Τώρα είναι στο χέρι του

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Στο πιο κομβικό κομμάτι της σεζόν για την υποστήριξη του εναπομείναντα στόχου της εισόδου στα πλει-οφ, ο Άρης εμφανίζεται συνεπής και αποφασισμένος να παίξει τα ρέστα του. Κι αν το εμπόδιο του Ατρόμητου το ξεπέρασε, στο ντεμπούτο του Μπούργος, εύκολα και με καλό ποδόσφαιρο, στην Τρίπολη πήρε αυτό που ήθελε… επειδή απλά το ήθελε περισσότερο. Δίχως να θέλξει με την απόδοσή του αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια.

Έπρεπε να είναι συγκεντρωμένος, παθιασμένος και να διαχειριστεί και την κόπωση έχοντας παίξει σε λιγότερο από τρία 24ωρα. Στο χρονικό σημείο της σεζόν, αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα και ο Άρης συνήθως το παίρνει όταν σκοράρει πρώτος και κρατάει το μηδέν πίσω. Αν το γκολ το βάζει (όπως καλή ώρα και ο Καμαρά) οι αριθμοί δείχνουν πάντα Άρη.

Ο Μπούργος, δίχως να έχει χρόνο να αλλάξει πράγματα στο τακτικό κομμάτι επενδύει σε αυτό που μπορεί να κάνει ένας προπονητής που είναι λίγες μέρες στον πάγκο. Στην προσήλωση στο αμυντικό κομμάτι (κάτι που είναι σχετικά εύκολο για μια καλοδουλεμένη αμυντικά ομάδα όπως ήταν ο Αρης του Μάντζιου), επιλέγοντας να κλείσει τους διαδρόμους προς την εστία του Κουέστα. Ακόμη κι αν χρειαστεί να παίζει πίσω από την μπάλα, όπως έκανε και στην Τρίπολη. Και φυσικά στην ψυχολογία. Η αλλαγή του μομέντουμ στο γκρουπ είναι ευδιάκριτη. Η παρουσία ενός ανθρώπου με τέτοιο… υπόβαθρο μοιάζει να τους έχει δώσει την αυτοπεποίθηση που έλειπε.

Την περίσσια αγωνιστική διάθεση που καταθέτουν στο χορτάρι. Και την πίστη στις ικανότητές τους, που τόσο έχει αμφισβητηθεί ως απότοκο της δυστοκίας των προηγούμενων αγώνων. Στην προσπάθεια αυτή έχει σύμμαχο και την τύχη. Σκόραρε πάλι στο τέλος του ημιχρόνου και στη μοναδική τελική του Καμαρά αφού πρώτα η μπάλα χτύπησε στον αμυντικό και άλλαξε πορεία. Όταν όμως αλλάζει το κλίμα, πάει ασορτί και ο παράγοντας τύχη. Είναι κομμάτι του παιχνιδιού και στην παρούσα φάση είναι καλοδεχούμενη. Όπως καλοδεχούμενη είναι η ενεργοποίηση όλου του ρόστερ από μέρους του αργεντίνου.

Ο Ιτούρμπε άσχετα αν σήμερα κουράστηκε γρήγορα, δείχνει να το πιστεύει περισσότερο και επιδιώκει να πάρει πρωτοβουλίες ανάλογες των προσόντων του. Ο Ματέο υπήρξε καθοριστικός όταν ο Άρης χρειάστηκε να πάρει άμυνες για να υπερασπιστεί το 0-1 ενώ θυμήθηκε ότι στο ρεπερτόριό του διαθέτει και επιθετικά χαρίσματα στην εξαιρετική του μετάβαση και ασιστ στο δεύτερο γκολ. Ο Γκάνεα τείνει να γίνει αλάνθαστος αμυντικά μακιγιάροντας το μεγάλο του μειονέκτημα. Ένδειξη αυτοπεποίθησης. Σήμερα, σε ένα ματς δίχως αύριο, δεν δίστασε να ενεργοποιήσει και τον Ντουκουρέ. Μικρό το δείγμα γραφής για τον Γάλλο αλλά έδειξε να διαθέτει την ηρεμία που απαιτεί μια θέση στα χαφ. Αν σκόραρε στην μοναδική, πλην του γκολ του Σάσα, αξιόλογη φάση του Άρη στην επανάληψη, θα μιλούσαμε για ιδανικό ντεμπούτο. Ηταν πάντως πολλά υποσχόμενο…

Η αποψινή νίκη εκτός του ότι βάζει την ομάδα του Μπούργος σε τροχιά εξάδας, της δίνει το δικαίωμα να καθορίζει την τύχη της από τα δικά της πόδια. Η λογική λέει ότι με νίκη την τελευταία αγωνιστική με τον Ολυμπιακό στο Βικελίδης, ο Άρης θα είναι στα πλέι-οφ. Αν δε, πάρει πίσω και τους έξι βαθμούς τότε ο στόχος πλέον θα είναι ξεκάθαρα η 3η θέση.

Το ακόμη πιο σημαντικό όφελος του Άρη πέρα από τους τρεις βαθμούς όμως ήταν ότι βλέπεις ξανά στα πρόσωπα των παικτών του την ελπίδα ότι η σαιζόν στο φινάλε μπορεί να έχει αίσια έκβαση. Η εμπιστοσύνη επέστρεψε, το χαμόγελο επανεμφανίστηκε και η αισιοδοξία επανέκαμψε στα αποδυτήρια και στις τάξεις του κόσμου.

Θα κρατήσω και λίγο χώρο για τον Γιώργο Φεστερίδη της Λέσχη Αστυνομικών Θεσσαλονίκης που ούτε λίγο ούτε πολύ κατέδειξε τον Αρη ότι υπονομεύει την προσπάθεια ενάντια στην οπαδική βία και μάλιστα διαιωνίζει το φαινόμενο, και αυτό γιατί οι παλαίμαχοι του Αρη ενώ αρχικά δέχθηκαν να συμμετέχουν σε φιλικό με την αντίστοιχη ομάδα του ΠΑΟΚ, στη συνέχεια το ακύρωσαν, 24 περίπου ώρες ΜΕΤΑ το απάνθρωπο και προσβλητικό στην μνήμη του Αλκη πανό που σηκώθηκε στην Τούμπα (και περιφέρονταν επί 3 ώρες μεταξύ θυρών πριν καταλήξει να γίνει επίκεντρο πανηγυρισμών πίσω από την εστία εκτέλεσης των πέναλτι).

Στη Θεσσαλονίκη όπως καταλαβαίνετε έχει χαθεί το μέτρο, η λογική, υπάρχουν άνθρωποι που είτε πραγματικά δεν αντιλαμβάνονται, είτε καμώνονται ότι δεν καταλαβαίνουν. Ο κ. Φεστερίδης μεταξύ αυτών, και πραγματικά εύχομαι να μην είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα νοοτροπίας και παραλογισμού, στα όρια εμπάθειας, που θρέφει η αστυνομία εναντίον του Αρη. Ισως τελικά δεν υπάρχει σωτηρία για την κατάντια αυτής της πόλης, και απλώς περιμένουμε τον επόμενο «άτυχο».

Και θα μοιραστώ τη σκέψη που μου ήρθε το βράδυ της Πέμπτης ως πατέρας: Ποιοι λένε αδερφό το δικό μου παιδί και τι είναι αυτό που τους ενώνει; Η δολοφονία; Η συγγνώμη; Η ντροπή;