Αργεντινή-Γαλλία: Η σύγκριση των δύο φιναλίστ

Η μεγάλη μέρα του τελικού στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ έφτασε!

Αργεντινή και Γαλλία θα κοντραριστούν στο επιβλητικό «Lusail Iconic Stadium» της Ντόχα με στόχο να κατακτήσουν το πολυπόθητο τρόπαιο για τρίτη φορά στην ιστορία τους, με το sport-fm.gr να συγκρίνει τις δύο ομάδες, τονίζοντας τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία τους και ενώ πλησιάζουν οι ώρες για το μεγάλο ραντεβού.

Τερματοφύλακας: Η αδιαμφισβήτητη εμπειρία του Γιορίς και ο ανεβασμένος Μαρτίνες

Από τη μία ο γκολκίπερ της Τότεναμ, Ούγκο Γιορίς, ο οποίος πιθανότατα δεν θα ήταν βασικός αν δεν τραυματιζόταν και ταξίδευε στο Κατάρ ο Μάικ Μενιάν της Μίλαν. Πρωταγωνιστής για την ομάδα του στο Μουντιάλ του 2018, ο 35χρονος τερματοφύλακας της Τότεναμ έχει αμέτρητες παραστάσεις και αναμφίβολα δίνει εμπειρία στους «τρικολόρ»,ενώ φοράει και το περιβραχιόνιο του αρχηγού ως ο κορυφαίος σε συμμετοχές (144) με την εθνική Γάλλος. Ωστόσο, δεδομένα δεν βρίσκεται στην κατάσταση που βρισκόταν κατά τη διάρκεια της ξέφρενης πορείας της Γαλλίας πριν 4,5 χρόνια στη Ρωσία.



Από την άλλη, ο Εμιλιάνο Μαρτίνες, ένας τερματοφύλακας με διαφορετικά χαρακτηριστικά και τρόπο παιχνιδιού. Έχει πραγματοποιήσει εντυπωσιακές εμφανίσεις τα τελευταία χρόνια κάτω από τα δοκάρια της Αργεντινής, έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στην κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα το περσινό καλοκαίρι, ενώ ήταν καθοριστικός και στο φετινό Μουντιάλ. Όλοι θυμόμαστε την σωτήρια επέμβασή του στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης με την Αυστραλία, αλλά και τις αποκρούσεις του στον προημιτελικό με την Ολλανδία, που κρίθηκε στη διαδικασία των πέναλτι. Φαίνεται πως βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από τον Γιορίς, έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και είναι ικανός να κάνει τη διαφορά για την ομάδα του.

Άμυνα: Αμφότερες με δύσκολο έργο απόψε

Τόσο η Γαλλία, όσο και η Αργεντινή, έχουν δεχθεί από πέντε γκολ στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο, ενώ οι «τρικολόρ» έχουν διατηρήσει ανέπαφη την εστία τους σε ένα παιχνίδι και η «αλμπισελέστε» σε τρία. Όσον αφορά τα πρόσωπα, η ομάδα του Ντιντιέ Ντεσάν έχει σαφέστατα μεγαλύτερη εμπειρία. Με τον κορυφαίου επιπέδου σέντερ μπακ, Βαράν, να αποτελεί το σημείο αναφοράς στην άμυνα και τους Κονατέ, Ουπαμεκανό να αποτελούν τη... νέα γενιά που μπορεί να προσφέρει άκρως αξιόπιστες λύσεις, οι «Bleus» αισθάνονται αρκετά ασφαλής στα μετόπισθεν. Ο Τεό Ερναντέζ αντικαθιστά επάξια τον δίδυμο αδερφό του Λούκας, που τραυματίστηκε στην πρεμιέρα με την Αυστραλία, ενώ Κουντέ και Παβάρ αποτελούν αξιόπιστες λύσεις στα δεξιά.



Όσο για την «αλμπισελέστε», Ρομέρο, Λισάντρο Μαρτίνες και Ρομέρο αποτέλεσαν τις επιλογές του Σκαλόνι για το κέντρο της άμυνας κατά τη διάρκεια του τουρνουά, με τον Μολίνα να παίζει τα περισσότερα ματς στα δεξιά και τον Ακούνια στα αριστερά. Οι δυο τους έχουν πολλές επιθετικές αρετές, αλλά απόψε η Αργεντινή θα περάσει μεγάλο διάστημα του παιχνιδιού αμυνόμενη και η τρομερή επιθετική γραμμή της Γαλλίας θα τους βάλει δύσκολα.

Κέντρο: Οι απουσίες των Γάλλων και το «νέο αίμα» των Αργεντινών

Η Γαλλία ξεκίνησε την πορεία της στο φετινό Μουντιάλ χωρίς δύο ποδοσφαιριστές που πιθανότατα θα αποτελούσαν βασικά κομμάτια στο παζλ του Ντεσάν. Καντέ και Πογκμπά τραυματίστηκαν και δεν ταξίδεψαν στο Κατάρ, με το βάρος του κέντρου να πέφτει στον έμπειρο αλλά συχνά αποδέκτη σκληρής κριτικής, Ραμπιό, και τον πολλά υποσχόμενο αλλά ακόμα «άγουρο» και φτωχό σε μεγάλες παραστάσεις, Τσουαμενί. Παρ’ όλα αυτά, ο Γκριζμάν μεγαλουργεί σε αυτόν τον δημιουργικό και ελαφρώς πιο οπισθοχωρημένο ρόλο που το έχει δώσει ο Ντεσάν, ενώ οι Καμαβινγκά και Φοφανά μπορούν να προσφέρουν λύσεις ερχόμενοι από τον πάγκο.



Ο ακούραστος Ντε Πολ, μαζί με το νέο «next big thing» του αργεντίνικου ποδοσφαίρου, Έντσο Φερνάντες (φανταστικός με την Μπενφίκα, η Λίβερπουλ φημολογείται πως θα κινηθεί άμεσα για την απόκτησή του), την αποκάλυψη ΜακΆλιστερ και την σταθερή αξία του Παρέδες, έχουν βοηθήσει τα μέγιστα στην εξαιρετική πορεία της «αλμπισελέστε», δίνοντας την εντύπωση ότι μπορούν να κερδίσουν τη μάχη του κέντρου στον αυριανό τελικό και να γείρουν τη ζυγαριά υπέρ της ομάδας τους.

Επίθεση: Ο θρύλος, ο ανερχόμενος θρύλος, ο κορυφαίος σκόρερ της Γαλλίας και το wonderkid της Σίτι

Η Γαλλία έχει σκοράρει 13 φορές έως τώρα στη διοργάνωση και βρίσκεται στην κορυφή της σχετικής λίστας μαζί με την Αγγλία. Ο Εμπαπέ δικαιώνει τις μεγάλες προσδοκίες και πρωταγωνιστεί (με 5 γκολ) στην προσπάθεια των πρωταθλητών να υπερασπιστούν των τίτλο τους, ενώ ο Ζιρού ξεπέρασε τον Ανρί στη λίστα με τους κορυφαίους σκόρερ στην ιστορία της εθνικής και παίζει με πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση. Ο Γκριζμάν συμμετέχει πολύ δημιουργικά στο επιθετικό παιχνίδι κερδίζοντας τις εντυπώσεις, ενώ η ποιότητα των ακραίων Ντεμπελέ και Κομάν είναι δεδομένη.



Ένα γκολ λιγότερο, 12, έχει πετύχει η Αργεντινή στο Κατάρ. Ο θρύλος Μέσι κάνει, όπως ήταν γραφτό, το τέλειο τουρνουά και ηγείται μαεστρικά της προσπάθειας να στέψει τη χώρα του παγκόσμια πρωταθλήτρια μετά από 36 χρόνια στο τελευταίο του Μουντιάλ, αλλά με τον Ντι Μαρία να μην έχει βρει ρυθμό, έχει ως άξιο συμπαραστάτη μόνο τον Χούλιαν Άλβαρεζ. Ωστόσο, ο νεαρός που μόλις το περασμένο καλοκαίρι μετακόμισε στην Ευρώπη για λογαριασμό της Μάντσεστερ Σίτι, έχει εντυπωσιάσει με 4 γκολ και πολλές όμορφες επιθετικές προσπάθειες. Είναι εκείνος και όχι ο Λαουτάρο τελικά που κουβαλάει το βάρος επιθετικά μαζί με τον Μέσι.

Προπονητές: Ενθουσιασμός εναντίον εμπειρίας

Επτά φορές διεθνής ως ποδοσφαιριστής με την «αλμπισελέστε», ο Λιονέλ Σκαλόνι ανέλαβε την τεχνική της ηγεσία ως υπηρεσιακός μετά το Μουντιάλ της Ρωσίας και την αποχώρηση του Σαμπάολι, έχοντας μηδενική προπονητική εμπειρία αλλά και δικαιώνοντας αυτούς που αποφάσισαν να του δώσουν μόνιμα τη θέση. Με αυτόν στον πάγκο η Αργεντινή κατέκτησε τον πρώτο της τίτλο από το μακρινό 1993, κάνοντάς το μάλιστα μέσα στο Μαρακανά και με αντίπαλο την Βραζιλία. Ωστόσο, δεν μπορεί ακόμα να θεωρηθεί προπονητής του κορυφαίου επιπέδου, αλλά μέχρι στιγμής έχει δείξει ότι τα καταφέρνει μια χαρά.



Απέναντί του όμως βρίσκεται ο Ντιντιέ Ντεσάν. Πάει να γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα στην ποδοσφαιρική ιστορία, κατακτώντας δεύτερο συνεχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο και τρίτο συνολικά, αφού σήκωσε ως αρχηγός το βαρύτιμο τρόπαιο το 1998. Έχει συμπληρώσει μια ολόκληρη δεκαετία στον πάγκο της Γαλλίας και συνεχίζει να βρίσκει τον τρόπο να κάνει την ομάδα του πρωταγωνίστρια στο κορυφαίο επίπεδο, κερδίζοντας τον σεβασμό όλων.