Η ΕΠΟ αποκαθηλώνει τον «Κάρα», πουλώντας τρέλα…

Δεν πέρασαν ούτε 35 μέρες, δίχως αγωνιστική υποχρέωση του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, από την ημέρα που έγραψα το κομμάτι: Βαρύ το φορτίο, αλλά πλέον κρίνεται ο Γιώργος Καραγκούνης και το άδειασμα επί της ουσίας στον "Κάρα", ήρθε, όχι μεν με επίσημο και τυπικό, αλλά με ουσιαστικό τρόπο. Όταν ο πρόεδρος της ΕΠΟ με σαφήνεια, στηρίζει τον Μαρκαριάν, αλλά δεν λέει κουβέντα για τον «Τυπάρα», τότε είναι ξεκάθαρο πως το ζόρι στην ΕΠΟ, το τραβάνε με τον Γιώργο Καραγκούνη. Βέβαια η ΕΠΟ, ασορτί με την παράνοια, που επικρατεί στην ελληνική πολιτική σκηνή, θέλει να πάρει τα πρωτεία στην «παλαβομάρα».

Στον «Κάρα» χρεώνουν θέματα οργανωτικά, αλλά και στελέχωσης του δυναμικού της Εθνικής. Για την ακρίβεια, πίσω από κάθε κλήση κρύβεται μια ιστορία, υπάρχει έντονη καχυποψία και επί της ουσίας, ακόμα και οι επιλογές για την ενδεκάδα, βαρύνουν περισσότερο τον αθλητικό διευθυντή της Εθνικής, παρά τον ίδιο τον προπονητή. Αυτό που, προσωπικά δεν μπορώ να κατανοήσω, είναι πως γίνεται να στηρίζεις, έναν προπονητή, αλλά ουσιαστικά ν’ αδειάζεις εκείνον που τον επέλεξε. Διότι και ο Μαρκαριάν ο ίδιος, παραιτείται για μην πέσει όλο το βάρος και το «ανάθεμα» στον Γιώργο Καραγκούνη.

Αυτή τη στιγμή ο πρόεδρος της ΕΠΟ, χρεώνει τα πάντα στον «Τυπάρα», αλλά χρησιμοποιεί την βαριά για τα ποδοσφαιρικά δεδομένα κουβέντα «πιστεύω τον Μαρκαριάν». Δεν μπορεί να πιστεύεις όμως κάποιον και να μην εμπιστεύεσαι εκείνον που τον έφερε. Οπότε η ΕΠΟ, θαρρώ πως θέλει να μας σερβίρει κάτι, το οποίο δεν έχει το παραμικρό ίχνος λογικής. Ο Γκιρτζίκης θαρρώ πως αναζητά τρόπο να ξεπεράσει την παράνοια του «όχι» που βαφτίστηκε «ναι» για να πάρει ξανά τα πρωτεία, από την ελληνική πολιτική σκηνή. Τα πρωτεία στην τρέλα, μπορεί να τα έχει μόνον το ελληνικό ποδόσφαιρο. Να είμαστε δίκαιοι...

Σαφέστατα και δεν δίνω κανένα συγχωροχάρτι στον Γιώργο Καραγκούνη. Στον αθλητισμό μπορεί να είσαι επιτυχημένος ως ποδοσφαιριστής, αλλά αυτό δεν σου εξασφαλίζει πως θα είσαι το ίδιο αποτελεσματικός σαν παράγοντας. Ο Καραγκούνης διάλεξε την χειρότερη εποχή, να πάρει ένα ρίσκο που ήταν περίπου βέβαιο πώς θα μπορούσε να πλήξει ανεπανόρθωτα την υστεροφημία του. Για λόγους που είχα περιγράψει στο κομμάτι της 16ης Ιουνίου, ο Καραγκούνης, δεν θα κρινόταν σαν το ποδοσφαιρικό «τοτέμ» της Εθνικής, αλλά σαν άνθρωπος που φέρει την ευθύνη της ανοικοδόμησης σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Ο «Τυπάρας» δεν άκουσε, όσους του είπαν να προσέξει αυτή την επιλογή και τώρα βρίσκεται «πανταχόθεν βαλλόμενος».

Είναι αλήθεια, πως κατά τη διάρκεια της παρουσίας του, η κατηφόρα, όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά από κάθε άποψη συνεχίστηκε, σε μια εποχή που έτσι κι αλλιώς θεωρώ πως η Εθνική θα είχε σοβαρά θέματα να αντιμετωπίσει και να λύσει. Ωστόσο, ο ίδιος, έπρεπε προφυλάξει τον εαυτό του και να μην μπει αυτή τη στιγμή, το πόστο του διευθυντή των Εθνικών ομάδων. Ειδικά αν πιστεύει πως το κλίμα στην Ομοσπονδία είναι υγιές. Γιατί το ν’ αναλάβεις κάτι, σε έναν οργανισμό που δεν πιστεύεις πως είναι υγιής από κάθε άποψη, είναι λάθος.

Τι θα γίνει; Αν ο Γκιρτζίκης πείσει τον Μαρκαριάν να παραμείνει στον πάγκο, υποθέτω, πως κάτι τέτοιο, δεν μπορεί να συμβεί, αν στο πλάι του «Πιγκουίνου» δεν είναι ο Καραγκούνης. Αν μείνει ο Μαρκαριάν, δίχως Καραγκούνη, τότε θα μπορούμε να μιλάμε πλέον για την απόλυτη παράνοια…