Η αλήθεια είναι ότι στο πρώτο κομμάτι της φετινής σεζόν, η Μπάγερν Μονάχου (για τα δεδομένα της) δεν ήταν ούτε τόσο εντυπωσιακή, ούτε τόσο αποτελεσματική, όσο πέρυσι, υπό την καθοδήγηση του Πεπ Γκουαρντιόλα. Στη Bundesliga, είχε δώσει δικαιώματα, με αποτέλεσμα να έχει κολλημένη πίσω της σαν… τσιμπούρι τη Λειψία, ενώ στο Champions League, προκρίθηκε μεν στη φάση των «16», αλλά κάνοντας μόνο τα απαραίτητα και γνωρίζοντας δύο ήττες σε έξι παιχνίδια.
Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος
Αρχές Μαρτίου πλέον, στο εγχώριο πρωτάθλημα έχει αποσπαστεί επτά βαθμούς από τη Λειψία, που παραμένει δεύτερη, ενώ στην Ευρώπη, η κλήρωση της έφερε την Άρσεναλ. Για να ακριβολογούμε, την πελάτισσα Άρσεναλ, απέναντι στην οποία μετρούσε τρεις προκρίσεις στις ισάριθμες φορές (2005, 2013, 2014), που τέθηκαν αντιμέτωπες στη νοκ άουτ φάση της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης.
Η Μπάγερν ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή στα παιχνίδια με την Άρσεναλ. «Φόρτωσε» με δέκα γκολ την εστία των «κανονιέρηδων» και προκρίθηκε πανηγυρικά στα προημιτελικά. Το συνολικό σκορ ήταν 10-2 και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στην ιστορία των νοκ άουτ αγώνων, μετά το 12-1 της Μπάγερν επί της Σπόρτινγκ Λισσαβόνας το 2009. Για τους Βαυαρούς αυτή ήταν η έκτη συνεχόμενη πρόκριση στην 8άδα της διοργάνωσης και για την Άρσεναλ η έβδομη συνεχόμενη φορά που αποκλείεται στη φάση των 16.
Κοιτάζοντας λίγο περισσότερο τα νούμερα, βλέπει κάποιος ότι τα εννιά από τα δέκα γκολ της Μπάγερν μπήκαν στα δεύτερα ημίχρονα των αγώνων και συγκεκριμένα σε διάστημα 65 (!) αγωνιστικών λεπτών. Στο πρώτο παιχνίδι του Μονάχου, οι παίκτες του Κάρλο Αντσελότι σκόραραν τέσσερα τέρματα από το 53’ έως το 88’ και στη ρεβάνς του Λονδίνου πέτυχαν πέντε από το 55’ έως το 85’. Δηλαδή, οι Βαυαροί σκόραραν μια φορά ανά 7 λεπτά και 22 δευτερόλεπτα. Ασύλληπτο νούμερο, αν συνυπολογίσει κάποιος τον αντίπαλο και την φάση της διοργάνωσης.
Όταν οι διοικούντες των Βαυαρών έψαχναν τον αντικαταστάτη του Πεπ Γκουαρντιόλα, ο οποίος απέτυχε να ξαναφέρει στο Μόναχο την κούπα με τα μεγάλα αυτιά, αναζητούσαν έναν άνθρωπο, ο οποίος θα είχε το «Know How», προκειμένου να επιστρέψει ο σύλλογος στην κορυφή της Ευρώπης. Και τον βρήκαν στο πρόσωπο του Κάρλο Αντσελότι. Ο Ιταλός είναι ένας από τους καταλληλότερους για να πετύχει τον στόχο, γιατί ξέρει τον τρόπο. Το δείχνουν, άλλωστε, οι τρεις κατακτήσεις (δύο με τη Μίλαν το 2003 και το 2007 και μια με τη Ρεάλ Μαδρίτης το 2014), που έχει ως προπονητής και τον φέρνουν στην κορυφή της σχετικής λίστας. Τυχαίο;