και αν αυτό δεν ήταν το ιδανικό παιχνίδι. Κι ασφαλώς δεν μπορεί να περιμένει κανείς κάτι τέτοιο, όταν πέρα από τις δύο σημαντικές απώλειες, σου έρχονται κι άλλες δύο σχεδόν από τα αποδυτήρια.

Ο Οικονόμου γι’ αυτό το ματς στάθηκε επαρκώς, παρά κάποιες ολιγωρίες που οφείλονται και στο γεγονός πως με τον Μανωλά δεν έχουν παίξει και ποτέ μαζί. Ο Κυριάκος πήγε αρχικά στόπερ και μετά αναγκάστηκε να παίξει δεξί μπακ από την ώρα που βγήκε ο Τόρο. Η Εθνική όμως έδειξε καλύτερη από την αντίπαλο της, παρά τα προβλήματα που προέκυψαν. Κι αυτό δείχνει χαρακτήρα.

Άψογος όποτε χρειάστηκε ήταν ο Καρνέζης, ο Μπακασέτας κάνει αρκετή αθόρυβη δουλειά με τα φάουλ που κερδίζει. Ο Μάνταλος είχε καλές εκτελέσεις, όμως ο καλύτερος όλων θαρρώ σήμερα πως ήταν ο Σταφυλίδης με την συνολική παρουσία, αλλά και το γκολ που πέτυχε. Όλα τα παιδιά βοήθησαν, έπαιξαν σαν ομάδα, παρά τα προβλήματα που εμφανίστηκαν στο παιχνίδι. Κι όταν καταφέρνεις να νικάς, έστω και εν μέσω πολλών προβλημάτων που καλείσαι να διαχειριστείς, τότε γίνεσαι ακόμα καλύτερος και ποδοσφαιρικά, αλλά δυναμώνεις και σε πνευματικό επίπεδο. Ας ελπίσουμε πως αυτή τη φορά το σερί των τριών νικών θα διευρυνθεί και δεν θα σταματήσει ξανά (όπως για τα προκριματικά του EURO 2008 και του Μουντιάλ του 2010) στο 4ο παιχνίδι που είναι κι εντός έδρας.