Κρατάει τη νίκη και… πετάει τα υπόλοιπα ο Άρης

Υπάρχουν στιγμές μέσα στη σεζόν που η απόδοση… ωχριά μπροστά στην σημαντικότητα της νίκης. Περνάει σε δεύτερη μοίρα γιατί υπάρχει τόσο μεγάλη ανάγκη για τους τρεις βαθμούς που όλα τα άλλα περισσεύουν.

Ο Άρης πήγε στη Λαμία έχοντας την υποχρέωση να κερδίσει ώστε να διώξει από πάνω του το υπέρμετρο άγχος που κουβαλάει από το ξεκίνημα της σεζόν. Να δικαιώσει τις υψηλές προσδοκίες που υπάρχουν.

Όπως έπρεπε να κάνει στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο. Σε αμφότερες τις προκλήσεις… αποσυμπίεσης αποδείχθηκε συνεπής. Με τη διαφορά ότι χθες η εικόνα του ήταν σε κάποιες στιγμές αποκαρδιωτική και αντιστρόφως ανάλογη της ποιότητας του ρόστερ του. Και σίγουρα, αν είσαι φίλος του Άρη, δεν σε γεμίζει με αισιοδοξία.

Δεν σου παρέχει την ασφάλεια και την σιγουριά που απέπνεε η περσινή ομάδα, ακόμη και σε εμφανίσεις όπως η χθεσινή. Αλλά αυτό αποτελεί την ανάλυση της επόμενης μέρας.

Στην παρούσα φάση μετράει το αναγκαίο χτίσιμο αυτοπεποίθησης που… φωνάζει ότι απουσιάζει από το γκρουπ. Κι αυτό, καλώς ή κακώς έρχεται με νίκες. Αδυνατώ να κατανοήσω γιατί έχει συσσωρευτεί τέτοιο άγχος εντός της ομάδας που δεν της επιτρέπει να αναπνεύσει και είναι ευδιάκριτο παντού. Στα πολλά και δίχως πίεση αβίαστα λάθη. Στις τυφλές απομακρύνσεις της μπάλας. Στην αδυναμία να αναπτυχθεί η ομάδα σωστά δίχως να βασίζεται αποκλειστικά στην ατομική ικανότητα.

Στην φάση με το σουτ του Ιτούρμπε στο οποίο ο Μάνος γίνεται άθελά του εξτρά αμυντικός για τον αντίπαλο. Και φυσικά στην προσπάθεια από το 50΄που ο Μπράμπετς σκοράρει να διαφυλάξει το 0-1 αντί να επιδιώξει να «κλειδώσει» το ματς απέναντι σε έναν αντίπαλο που έπαιζε με παίκτη λιγότερο και είχε χάσει νωρίς με τραυματισμό έναν από τους πιο ποιοτικούς της παίκτες, τον Ρόμανιτς. Κι όχι μόνο αυτό αλλά από ένα… πούλημα της μπάλας από τον Ματίγια θα μπορούσε να τρέχει και να μην φτάνει. Πάλι. Ας όψεται η απίστευτη ευκαιρία που χάνει ο Καραμάνος. Είναι αυτός ο φόβος ενός νέου στραβοπατήματος που θολώνει το μυαλό και δεν επιτρέπει σε αυτή την ομάδα να παίξει απελευθερωμένα.

Στο τέλος της ημέρας ασφαλώς μετράει το τρίποντο. Προσφέρει ηρεμία που το club έχει μεγάλη ανάγκη. Βαθμολογική ανάκαμψη μετά τις εντός έδρας απώλειες με ΟΦΗ και Απόλλωνα. Μην μας διαφεύγει το εξής. Ο Άρης στο χορτάρι έχει 11 πόντους και όχι πέντε που εμφανίζει ο πίνακας. Είναι δηλαδή στην εξάδα και εφόσον κερδίσει την Κυριακή τον Παναιτωλικό φλερτάρει με το… ρετιρέ. Όση ανάγκη είχε τους βαθμούς, άλλη τόση όμως έχει την αγωνιστική του βελτίωση.

Επειδή κέρδισε, δεν σημαίνει ότι ο Άρης έλυσε όλα του τα ζητήματα. Που είναι και αρκετά. Ελπίζει όμως ότι με ηρεμία θα έρθει και το καλύτερο ποδόσφαιρο. Οι τραυματίες επέστρεψαν, ο αποκλεισμός από την αποστολή των Σάσα-Μπεναλουάν έστειλε το μήνυμα που έπρεπε στα «ταραγμένα» αποδυτήρια και ο χρόνος μόνο καλό μπορεί να κάνει στην ομάδα. Να τη βοηθήσει να αποκτήσει ξανά αυτοπεποίθηση. Να πιστέψει στις δυνατότητές της γιατί μόνο έτσι θα έχει τύχη να διεκδικήσει πράγματα και να υλοποιήσει τους στόχους της στο φετινό πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα.

Ατομικά δεν είδαμε κάποιον να κάνει τη διαφορά. Ο Μπερτόγλιο είχε ένα καλό τέταρτο στο πρώτο ημίχρονο και μετά εξαφανίστηκε. Μαντσίνι και Γκάμα λίγα πράγματα. Ο Σούντγκρεν εξακολουθεί να ψάχνεται και δεν συμμετέχει ενεργά στο επιθετικό κομμάτι. Το δίδυμο Ματίγια -Τζέγκο στη μεσαία γραμμή, αγωνίστηκε κατά ανάγκη και δύσκολα θα ξαναπαίξει μαζί. Φιλότιμος ο Καμαρά έδωσε και την ψυχή του κάνοντας και τη «βρώμικη» δουλειά.

Από τις αλλαγές ο Ματέο είχε συμμετοχή στις φάσεις ενώ ορεξάτος μπήκε ο Ιτούρμπε. Καλύτεροι του ματς οι τρεις της άμυνας, Μπράμπετς, Φαμπιάνο, Γκάνεα και ο Κουέστα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Άρης έχει την καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα για να μην στεκόμαστε μόνο στα κακώς κείμενα...

ΥΓ. Είναι ντροπή και μόνο να διαμαρτύρεσαι για την πιο μαρς αποβολή ως τώρα στο πρωτάθλημα σαν αυτή του Ελευθεριάδη και να προσπαθείς να εμφανίσεις τον Άρη ότι ευνοήθηκε κιόλας. Και επειδή η ζωή κάνει κύκλους και επιστρέφει την αδικία, ποιος θα το έλεγε ότι την αποβολή θα την κέρδισε ο Σούντγκρεν που είχε αποβληθεί πέρσι στο ίδιο γήπεδο.

ΥΓ 2. Συμφωνούμε όλοι ότι ο Άρης μπορεί και πρέπει να παίξει καλύτερα και το παραδέχθηκε εμμέσως πλην σαφώς και ο ίδιος ο προπονητής. Να συμφωνήσουμε όμως και σε κάτι ακόμη. Τι είναι προτιμότερο τη δεδομένη χρονική στιγμή. Μια νίκη σε μια κακή μέρα η μια… γκέλα έπειτα από μαγευτική εμφάνιση; Αρκεί φυσικά ο χρόνος που κέρδισε χθες ο Άρης να αξιοποιηθεί και να μην κρύψει τα ζητήματα που υπάρχουν κάτω από το… χαλάκι!