Άρης: Οι ζωγραφιές μπροστά και μια φανερή αδυναμία

Εξαιρετικός ο Γκρέι, μοιάζει στο πρόσωπό του ο Αρης να βρίσκει τον στράικερ που του έλειπε, σπάνια πάστα ποδοσφαιριστή ο Μάνου Γκαρθία, χαίρεσαι να τον βλέπεις να… χαϊδεύει την μπάλα και αξίζει να κόβεις εισιτήριο για να τον δεις, αλλά χθες την μπουγάδα κόντρα στον Λεβαδειακό την καθάρισε ένας παλιός.

Μια σταθερή και διαρκώς προστιθέμενη αξία, ο Ντάνιελ Μαντσίνι. Ο περσινός MVP του Άρη με δυο γκολ στο πρώτο ημίχρονο, το ένα καλύτερο από το άλλο, δείχνει πιο ώριμος από ποτέ. Με περίσσεια αυτοπεποίθηση που φάνηκε στα δυο υπέροχα τελειώματα, μοιάζει να βάζει στοίχημα με τον εαυτό του να υποδυθεί τον ρόλο του ηγέτη σε μια ομάδα με πλειάδα αστεριών.

Ειδικά το δεύτερο γκολ, με μια μαγική ατομική ενέργεια στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων του πρώτου ημιχρόνου, έκοψε οριστικά τις όποιες φιλοδοξίες είχε ο Λεβαδειακός. Έκανε το δεύτερο ημίχρονο διαδικαστικό και δημιούργησε τις προϋποθέσεις ώστε στο δεύτερο ημίχρονο να βάλουν το κερασάκι οι νεοφερμένοι με τον Λεβαδειακό παραδομένο στην ποιοτική ανωτερότητα των γηπεδούχων. Μνεία αξίζει να γίνει και για τον Πάλμα. Παίκτης με ανοδική πορεία συνεχίζει εκεί που σταμάτησε πέρσι, βάζοντας διαρκώς νέα στοιχεία στο παιχνίδι του (γκολ, ασιστ, στημένα).

Πάμε τώρα στο αλατοπίπερο που πρόσθεσαν στη χθεσινή συνταγή οι καινούργιοι. Ο Γκρέι μοιάζει ο ορισμός του σέντερ φορ. Έχει τις κινήσεις του φορ αλλά ξέρει και να πασάρει καλά όπως έκανε στο πρώτο γκολ αλλά και στη φάση του Καμάτσο στο 23΄ ανοίγοντας λογαριασμό και ο ίδιος στο ελληνικό πρωτάθλημα. Από κοντά και ο Γκαρθία.

Με το μπήκε η ανάπτυξη του Άρη βελτιώθηκε αμέσως. Η μπάλα «ακουμπούσε» στα πόδια του και από εκεί έφευγε με ακρίβεια απλώνοντας το παιχνίδι της ομάδας του Μπούργος τόσο στον άξονα όσο και στα πλάγια. Ο Ζερβινιό στον οποίο το Βικελίδης χάρισε αν αυθόρμητο standing ovation αναγνωρίζοντας από τη μια την αξία του και από την άλλη την ανάγκη του να αφήσει πίσω του τον φόβο από τον σοβαρό τραυματισμό του. Τι υπέροχο αν έκανε γκολ και τη φάση του 88΄.

Η ποιότητα του Άρη αρκούσε και πάλι στο πρώτο ημίχρονο για να μπουν οι βάσεις της πρώτης νίκης. Ο Αρης χωρίς να βγάλει μάτια, άνοιξε γρήγορα το σκορ με μια ραψωδία του Μαντσίνι έπειτα από την πάσα του Γκρέι στο 12΄ αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό να κρύψει το πρόβλημα που έχει ο Αρης στη μεσαία γραμμή. Για 25΄ (από το cooling break και έπειτα) ο Αρης εξαφανίστηκε από το γήπεδο.

Έδωσε χώρο στον Λεβαδειακό, κατέβασε ταχύτητα και απλά παρακολουθούσε τους φιλοξενούμενους να μεταφέρουν την μπάλα με άνεση μπροστά και να απειλούν με ισοφάριση. Και μπορεί η ομάδα της Βοιωτίας να μην είχε την ποιότητα να εκμεταλλευτεί την καθίζηση των γηπεδούχων, κάποιος άλλος όμως θα το κάνει, όσο ο Αρης δεν βρίσκει λύση στο αμυντικό του τρανζίσιον και δεν βάλει τρεξίματα και ένταση στο πρέσινγκ του. Το δεύτερο υπέροχο γκολ του Μαντσίνι στις καθυστερήσεις έδιωξε τα σύννεφα και έβαλε χάπι εντ στην πρεμιέρα του Άρη στο πρωτάθλημα.

Το δεύτερο ημίχρονο απλά με λιγότερο πλέον άγχος μας έδειξε κάποια πράγματα στα οποία μπορεί να… πατήσει ο Αρης για την απαιτητική συνέχεια. Πρώτο και καλύτερο ότι ο Νταμπό είναι αυτή τη στιγμή ο αδύναμος κρίκος στη μεσαία γραμμή και εκθέτει και τον φιλότιμο Ντουκουρέ. Δεύτερον ότι ο Μάνου Γκαρθία είναι απαραίτητος ώστε να έχουν οι συμπαίκτες του… κάποιον να ακουμπούν την μπάλα.

Ο Ισπανός ομορφαίνει με την απαράμιλλη τεχνική του κατάρτιση το παιχνίδι της ομάδας του Μπούργος. Ενώνει εξαιρετικά τη μεσαία με την επιθετική γραμμή και είναι ξεκάθαρο ότι ο αργεντινός τεχνικός πρέπει να βρει τον τρόπο να τον ενσωματώσει άμεσα στην ομάδα. Μαζί με τον Ντιόπ που έκανε απλά τα αυτονόητα, ο Αρης πήρε τα ηνία, καθήλωσε την ομάδα του Ταουσιάνη σε παθητικό ρόλο και έκανε τη μια φάση πίσω από την άλλη. Η ένταση ανέβηκε, ο ρυθμός έγινε πιο γρήγορος και ο Γκρέι που στο πρώτο ημίχρονο φόρεσε μανδύα δημιουργού, τροφοδοτήθηκε επαρκώς και στο 68΄ πέτυχε το έκτο του φετινό γκολ, έχοντας απωλέσει νωρίτερα άλλα τρία.

Ο Αρης ξεπέρασε εύκολα το εμπόδιο του Λεβαδειακού. Οι νίκες του δίνουν εκτός από ψυχολογία και τον χρόνο για να διορθώσει και τις αδυναμίες που εμφάνισε και πάλι στο πρώτο ημίχρονο, κυρίως ανασταλτικά. Το 3-0 θα είναι πολύ πιο ωφέλιμο αν δεν κρύψει κάτω από το χαλάκι τα μεσοαμυντικά προβλήματα που έχει.

Άποψή μου, πολύ καλά έκανε ο Αρης και έφερε τον Ενκουλού για να μπορούν να πάρουν ανάσα Μπράμπετς και Φαμπιάνο αλλά πρέπει να προστεθεί άμεσα και ένας αμυντικός μέσος τύπου Σάσα που τόσο λείπει από τον άξονα. Είναι πραγματικά κρίμα αυτή η φετινή ποιότητα να υπονομεύεται σε κάθε παιχνίδι από την αδυναμία στα χαφ ακόμη και από ομάδες με πολύ λιγότερη ποιότητα, όπως η Γκόμελ και χθες ο Λεβαδειακός. Ήδη πληρώθηκε με ένα αποκλεισμό που δεν τον άξιζε…

ΥΓ Ο Μπούργος εναρμονίστηκε χθες με την δήλωση του Θόδωρου Καρυπίδη περί πρωταθλητισμού. Το ίδιο και ο Ζερβινιό. Ξεκάθαρη ένδειξη ότι δεν αποτελεί πλέον ταμπού εντός των αποδυτηρίων.

ΥΓ 2. Ο Αρης δικαιούται και νομιμοποιείται να βάζει ψηλά τον φετινό πήχη. Με διαιτησίες τύπου Τζοβάρα όμως αυτομάτως ο πήχης χαμηλώνει…