Έχασε αλλά κέρδισε πολλά παράσημα

Ο Άρης υπήρξε και πάλι ανταγωνιστικός στο Καραϊσκάκη, ζήτησε και διεκδίκησε πράγματα, δηλαδή τη νίκη και όχι μια τιμητική ισοπαλία και πιθανότατα θα το έπαιρνε το αποτέλεσμα εφόσον του το επέτρεπε o γνωστός… σεσημασμένος Μανούχος, και φυσικά ο Καραντώνης στο VAR. Θα το έπαιρνε ενδεχομένως- για να ήμαστε και δίκαιοι- αν και οι δικοί του ποδοσφαιριστές ήταν πιο υποψιασμένοι και πιο προσεκτικοί.

Πρώτος και καλύτερος ο Φαμπιάνο, που είδε ένα απλό κράτημα από τα δεκάδες τέτοια που γίνονται σε στατικές φάσεις να καταλογίζεται πέναλτι αλλά και ο Γκάνεα που υπέπεσε ωσάν αρχάριος στην πρώτη καταλογισθείσα παράβαση. Δεν ήξεραν- δεν ρώταγαν, ότι του Μανούχου αν του δώσεις αφορμή θα την αρπάξει από τα μαλλιά; Και ότι θα αρνηθεί ένα πεντακάθαρο φάουλ στον Σάσα πριν τη φάση του πρώτου πέναλτι.

Αλλά αυτή είναι η κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Να φτάνουμε στο σημείο να ζητάμε από τους ποδοσφαιριστές του Άρη, μέσα στην ένταση του αγώνα να συγκρατηθούν και να μην δώσουν το παραμικρό… πάτημα στον ρέφερι να ξελασπώσει τον Ολυμπιακό από την δύσκολη θέση. Και ταυτόχρονα να νιώθουμε μια βεβαιότητα, ότι αν χρειαστεί χείρα βοηθείας ο βέβαιος πρωταθλητής θα του την προσφέρει ο ρέφερι. Κάτι ήξερε ο Κλάτεμπεργκ κι έβαλε Έλληνες…

Ο Άρης, επιλέγοντας μια διαφορετική τακτική σε σχέση με το προ οκτώ ημερών παιχνίδι στο Βικελίδης, έβαλε και πάλι δύσκολα στον αντίπαλό του. Πήρε κάποια μέτρα πιο πίσω, χωρίς να δείχνει παθητικός. Απόλυτα προσηλωμένος στο τακτικό πλάνο, έκλεισε σωστά τους διαδρόμους τόσο από τον άξονα όσο και από τα πλάγια και δεν απειλήθηκε σε κανένα σημείο σοβαρά.

Αντίθετα ήταν αυτός που έπαιξε άριστα το παιχνίδι στο ανοικτό γήπεδο και είχε δυο σπουδαίες ευκαιρίες να βρει πρώτος δίχτυα με Καμαρά και Ιτούρμπε (ειδικά του Παραγουανού). Ένα... άτσαλο μαρκάρισμα του Γκάνεα στον Ροντρίγκες ο Μανούχος δεν δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να το δώσει πέναλτι που εξουδετέρωσε ο «ζεστός» και χθες Κουέστα.

Μια ολιγωρία του Φαμπιάνο στις καθυστερήσεις έβαλε τον Ολυμπιακό μπροστά στο σκορ, αλλά δεν έκαμψε το αναπτερωμένο εσχάτως ηθικό των παικτών του Μπούργος, που αναζήτησαν την άμεση απάντηση στην επανάληψη. Αρχικά με ένα πέναλτι στον Καμαρά που έδωσε και πήρε πίσω ο Μανούχος και στη συνέχεια με την υπέροχη συνεργασία Καμαρά-Ντιαγέ που έφερε το γκολ της ισοφάρισης.

Όσες φορές ο Ολυμπιακός προσπάθησε να απαντήσει, ο Άρης είχε να αντιπαρατάξει τον Κουέστα, που είπε όχι στο σουτ του Καμαρά παρότι η μπάλα άλλαξε πορεία. Αν είχε μάλιστα και περισσότερες εναλλακτικές στον πάγκο, θα μπορούσε να ζητήσει περισσότερα πράγματα στις φαρμακερές αντεπιθέσεις αφού δεν ήταν λίγες οι φορές που έκλεψε μπάλες και βρήκε χώρους που είχε αφήσει ο Ολυμπιακός στη… φούρια του να πετύχει ένα δεύτερο γκολ για να γλιτώσει ένα δεύτερο άσχημο αποτέλεσμα κόντρα στον Άρη.

Για την ομάδα της Θεσσαλονίκης, το ματς απέναντι στον Παναθηναϊκό που ακολουθεί είναι ένας πρώτος τελικός. Είναι τέτοια η εικόνα του γκρουπ όμως που σε προδιαθέτει ότι θα παλέψει και τα εναπομείναντα εννιά.

ΥΓ1. Ο Ολυμπιακός έδωσε εισιτήρια, κόντρα στο νέο νομοσχέδιο. Και οι οπαδοί των δύο ομάδων δικαίωσαν αυτήν τη θαρραλέα επιλογή της διοίκησης του Ολυμπιακού δείχνοντας ότι όταν υπάρχει θέληση όλα είναι δυνατά.

ΥΓ 2. Για να είμαι ειλικρινής την Κ17 του Άρη δεν την έχω δει παρά 1-2 φορές. Χθες όμως, στον ημιτελικό με την ΑΕΚ είδα μια ομάδα παθιασμένη, συμπαγή και άριστα στημένη από έναν προπονητή που διάβασε τον αντίπαλο και τον… έδεσε χειροπόδαρα. Εκτός από ταλεντάκια με εξέλιξη, φαίνεται ότι ο Κώστας Καζάνας είναι ένας προπονητής που αξίζει να αξιοποιηθεί από το club. Θα δω με ενδιαφέρον τον τελικό της Τετάρτης…