Τέτοιες νίκες φέρνουν πιο κοντά τον στόχο

Πέρσι νίκες όπως η χθεσινή με 1-0 επί του Αστέρα ήταν το… ψωμάκι του Άρη. Μέσα- έξω τον είχαν φέρει δεύτερο στο συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν. Σφριγηλός πίσω και μπροστά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έβρισκε το γκολ της νίκης. Αυτή τη συνταγή επιστράτευσε η ομάδα του Άκη Μάντζιου στο φινάλε μιας απαιτητικής εβδομάδας για να κάμψει την αντίσταση του Αστέρα. Υποχρεωτική η προσέγγιση εν μέρει αφού έπρεπε να διαχειριστεί και την δεδομένη κόπωση από δυο 90λεπτα μεγάλης έντασης που είχαν προηγηθεί. Βρήκε ένα γκολ στο φινάλε του πρώτου ημιχρόνου αφού σπατάλησε προηγουμένως δυο τεράστιες ευκαιρίες (ειδικά αυτή του Καμαρά) να απλοποιήσει πιο γρήγορα τα πράγματα, κινδύνευσε στο 30' να βρεθεί πίσω στο σκορ στη μεγάλη χαμένη ευκαιρία του Κρεσπί αλλά διαχειρίστηκε άψογα το δεύτερο 45λεπτο αν και του έλειπε η ηρεμία στην τελική προσπάθεια για να μην αγχώνεται από την πάντα εύθραυστη διαφορά τους ενός τέρματος. Αυτές οι λεγόμενες επαγγελματικές νίκες, είναι αυτές που σου δίνουν τον στόχο. Αναγκαίες γιατί τις έχεις εκ προοιμίου κυκλώσει. Χτίζουν αυτοπεποίθηση και… σερί και προσφέρουν ηρεμία κατά τη διάρκεια της εβδομάδας.

Ο Άρης σχεδόν στα τελειώματα του πρώτου γύρου, έχει στα χαρτιά 17 βαθμούς, αλλά αγωνιστικά, στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, μετρά 23. Μόλις τρεις λιγότερους από τη δεύτερη ΑΕΚ, που νιώθει την καυτή ανάσα του. Αυτούς τους βαθμούς τους κέρδισε με το σπαθί του. Δεν πήρε τίποτα παραπάνω από όσα άξιζε. Απεναντίας πήρε λιγότερα. Ακόμη και χωρίς τους έξι βαθμούς, έχει ήδη καταφέρει να μπει στην εξάδα. Δεν το λες και μικρό πράγμα…

Το ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι η ομάδα του Άκη Μάντζιου συνεχίζει να βγάζει αντίδραση από το 0-5 από τον ΠΑΣ που παραμένει μία από τις μελανότερες σελίδες στη σύγχρονη ιστορία του Άρη. Αλλά ήταν από αυτές τις «μαύρες» στιγμές που αντί να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα στον οργανισμό, φαίνεται πως εξελίχθηκαν σε όπλο για να αναδείξει αυτό που πραγματικά είναι: μια ομάδα με αρχή, μέση και τέλος. Μια ομάδα που έχει πλάνο και παίκτες που όταν αποφασίσουν να το δείξουν, μπορούν να το υπηρετήσουν στο γήπεδο. Οι τελευταίες δύο εβδομάδες δεν ήταν εύκολες. Όπως δεν ήταν εύκολη και η χθεσινή νίκη επί του Αστέρα. Όχι λόγω του φτωχού 1-0 (άλλωστε ο Άρης με την απόδοσή του δεν έδωσε σε κανέναν το περιθώριο να αμφισβητήσει ότι αυτός θα ήταν ο νικητής στο Κλεάνθης Βικελίδης). Γιατί ο Άρης είχε πράγματα να αποδείξει μέσα σε πολύ λίγο χρόνο. Και τα απέδειξε. Ξεκινώντας από την εμφατική νίκη στην Τούμπα, συνεχίζοντας με το σκορ-μισή πρόκριση επί του ΟΦΗ στο Κύπελλο (βασικό στόχο της ομάδας και αυτή τη σεζόν) και φθάνοντας σε μία ακόμη νίκη στο πρωτάθλημα επί του πάντα υπολογίσιμου Αστέρα Τρίπολης που ήρθε ξεκούραστη στο Κλεάνθης Βικελίδης, ελλείψει αγώνα Κυπέλλου μεσοβδόμαδα.

Μένουν τέσσερα μας πριν την σύντομη διακοπή των Χριστουγέννων και ο Άρης πάει σε αυτά με καλή ψυχολογία και την… ταμπέλα της ομάδας που παίζει το πιο θελκτικό ποδόσφαιρο στην κατηγορία. Την Κυριακή στο Καραϊσκάκη κόντρα στον πρωτοπόρο έχει μια ακόμη – μετά την Τούμπα και το κύπελλο- καλή ευκαιρία να το αποδείξει και να καταστήσει σαφές, ότι εφόσον επιστραφούν οι έξι βαθμοί θα παλέψει και φέτος για την 2η θέση.

ΥΓ Η στάση του κόσμου στο τέλος της αναμέτρησης έδειξε ότι η σφαλιάρα από τα Γιάννενα δεν θα ξεχαστεί εύκολα. Θα χρειαστεί χρόνος, τρόπος και σημαντικές νίκες μέσα στη σεζόν. Μια πρόκληση… εξιλέωσης την έχει το γκρουπ στο Καραϊσκάκη.