Το αγωνιστικό upgrade που γεννά προσδοκίες

Το φινάλε του Άρη στην… ξεχειλωμένη λόγω covid θερινή μεταγραφική περίοδο υπήρξε εντυπωσιακό. Οι κιτρινόμαυροι «χτύπησαν» υπερωρίες και μέσα σε τέσσερις μέρες πρόσθεσαν στο ρόστερ τους ακόμη έξι νέα πρόσωπα ανεβάζοντας τον συνολικά αριθμό των… νεοεισαχθέντων στους 15.

Η αρχή την περασμένη Παρασκευή ήταν απλά το ορεκτικό. Η επιστροφή του Ματέο στο σπίτι και ακολούθησαν Κάτσε, Σιαμπάνης, Μαρτίνης, Σίλβα, Μπεναλουάν. Είχαν προηγηθεί οι Μπουσέ, Ντάτκοβιτς, Σάκιτς, Γκάνεα, Τζέγκο, Αντέμ, Μπερτόγλιο, Λόπεθ και Μάνος.

Στην ουσία η φετινή ενίσχυση χωρίζεται σε δυο περιόδους. Στις προσθήκες που έγιναν με τον Χαριστέα τεχνικό διευθυντή και τον Ένινγκ προπονητή και στις έξι τελευταίες που πραγματοποιήθηκαν στα χασομέρια της μεταγραφικής περιόδου, όταν πια κατέστη ξεκάθαρο και στους πλέον αδαείς ότι τα ηνία είχε αναλάβει προσωπικά ο Θόδωρος Καρυπίδης.

Ενοχλημένος σφόδρα από τον οδυνηρό αποκλεισμό από την Κόλος στο Γιουρόπα Λίγκ και την μέτρια εικόνα της ομάδας στο ξεκίνημα της σεζόν, αποφάσισε προφανώς να το πάρει πάνω του και να επιδιώξει να διορθώσει τις αγωνιστικές ανορθογραφίες και το κενό που άφησε ο Φετφατζίδης με την μεταγραφή του στο Κατάρ.

Δεν δίστασε να βάλει το χέρι στην τσέπη και να προσφέρει στον Άκη Μάντζιο ένα σχεδόν πλήρες ρόστερ και στους οπαδούς του Άρη τη δυνατότητα να ονειρεύονται. Κι όλα αυτά εν μέσω πανδημίας και συρρικνωμένων προβλεπόμενων εσόδων, αλλεπάλληλων ανοικτών δικαστικών υποθέσεων σε ΕΠΟ, ΦΙΦΑ και CAS και με μια αβεβαιότητα τι θα μας ξημερώσει σε μια νέα έξαρση του κορωνοϊού όσο θα μπαίνουμε μέσα στο χειμώνα.

Μπορεί να του προσάψεις πολλά του Θόδωρου Καρυπίδη για ένα όμως δεν μπορείς να τον αμφισβητήσεις. Ότι έχει τρέλα με την ομάδα και θέλει αυτό που βλέπει στο χορτάρι να του αρέσει.

Το βασικό κίνητρο που τροφοδοτεί τις κινήσεις του είναι ξεκάθαρα η επιθυμία του, να αρέσει πρώτα στον ίδιο η ομάδα του και στη συνέχεια και στον κόσμο. Για αυτό και επέμενε μέχρι τέλους στην επιστροφή Ματέο, πάλευε τον Μπρούνο μέχρι την εκπνοή της προθεσμίας.

Δεν του άρεσε αυτό που έβλεπε από τα πρώτα φιλικά κιόλας. Το είχε επισημάνει, είχε χτυπήσει το καμπανάκι. Έβλεπε το… κακό να έρχεται και ο αποκλεισμός από την Κόλος ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ακόμη και αν δεν του βγουν οι κινήσεις, τουλάχιστον θα αισθάνεται καλά με τον εαυτό του, ότι το προσπάθησε. Δεν το άφησε στη μοίρα του.

Θα μπορούσε να πει ότι τα κουκιά δεν βγαίνουν, ό, τι πήραμε- πήραμε και να περιμένει να βγει η χρονιά με το… στανιό.
Φευ! Δεν είναι του στυλ του.

Ίσως θέλει να αποδείξει σε κάποιους ότι το μοντέλο, δίχως τεχνικό διευθυντή, μπορεί να λειτουργήσει. Θα το δούμε προϊόντος του χρόνου. Η πραγματικότητα είναι όμως μια. Ο Άρης ενισχύθηκε σημαντικά, έχει σχεδόν σε όλες τις θέσεις πληρότητα και πλέον το μπαλάκι φεύγει από τα χέρια του Καρυπίδη και περνάει σε αυτά του Μάντζιου.

Ο Έλληνας τεχνικός μπορεί να καυχιέται ότι θα δουλέψει με ένα υλικό που θα το ζήλευαν πολλοί προπονητές στην ελληνική λίγκα. Το στοίχημά του είναι να το φέρει σύντομα στα μέτρα του, να φτιάξει μια ομάδα που εκτός του ότι θα παίρνει τα αποτελέσματα, θα αρέσει στο πάντα απαιτητικό κοινό της. Και γιατί όχι να κυνηγήσει μεγαλεπήβολους στόχους.

Ο οργανισμός Άρης οφείλει να το πιστέψει. Ο πήχης πρέπει να τοποθετηθεί ψηλά και στο τέλος θα δεις τι κατάφερες.
Ο Άρης μπαίνει στην πρώτη διακοπή του πρωταθλήματος όντας πρωτοπόρος, ακμαίος και –πλέον- πολύ ενισχυμένος. Κάθε μέρα που περνάει θα είναι προς όφελός του και σε 30-40 μέρες θα μπορούμε πια να βγάλουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα της νέας ομάδας.