Ανυπόφορη, αλλά πάντα με αύρα Ρεχάγκελ

Η εικόνα της Εθνικής, είναι τέτοια, που ορισμένες στιγμές, δεν υποφέρεται. Όπως στο πρώτο μέρος απέναντι στο Λιχτενστάιν. Από την άλλη έχει μάθει να παίρνει τα ματς με τους μικρούς αντιπάλους και γι’ αυτό τα βολεύει στα προκριματικά. Μέσα σε όλα, θαρρώ κάποιες φορές, πως το πνεύμα και το γούρι του Ρεχάγκελ, θα μείνει…αιώνια σε αυτή την ομάδα. Δεν πειράζει, ασφαλώς αυτό μας κάνει.

Το ζητούμενο είναι η πρόκριση. Αυτό είναι δεδομένο. Πολλές φορές αυτή η ομάδα, σου βγάζει το λάδι. Μάλιστα, αστειευόμενος έλεγα στους συναδέλφους μου, πως ο καλύτερος τρόπος να αποσπάσεις ομολογία, είναι να βάλεις τον ύποπτο να δει με το ζόρι, δέκα λεπτά Εθνική. Δεν υπάρχει περίπτωση, να μην στα πει…όλα, αν τον υποβάλλεις στο βασανιστήριο να βλέπει Εθνική Ελλάδος. Όλα αυτά όμως, όταν έρχεται η ώρα της πρόκρισης, λίγοι τα θυμούνται και οι περισσότεροι πανηγυρίζουν.

Είμαστε και πάλι στο παιχνίδι της πρόκρισης, με το δώρο των Σλοβάκων. Μόνο που τώρα βρίσκονται κι αυτοί στο κόλπο και όταν θα έρθουν να παίξουν μαζί μας, πιθανώς να μην είναι αδιάφοροι. Πάντοτε υπήρχε η αίσθηση πως η Βοσνία, κάπου θα έκανε την στραβή, ακόμα και όταν κέρδισε εμφατικά. Τώρα είναι η ευκαιρία μας και είμαι βέβαιος πως με πίεση πάνω τους οι Βόσνιοι θα λυγίσουν και σε άλλο παιχνίδι.

Αυτό που θα πρέπει να κατανοήσει ο Πορτογάλος είναι πως στα τελευταία τρία ματς, δεν υπάρχουν περιθώρια. Μπορεί να έκανε σκληρή κριτική για την ομάδα και την εικόνα της στο πρώτο μέρος, όμως ο ίδιος – είμαι βέβαιος πως το έχει κατανοήσει – έχει μεγάλη ευθύνη. Η Εθνική θα παίξει εντός τρία ματς και δεν μπορεί να πετάξει ολόκληρα ημίχρονα σε κανένα παιχνίδι. Γι’ αυτό και η χρησιμοποίηση χαφ που μπορούν να μεταφέρουν σωστά τη μπάλα, δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Όπως το σωστό θα ήταν να παίξει με παρτενέρ στην επίθεση ο Μήτρογλου ή τουλάχιστον με κάποιον πίσω του. Αυτή η ομάδα κουβαλά την αύρα του Ρεχάγκελ, αλλά πρέπει να παίζει και λίγο ποδόσφαιρο. Μακάρι να δούμε λίγο τέτοιο στο ματς με την Λεττονία.