Τελικά, η 25άρα στο ΣΕΦ ήταν πολύ βαριά για τον Παναθηναϊκό. Κι εκεί που έψαχνε «άσο» για να καλύψει το κενό του τραυματία Μάικ Τζέιμς, βρέθηκε να αναζητά τον διάδοχο του Αργύρη Πεδουλάκη, που «χρεώθηκε» όχι τόσο την συντριβή από τον Ολυμπιακό, αλλά την τραγική, όπως την χαρακτήρισε και ο ίδιος, εμφάνιση. Με άλλα λόγια, την παράδοση άνευ όρων…
Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος
Η επίσημη διαρροή από πλευράς ΚΑΕ ήταν ότι υπέβαλλε την παραίτησή του, μη δεχόμενος να εφαρμοστεί ο όρος που υπήρχε στο συμβόλαιό του για πρόσληψη ενός Αμερικανού προπονητή με ειδικότητα στα επιθετικά συστήματα. Κατ’ αρχήν, αδυνατώ να πιστέψω ότι ο 52χρονος τεχνικός δέχθηκε να μπει τέτοιος όρος. Πιθανόν να πίστευε ότι δεν θα τεθεί ποτέ θέμα «καπελώματος», αλλά αφού έγινε, υπέβαλλε την παραίτησή του. Ασφαλώς και ήταν λάθος να δεχθεί να μπει ένας τέτοιος όρος, αλλά πολύ μεγαλύτερο ήταν το λάθος της διοίκησης να το ζητήσει. Και αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν τον εμπιστεύθηκε πραγματικά για να εφαρμόσει το πλάνο στην μετά-Διαμαντίδη εποχή.
Όταν ο Αργύρης Πεδουλάκης δεχόταν να επιστρέψει τον περασμένο Απρίλιο, αλλά και να δεχθεί να αναλάβει το νέο πρότζεκτ το καλοκαίρι, ήξερε ότι έχει μπροστά του μια πρόκληση-δεύτερη ευκαιρία, όπως και ότι αναλαμβάνει ένα τεράστιο ρίσκο. Γνωρίζοντας το εκρηκτικό του χαρακτήρα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου και το γεγονός ότι πολλές φορές λειτουργεί με το συναίσθημα, δεν μπορεί να μην είχε σκεφτεί το ενδεχόμενο «βίαιου» διαζυγίου. Ασφαλώς γνώριζε ότι ο προπονητής είναι το «εύκολο θύμα» στην πρώτη στραβή, όπως επίσης και ότι οι «στρατιώτες», όπως τέτοιος έχει δηλώσει ότι είναι για τον Παναθηναϊκό, είναι αναλώσιμοι. Όπως οι προπονητές….
Ανεξάρτητα από το αν ο Αργύρης Πεδουλάκης είναι καλός ή κακός προπονητής για τον Παναθηναϊκό και το αν έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την «πλημμύρα» στο ΣΕΦ, το θέμα είναι ότι το «τριφύλλι» αλλάζει προπονητή μεσούσης της σεζόν για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά. Η διαφορά με τις προηγούμενες φορές είναι ότι φέτος αυτό έγινε μήνα Οκτώβριο, μετά από μόλις τέσσερα επίσημα παιχνίδια. Και ο νέος προπονητής, ο οποίος θα είναι ξένος και πιθανότατα χωρίς εμπειρία από την Ελλάδα, θα έχει μπροστά του να ανεβεί ένα… βουνό, έχοντας να διαχειριστεί ένα καινούργιο ρόστερ, που δεν θα είναι καν δικό του.
Ένας από τους λόγους που ο Παναθηναϊκός αποτελούσε πρότυπο λειτουργίας οργανισμού, δημιουργώντας αυτή την αυτοκρατορία και την μεγαλύτερη ομάδα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, ήταν η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ διοίκησης-προπονητή. Και φυσικά η υπομονή, πέρα από τον κορυφαίο προπονητή, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, αλλά και την πλειάδα αστέρων που φόρεσαν την πράσινη φανέλα. Τώρα, φαίνεται ότι δεν υπάρχουν και γι’ αυτό έχουν προκύψει τόσες παλινωδίες τα τελευταία χρόνια. Αν δεν αλλάξει… χθες, το σήριαλ θα συνεχιστεί!