Ανυπόφορο θέαμα, δικαιολογημένη γκρίνια

Με το κλείσιμο των πέντε πρώτων αγώνων, ο Παναθηναϊκός έχει μαζέψει 12 πόντους. Μια συγκομιδή που δεν θα έλεγα πως είναι και η ιδανικότερη, μιας και δική μου αίσθηση, πριν απ’ αυτά τα παιχνίδια, ήταν πως οι «πράσινοι» θα έπρεπε να πάρουν όλα αυτά τα ματς δίχως να έχουν απώλειες. Παρόλα αυτά οι 12 πόντοι είναι ένας καλός λογαριασμός. Επαρκεί όμως αυτό από μόνο του, για να δημιουργήσει μια καλύτερη ψυχολογία ενόψει του δύσκολου προγράμματος από την 6η αγωνιστική και μετά και με τις υπάρχουσες συνθήκες να έχουν δημιουργήσει τεράστια πίεση;

Μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου οι «πράσινοι» έχουν ένα εξαιρετικό δύσκολο πρόγραμμα. Δέκα αναμετρήσεις, εκ των οποίων οι έξι είναι εκτός έδρας, ενώ τα δύο εντός είναι τα ντέρμπι με ΑΕΚ, Ολυμπιακό στη Λεωφόρο, αλλά και δύο ακόμα δύσκολοι αγώνες με ΠΑΣ Γιάννενα και Αστέρα Τρίπολης. Οι επόμενες 10 αγωνιστικές, θεωρώ πως θα κρίνουν σε μεγάλο ποσοστό την πορεία του φέτος, αλλά και το μέλλον αρκετών παικτών και της τεχνικής ηγεσίας, μέχρι την διακοπή για τα Χριστούγεννα.

Η πίεση, λογικά θα αυξηθεί. Το τέλος του αγώνα με τον Πλατανιά, βρήκε το κοινό ν’ αποδοκιμάζει και έναν Παναθηναϊκό να προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει το αποτέλεσμα, απέναντι στον Πλατανιά που στο τελευταίο τέταρτο είχε περιορίσει στο μισό γήπεδο τους «πράσινους». Και πέραν πάσης αμφιβολίας αποτελεί εικόνα προβληματική, στο 90ο λεπτό, να γίνεται αλλαγή σκοπιμότητας, με τον Τριανταφυλλόπουλο να παίρνει τη θέση του Νάνο, έστω και αν ένας προπονητής σκέφτεται λογικά εκείνη την ώρα πως ο αντίπαλος θα δοκιμάσει με σέντρες και θέλει άλλον έναν ψηλό παίκτη. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής από την σημερινή εικόνα των παικτών σε ατομικό επίπεδο, δεν έβλεπα παίκτες που να "γυαλίζει" το μάτι τους. Υπήρξε και σήμερα, έλλειψη επιθυμίας και αν ο Αναστασίου, είχε δικαίωμα και για πέντε-έξι αλλαγές θα τις έκανε. Αυτή ήταν η δική μου αίσθηση.

Το πιο απογοητευτικό είναι η εικόνα. Ο Παναθηναϊκός που θα έπρεπε με βάση τον βαθμό ετοιμότητας, να μπορεί να έχει κομμάτια μεγαλύτερων καλών διαστημάτων που θα παίζει καλό ποδόσφαιρο μέσα στο γήπεδο, δεν μπορεί να βγάλει σε εύρος χρόνου μεγάλα τέτοια. Με τον Λεβαδειακό καθάρισε με συνοπτικές διαδικασίες, αλλά μετά το 30’ το ματς έμοιαζε με αγγαρεία. Σήμερα οι «πράσινοι» δεν έδειχναν να έχουν φρεσκάδα, ο Μπεργκ μοιάζει όλο και πιο εκνευρισμένος και είναι λογικό, μιας και οι πάντες περιμένουν, τα πάντα απ’ αυτόν. Το γκολ του Ατζαγκούν στο φινάλε του πρώτου μέρους, με ευθύνη και του Ολιμπά, έβγαλαν βαθμολογικά από τη δύσκολη θέση το «τριφύλλι». Ωστόσο, δεν άλλαξαν το κλίμα στην κερκίδα που είναι εξαιρετικά αρνητικό. Η κερκίδα, προφανώς, μετά τα όσα έχουν προηγηθεί, δεν μπορεί να έχει πλέον την ανοχή, των προηγούμενων ετών.

Ο Παναθηναϊκός μπαίνει πλέον σε ένα δύσκολο κομμάτι της κούρσας του πρωταθλήματος, με εσωστρέφεια, γκρίνια, δυσπιστία μεγάλη στο πρόσωπο του προπονητή, αλλά και για επιλογές της διοίκησης. Το ματς με την Ξάνθη στα Πηγάδια, όπως και εκείνο με τον ΠΑΣ στη Λεωφόρο, είναι εκείνα που με καλό αποτέλεσμα, μπορούν να δώσουν μια πίστη και μια ώθηση στον Παναθηναϊκό, ν’ ανανεώσουν την εμπιστοσύνη. Ειδικά η αναμέτρηση στα Πηγάδια, μπορεί να είναι το ματς της χρονιάς για τον Παναθηναϊκό. Με νίκη θα πάρει τα πάνω του, θα σταθεί στα πόδια του. Με άλλο αποτέλεσμα η εσωστρέφεια θα μεγαλώσει, με το ποτήρι, από άποψη υπομονής εκ μέρους του κόσμου, να έχει σχεδόν ξεχειλίσει…