Οι δυνάμεις του… άξονα και ο Καμαρά

Η εικόνα του Άρη μετά τις πέντε πρώτες αγωνιστικές ήταν γεμάτη σκαμπανεβάσματα. Μια κρύο (περισσότερο) και λίγη ζέστη. Μόνο αποσπασματικά είδαμε μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι δυνατότητες της φετινής ομάδας. Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι το είδαμε στα θεωρητικά δυο πιο δύσκολα παιχνίδι σε αυτό το πρώτο σετάκι αγώνων. Με Παναθηναϊκό και Ατρόμητο.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Στις δυο νίκες της ομάδας του Μάντζιου δηλαδή. Ενθαρρυντικό δείγμα αλλά ασφαλώς όχι επαρκές για τον φετινό… πήχη που έχει τοποθετηθεί πιο ψηλά μετά τα περσινά. Άλλωστε τα ντέρμπι είναι μόλις άλλα επτά παιχνίδια. Τα υπόλοιπα 14 ο Άρης θα τα δώσει κόντρα στις ομάδες της μεσαίας ταχύτητας του ελληνικού πρωταθλήματος.

Απέναντι σε τρεις από αυτές (ΟΦΗ, Ιωνικό και Απόλλωνα) δεν έχει νίκη. Δυο εντός έδρας ισοπαλίες και τη μοναδική ήττα του. Όλα εκτός προγράμματος. Σε αυτά τα ματς εμφάνισε στο χορτάρι και τη μεγαλύτερη αγωνιστική αδυναμία του. Αφορά το δημιουργικό κομμάτι. Το πρόβλημα του φετινού Άρη μοιάζει ξεκάθαρα να είναι από τη μέση και μπροστά.

«Ακουμπά» τους παίκτες του άξονα, τους… αρκετούς πλάγιους επιθετικούς, τα μπακ και την ενεργή ή όχι συμμετοχή τους στο επιθετικό κομμάτι και φυσικά τους… φορ. Δυο πλέον όλοι κι όλοι (Καμαρά, Μάνος) αφού ο Μήτρογλου θεωρείται μάλλον… τελειωμένη ιστορία, ο Άλι χάνει τη σεζόν και η επιστροφή του Λόπεθ θα αργήσει ακόμη και έχει και πολλούς αστερίσκους.

Για τους λόγους της μέχρι τούδε εικόνας του Άρη έχουν ειπωθεί πολλά. Για το γκρουπ που ακόμη δεν είναι όσο δεμένο θα έπρεπε μεταξύ του και όχι μόνο εντός γηπέδου, για την προετοιμασία που ξεκίνησε νωρίς με ορίζοντα τα ματς με την Αστάνα και τράβηξε σχεδόν τρεις μήνες με την καθυστέρηση στην έναρξη του πρωταθλήματος, για κάποιες αμφιλεγόμενες μεταγραφικές επιλογές όπως του Χαϊροβιτς. Στα δικά μου μάτια το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι… χαμηλές πτήσεις κομβικών στο παιχνίδι της ομάδας ποδοσφαιριστών και ο… Καμαρά. Πρώτοι και καλύτεροι οι παίκτες του άξονα.

Ο Σάσα όπως και πέρσι στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα είναι άλλος παίκτης. Δίχως φρεσκάδα και ξεκάθαρες επιλογές στο επιθετικό κομμάτι στο οποίο πάντα έχει ενεργή συμμετοχή σκοράροντας κιόλας. Ο Εντιαγέ ήταν χάρμα ιδέσθαι στα φιλικά, αγνώριστος και μπερδεμένος στα επίσημα, σε ένα ρόλο μεταξύ «8» και «10». Ο Τζέγκο όταν μπήκε (επέστρεφε από χειρουργείο στην ποδοκνημική θυμίζω) υπήρξε απόλυτα συνεπής σε αυτό που ξέρει καλά να υποστηρίξει στο ρόλο του αμυντικού χαφ αλλά είναι γνωστό ότι υστερεί σε αυτόν της δημιουργίας. Το ξέρεις και δεν το περιμένεις από αυτόν όμως.

Ο Ματίγια ακόμη δεν έχει μπει στην εξίσωση. Λογικά θα συμβεί κάποια στιγμή όταν οι ανάγκες και οι αντίπαλοι το απαιτήσουν. Ο Γκάμα με έναν επιπλέον χρόνο στην πλάτη του, ξεκίνησε τη σεζόν με δυο τραυματισμούς στο ίδιο σημείο που δεν του έχουν επιτρέψει να βρει ρυθμό. Και όλοι γνωρίζουμε ότι ακόμη και στα 34 πόσο καθοριστικός είναι ο πορτογάλος στο παιχνίδι του Άρη. Από τους ελάχιστους που σουτάρει, κερδίζει φάουλ, θα πάει στην ατομική ενέργεια, θα εκτελέσει τις στατικές φάσεις, θα απειλήσει με οιονδήποτε τρόπο.

Γενικά θα κάνει πράγματα. Ο Μπερτόγλιο που πέρσι έκανε μια ανέλπιστα υπέροχη σεζόν ταλαιπωρείται από θέματα στους δικεφάλους. Το θέμα με τον αργεντινό είναι ότι κανείς άλλος δεν μπορεί να παίξει στα μεσοδιαστήματα όσο καλά το κάνει αυτός και όταν λείπει, ο Μάντζιος πρέπει να ανακατέψει την τράπουλα. Ο Ματέο τα γνωστά από πέρσι ups and downs. Σποραδικές εξάρσεις του πλούσιου ταλέντου του και διαστήματα που μοιάζει χαμένος στη… μετάφραση.

Το κυριότερο ότι δεν πάει στο γκολ. Για μένα το θέμα με τον 24χρονο Ματέο είναι καθαρά στο μυαλό του. Κάτι συμβαίνει εκεί μέσα και δεν του επιτρέπει να βρει το ρόλο του. Ο Ιτούρμπε πάνω που άρχισε να ανεβαίνει τραυματίστηκε και τώρα επιστρέφει σιγά-σιγά. Παίκτης που με μια ενέργεια μπορεί να ξεκλειδώσει ένα ματς. Θα χρειαστεί όμως σταθερότητα. Ο Χαϊροβιτς λίγα πράγματα. Αδυνατεί να φανεί χρήσιμος ως winger και στο μυαλό του Μάντζιου μια μετακίνησή του στον άξονα πίσω από το φορ ίσως τον καταστήσει πιο ωφέλιμο για την ομάδα. Ο μόνος που εμφανίζει μια συνέπεια και μια αγωνιστική ακολουθία από πέρσι είναι ο Μαντσίνι. Εξ’ ού και η επιβράβευση με την επέκταση στο συμβόλαιό του.

Πάμε και στους μπακ. Ο Σούντγκρεν μετά την περσινή μαγική σεζόν μοιάζει να προσπαθεί να βρει ξανά τον βηματισμό του. Ίσως τον έχουν επηρεάσει τα συνεχή ταξίδια με την Εθνική Σουηδίας. Είναι όμως τέτοιος χαρακτήρας ο Σκανδιναβός που θα τον βρει. Ο Λούμορ ξεκίνησε ελπιδοφόρα αλλά κι αυτός έκανε βήματα όπισθεν με τον τραυματισμό του ενώ ο Γκάνεα που αρχικά ήταν στο περιθώριο, βγήκε από την ναφθαλίνη και μπορεί να μην εντυπωσιάζει αλλά δεν είναι σίγουρα και το πρόβλημα.

Κεφάλαιο Καμαρά. Ένα ολόκληρο από μόνος του και όχι για τα χρήματα που δαπανήθηκαν για να αποκτηθεί αλλά γιατί ήρθε περίπου ως… Μεσσίας με σκοπό να δώσει λύση στο χρόνο πρόβλημα του γκολ. Αμφιλεγόμενη η παρουσία του συνοδευόμενη και από τραυματισμούς στο ξεκίνημα. Ερωτηματικό αν είναι ο κλασικός φουνταριστός που έψαχνε ο Άρης. Ερωτηματικό που το ενισχύει και ο ίδιος με την τάση του να κινείται περιφερειακά αφήνοντας… ορφανή την περιοχή. Αυτόν έχει όμως ο Μάντζιος και πρέπει να βρεθεί τρόπος να αξιοποιηθεί γιατί καλός παίκτης είναι σίγουρα. Με την χρησιμοποίηση ενός άλλου σχηματισμού ιδίως στα παιχνίδια κόντρα σε κλειστές άμυνες στο Βικελίδης; Το δουλεύει πολύ στο μυαλό του πάντως ο Έλληνας τεχνικός γιατί αναγνωρίζει ότι αν ο Γάλλος «κουμπώσει» με το υπόλοιπο γκρουπ θα αλλάξει και η εικόνα του Άρη από την μέση και μπροστά ξεφεύγοντας από την δημιουργική ασάφεια.

Μάνι- μάνι, αν δεν έγινε αντιληπτό, μια ενδεκάδα σχεδόν ποδοσφαιριστών ακόμη ψάχνεται και μαζί ολόκληρη η ομάδα. Ο Μάντζιος αισιοδοξεί ότι με την επανέναρξη του πρωταθλήματος που βρίσκει τον Άρη να ταξιδεύει στη Λαμία, όλοι αυτοί σιγά-σιγά θα αρχίσουν να συνέρχονται και βρίσκοντας τη χημεία μεταξύ τους θα κάνουν τον Άρη πιο δημιουργικό και -το ζητούμενο;- πιο αποτελεσματικό ώστε να αρχίσει την αντεπίθεσή του.