Μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία κρύβουν τα εθνικά χρώματα της Αργεντινής. Το γαλάζιο και το λευκό, που εκτός των άλλων έχουν συνδυαστεί και με τους θριάμβους της εθνικής ομάδας της χώρας, δεν προέκυψε… τυχαία.
Η ιστορία τους ξεκινάει από τη βυζαντινή αυτοκρατορία, περιλαμβάνει αναγεννησιακούς ζωγράφους, την Παναγία, τον Ναπολέοντα, μία επανάσταση και καταλήγει στους θριάμβους του Μαραντόνα και του Μέσι.
Ένας λογαριασμός στο Twitter προσφέρειδωρεάν μαθήματα ιστορίας και λύνει την απορία που δεν ήξερες ότι είχες. Γιατί η Αργεντινή φοράει γαλανόλευκα;
Δείτε τα Tweets:
Στη βυζαντινή αυτοκρατορία, που ήταν η συνέχεια της ανατολικής πλευράς της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, το μπλε θεωρείτο το χρώμα των ευγενών, του αυτοκράτορα και της αυτοκράτειρας. Το μπλε ήταν ακριβό χρώμα. Έφερε κοινωνικό πρεστίζ και συμβόλιζε τη μεγαλοπρέπεια.
Οι καλλιτέχνες αποφάσισαν να απεικονίσουν την Παναγία με μπλε μανδύες. Ήταν μια σημαντική και αξιοσέβαστη μορφή. Ποιος θα ήταν καλύτερος τρόπος για να την εξυψώσουν; Τα βυζαντινά μωσαϊκά από τον πέμπτο αιώνα και μετά χρησιμοποίησαν κάτι που λέγεται αζουρίτης για τους μανδύες της.
Το μπλε χρώμα στα ρούχα της Παναγίας σύντομα έγινε μέρος της καλλιτεχνικής και θρησκευτικής παράδοσης. Στην Αναγέννηση οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούσαν κυανό -που προερχόταν από ορυχεία στο Αφγανιστάν και ήταν πιο ακριβό από το χρυσάφι- για να δημιουργήσουν το χρώμα των μανδυών της.
Επειδή οι Ιταλοί έμποροι έφερναν το κυανό από πολύ μακριά, το χρώμα που δημιουργούταν έγινε γνωστό ως «ultramarine». Στα λατινικά σημαίνει «πάνω από τη θάλασσα».
Το ultramarine έχει μια βαθιά και υπέροχη απόχρωση του μπλε, γνωστή για την ομορφιά και τη σπανιότητά της.
Κατά τον 18ο αιώνα ο Κάρολος Γ’ ήταν βασιλιάς της Ισπανίας. Ο γιος και διάδοχός του, ο οποίος επίσης ονομαζόταν Κάρολος, είχε παντρευτεί και για πέντε χρόνια δεν είχε κάνει παιδιά. (Θυμίζουμε πως η Αργεντινή ήταν μέρος της ισπανικής αυτοκρατορίας εκείνη την περίοδο).
Όταν ο γιος του έκανε παιδί, ο βασιλιάς Κάρολος ο Γ’ ήταν ευτυχισμένος. Δημιούργησε κάτι που ονομαζόταν Τάγμα του Καρόλου Γ’ το 1771 για να σηματοδοτήσει το γεγονός, ένα είδος ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας για επιφανείς Ισπανούς. Και κάθε Τάγμα οφείλει να έχει συγκεκριμένα χρώματα που θα φέρουν τα μέλη του…
Ο Κάρολος Γ’ είχε προσευχηθεί στην Παναγία κατά τη διάρκεια των ετών που περίμενε να κάνει παιδί ο γιος του. Οπότε, για χρώματα του Τάγματος επέλεξε το μπλε –χρώμα της Παναγίας- συνδυασμένο με το λευκό. Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνεται ο Κάρολος Δ’, να φοράει τη ζώνη του τάγματος του πατέρα του.
Ο Κάρολος επέλεξε ένα μπλε ελάχιστα πιο απαλό από τις συνηθισμένες απεικονίσεις της Παναγίας. Παρακάτω υπάρχει ένας πίνακας της Παναγίας από το 1767 του Τζανμπατίστα Τιέπολο, δείτε το ανοιχτό μπλε του μανδύα. Ο πίνακας έγινε κατά παραγγελία του Κάρολου Γ’.
Από το 1808, ο Ναπολέων έκανε την εμφάνισή του και άρχισε να εισβάλλει ταχύτατα στην Ευρώπη. Ανάγκασε τον βασιλιά Φερδινάνδο (εγγονό του Καρόλου Γ’) να παραιτηθεί. Ο Ναπολέων τοποθέτησε τον αδερφό του, Ιωσήφ Βοναπάρτη, στον θρόνο της Ισπανίας. Αυτό πυροδότησε επανάσταση.
Όχι μόνο στην Ισπανία, αλλά και στην Αργεντινή. Για να δείξουν την πίστη τους στον πραγματικό μονάρχη της Ισπανίας, οι Αργεντινοί επαναστάτες φόρεσαν τα χρώματα του τάγματος του Καρόλου Γ’ –γαλάζιο και λευκό – για να ξεχωρίσουν από τους μαχητές του Βοναπάρτη και να δείξουν την πίστη τους στο Φερδινάνδο.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1810, ξέσπασε ο πόλεμος για την ανεξαρτησία της Αργεντινής. Το 1912 ο Μανουέλ Μπελγράνο δημιούργησε την κονκάρδα της Αργεντινής, ένα σύμβολο που χρησιμοποιούταν για να διαχωριστούν οι επαναστατικές δυνάμεις από εκείνες των βασιλοφρόνων.
Και χρησιμοποίησε τα χρώματα που, προηγουμένως, είχαν συνδεθεί με την επανάσταση από την ισπανική κυριαρχία υπό τον Ιωσήφ Βοναπάρτη –το γαλάζιο και το λευκό του τάγματος του βασιλιά Καρόλου και της πραγματικής μοναρχίας. Η επαναστατική κυβέρνηση επίσημα υιοθέτησε την κονκάρδα.
Ο Μπελγράνο σχεδίασε τη σημαία της Αργεντινής λίγες μέρες αργότερα και χρησιμοποίησε τα ίδια χρώματα. Μεσολάβησαν μερικές ατυχίες, αλλαγές στη διακυβέρνηση, μάχες, μέχρι μερικά χρόνια αργότερα, το σχέδιο του Μπελγράνο να υιοθετηθεί ως η επίσημη σημαία της ανεξάρτητης Αργεντινής, το 1816. Ο ήλιος προστέθηκε το 1818.
Όταν ο Μπελγράνο παρουσίασε για πρώτη φορά το σχέδιό του στον λαό, το συνέκρινε με τα χρώματα του ουρανού και τα σύννεφα. Αυτό αναφέρθηκε ως η έμπνευσή του, που είναι λογικό, αν σκεφτεί κανείς τα απίθανα φυσικά τοπία της Αργεντινής. Αλλά ήταν από το από τον Κάρολο Γ’.
Λίγες δεκαετίες αργότερα, την περίοδο του 1880 ένα άθλημα που ονομαζόταν ποδόσφαιρο έφτασε στην Αργεντινή από βρετανούς εργάτες σιδηροδρόμων, που το σύστησαν στους ντόπιους. Το ποδόσφαιρο απογειώθηκε. Ως το 1891 είχαν δημιουργήσει το πρώτο τους πρωτάθλημα (πέμπτο παλιότερο στον κόσμο) και το 1893 ίδρυσαν την ποδοσφαιρική ομοσπονδία.
Η εθνική ομάδα της Αργεντινής φόρεσε γαλάζια φανέλα στο ντεμπούτο της απέναντι στην Ουρουγουάη το 1902. Αλλά έξι χρόνια αργότερα, το 1908, έπαιξαν απέναντι σε μια ομάδα επίλεκτων από τη Βραζιλία φορώντας λευκή φανέλα με γαλάζιες ρίγες.
Μετά από 114 χρόνια, η Αργεντινή φορά ακόμα τα ίδια χρώματα, που «πήρε» από τη σημαία, η οποία, με τη σειρά της, ήταν το αποτέλεσμα αιώνων από πολιτικές, θρησκευτικές και καλλιτεχνικές εξελίξεις. Μια μακρά ιστορία ενός εκ των πιο εμβληματικών ποδοσφαιρικών εμφανίσεων.
