Κρίμα να αποκλειστεί από ένα… κου-κου τζα

Πόσο κρίμα, πόσο άδικος αποκλεισμός. Αλλά για αυτό το ποδόσφαιρο είναι τόσο απρόβλεπτο και λατρεύεται σε όλο τον πλανήτη. Άδικο για τον Άρη να αποκλειστεί έχοντας κάνει ένα σχεδόν άριστο παιχνίδι.

Επιβεβαιώνοντας ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι η καλύτερη ομάδα πίσω από αυτήν που αντιμετώπισε χθες. Τον Ολυμπιακό τον οποίο κράτησε σε ιστορικά χαμηλά φετινά όσον αφορά την παραγωγή ευκαιριών. Και μιλάμε για μια ομάδα που κάνει ευκαιρίες και σκοράρει παντού.

Χθες σκόραρε εξαιτίας της γκάφας της χρονιάς από τον Κουέστα. Δεν αξίζει κανείς να κατηγορήσει την ομάδα παρά την δικαιολογημένη πίκρα που υπάρχει για μια ακόμη μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε. Δεν το αξίζει αφενός για τα πεπραγμένα της μέχρι σήμερα στη σεζόν και αφετέρου για την χθεσινή της εμφάνιση. Άγγιξε σχεδόν το τέλειο.

Υπήρχε μια ξεκάθαρη στρατηγική η οποία δικαίωσε τον προπονητή και τους συνεργάτες του και η οποία δεν μπορεί να ακυρωθεί από ένα- έστω- τόσο αφελές λάθος ενός ποδοσφαιριστή.

Διατηρούσα αμφιβολίες για το κατά πόσο μπορεί αυτός ο Άρης, με αυτό το ρόστερ, να παίζει για αρκετή ώρα πίσω από την μπάλα. Να αμύνεται δηλαδή κατ΄ επιλογή και όχι να παίζει ποδόσφαιρο κατοχής. Ειδικά στο γήπεδό του.

Χθες μου απέδειξε ότι μπορεί, εφόσον χρειαστεί, να υποστηρίξει και μια τέτοια στρατηγική. Ο Άρης έπρεπε πάση θυσία να μην δεχθεί γκολ ώστε να μείνει μέσα στο παιχνίδι της πρόκρισης για πολύ ώρα.

Ο Μάντζιος ήξερε ότι αν δεχόταν πρώτος γκολ θα είχε να ανέβει ένα βουνό, όχι για να πάρει την πρόκριση αλλά ακόμη και για να στείλει το ματς στην παράταση. Ορθά λοιπόν επέλεξε να πάει πιο συντηρητικά. Πιο μαζεμένα, πιο προσεκτικά. Κρατώντας τον Ολυμπιακό μακριά από την εστία και από καθαρές ευκαιρίες.

Το πλάνο εκτελέστηκε άψογα σε δυο φάσεις. Αρχικά μέχρι να σκοράρει ο Γκάμα και στη συνέχεια μετά το γκολ όταν ο Μάρτινς έριξε στο χορτάρι τα βαριά χαρτιά από τον πάγκο. Κάποια στιγμή μπήκε και τρίτος χαφ (Κάτσε), προς το τέλος στη φάση της μεγάλης πίεσης και τρίτος στόπερ (Μπεναλουάν), άσχετα αν στο τέλος κατέληξε να παίζει φορ.

Και η αλήθεια είναι ότι και στις δυο φάσεις, το πλάνο το υπηρέτησαν όσοι ήταν στο χορτάρι με υψηλά επίπεδα αυτοσυγκέντρωσης και αυταπάρνησης όποτε χρειάστηκε. Δεν μπορεί να ψέξει κανείς ούτε τους ποδοσφαιριστές ούτε και τον προπονητή όταν η συνταγή απέδωσε και για λίγα λεπτά θα έδινε μια σπουδαία πρόκριση. Ας όψεται το Κου-Κου- Τζα του Μπουχαλάκη στον Κουέστα.

Για τον Ισπανό το επόμενο διάστημα θα δοκιμάσει τις αντοχές του και το δυνατό του χαρακτήρα του. Δεν είναι εύκολο αυτό που περνάει και δεν εξυπηρετεί σε τίποτα η ανθρωποφαγία. Για την ομάδα θα χρειαστούν επίσης ψυχικά αποθέματα να ξεπεράσει το σοκ του αποκλεισμού έτσι όπως έγινε. Το καλό κλίμα στα αποδυτήρια, το πλεόνασμα εμπειρίας που υπάρχει στο ρόστερ και το πείσμα του κόσμου από χθες το βράδυ, αποτελούν εχέγγυα ότι θα βγει πιο δυνατή.

ΥΓ Το γράφω και το πιστεύω ακράδαντα. Ο Άρης χθες δεν έχασε απλά μια πρόκριση. Έχασε το κύπελλο..

ΥΓ 2. Πόση ικανοποίηση για τον αρειανό να βλέπει ότι οι μοναδικές χαρές των αντιπάλων του είναι οι δικές του λύπες!