Ανήμερα της Παναγίας πήρε την πρόκριση η ΑΕΚ!

• Από τα άπειρα που μπορείς να γράψεις για την μεγάλη πρόκριση και την εκπληκτική εμφάνιση της ΑΕΚ του Μανόλο Χιμένεθ, σήμερα θα σταθώ στο,… λιγότερο ορατό.

• Σε αυτό που άρχισε ανήμερα Δεκαπενταύγουστο και ολοκληρώθηκε με το σφύριγμα της λήξης από τον Μανθάνο. Και για μένα, αλλά και για όσους έχουν εικόνα και κυρίως συναίσθηση της πραγματικότητας γύρω από την ΑΕΚ, ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για να πάει η Ένωση έτσι στα δύο καθοριστικά ματς με την Μπριζ.

• Μιλάω για το κλίμα, την αποφασιστικότητα και την πίστη.

• Ο καθοριστικός παράγοντας, έχει ονοματεπώνυμο. Δημήτρης Μελισσανίδης.

• Λέγαμε και λίγες μέρες πριν το πρώτο ματς εδώ, πως όποιος ισχυριζόταν πως η ΑΕΚ πήγαινε για τα δυο ματς με τους Βέλγους, μέσα στο καλύτερο δυνατό κλίμα, θα έλεγε ψέματα.

• Η ΑΕΚ πήγαινε με γκρίνια, που ξεκίνησε από την ΤΣΣΚΑ και μεγάλωνε όσο πλησίαζε η Μπριζ. Πολύ γκρίνια. Και περίεργο κλίμα κι εντός ομάδας. Με τον προπονητή, για τον οποίο έχω πει εδώ άπειρες φορές πως η ψυχολογία του προσωπικά, είναι το «κλειδί», να είναι σε ασταθή ψυχολογικά κατάσταση, γεμάτος ανασφάλειες.

• Ήταν μια περίοδος που έκανε «μπαμ» όσο ποτέ, ένα μεγάλο πρόβλημα της ΑΕΚ γενικά την τελευταία τετραετία. Η έλλειψη σταθερής σύνδεσης της διοίκησης με την ομάδα.

• Οι άνθρωποι που κατά καιρούς έχουν επιφορτιστεί θεσμικά αυτόν τον τομέα και μοιράζουν τον χρόνο τους ανάμεσα στα γραφεία της ΠΑΕ και τα Σπάτα, δεν τα έχουν καταφέρει, να δώσουν τόνο διοικητικής παρουσίας.

• Και το προβληματικό κλίμα μέσα στο οποίο πήγαινε η ομάδα για τα ματς που μπορούσαν να αποδειχθούν τα πιο καθοριστικά της σεζόν, αδυνατούσαν να το διαχειριστούν.

• Ο Μελισσανίδης πιστεύω πως αυτό το έχει υπόψη του εδώ και καιρό. Πολύ καιρό.

• Αλλά θεωρώ πως δεν ήθελε να συμβιβαστεί με την ιδέα, πως στο διάστημα που είχε πάρει πάνω του κεφαλαιώδη θέματα όπως το γήπεδο και η ΕΠΟ, έπρεπε να είναι και πάνω από την ομάδα συνεχώς.

• Γιατί πολύ απλά, αν δεν είναι αυτός, η ΑΕΚ φαίνεται σα να λειτουργεί χωρίς διοίκηση.

• Το καθοριστικό σημείο, είναι δυο –τρία 24ωρα πριν τον Δεκαπενταύγουστο, όταν μια σειρά από γεγονότα, και πιστεύω και τα συμπεράσματα που έβγαλε από όσα διάβαζε, τον οδήγησαν στην απόφαση ανήμερα της Παναγίας, να επιστρέψει άρον – άρον στην Αθήνα και να πάει γραμμή στα Σπάτα.

• Είχα σταθεί τότε κυρίως στην επαφή του με τον Χιμένεθ, σαν βασικό λόγο. Μια σειρά από πληροφορίες που μου έχει βγάλει το ρεπορτάζ από τότε, μου δείχνουν πως ναι μεν η επαφή και με τον προπονητή ήταν από τα βασικά ζητούμενα, αλλά όχι το μόνο.

• Ο Μελισσανίδης που ήταν με την ομάδα την μισή προπαραμονή του ματς και όλο το διήμερο της παραμονής της ομάδας στο Βέλγιο, είχε κι άλλα πράγματα στο μυαλό του.

• Με προτεραιότητα το να οδηγήσει εκείνος συντεταγμένα τον οργανισμό συνολικά στα δυο μεγάλα ευρωπαϊκά ματς. Αλλά και στόχο να τσεκάρει πράγματα που είχε στο μυαλό του σαν πιθανό να συμβαίνουν, να βγάλει οριστικά συμπεράσματα και ανάλογα με αυτά να πάρει αποφάσεις.

• Αποφάσεις που πιστεύω θα αποτυπωθούν σε συγκεκριμένες επιλογές που θα δούμε στο αμέσως επόμενο διάστημα.

• Για την ομάδα αυτό που είχε σημασία άμεσα όμως, ήταν το μήνυμα παρουσίας …αρχηγού. Ο Μελισσανίδης έγινε σε αυτό το διάστημα, αυτό που ήταν στα πρώτα του παραγοντικά βήματα στο ποδόσφαιρο, στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και τις αρχές του 1990.

• Ο άνθρωπος που ήταν παντού και για τα πάντα, στην ομάδα του.

• Ο άνθρωπος που ειδικά πριν το πρώτο ματς, έκανε αυτό που δυστυχώς δεν μπορεί να κάνει κανένα άλλος γύρω από την ΑΕΚ. Έδειξε στους παίκτες πως εδώ δεν μιλάμε για δυο απλά παιχνίδια.

• Δεν παίζουμε και συνεχίζουμε με την επόμενη μέρα κι ό,τι γίνει. Δεν στεκόμαστε στις δεκάδες δικαιολογίες που μπορούσε να βρει κανείς σε περίπτωση αποτυχίας.

• Και βέβαια, το «δώστε ρε λίγο χαρά στον κόσμο επιτέλους. Λίγο χαρά ρε».

• Μπορεί να ακούγεται απλοϊκό ίσως, αλλά οι ΑΕΚτζήδες που έχουν ζήσει τις «μαγικές» περσινές βραδιές της αγωνίας με τους Πλατανιάδες, τους Ατρόμητους, τους Παναιτωλικούς και τον κάθε πιθανό και απίθανο γενικά, το καταλαβαίνουν καλά.

• Ο Μελισσανίδης μέσα σε ένα διάστημα οκτώ – εννιά ημερών, κινητοποίησε τους πάντες και τα πάντα. Έβαλε όλη την ομάδα και τους ανθρώπους γύρω από αυτή, να ζήσουν μέσα στην αφόρητη πίεση και να αναγκαστούν να την διαχειριστούν.

• Έκανε και την καθοριστική παρέμβαση στην προσωπική επαφή με τον Χιμένεθ. Και για να τον… απελευθερώσει ψυχολογικά, αλλά και για να του βάλει καλά στο μυαλό κάποια πράγματα, για το ποια είναι, τι επιδιώκει και πως πρέπει να λειτουργεί η σημερινή ΑΕΚ.

• Ο δε Χιμένεθ, το τελευταίο διάστημα ήταν άλλος άνθρωπος σε σχέση με τον προπονητή που περίμενε γεμάτος αρνητικά «vibes», σχεδόν με ηττοπάθεια κι… έτοιμος να αρπαχθεί με το παραμικρό, τα δυο ματς με την ΤΣΣΚΑ. Είχε νιώσει το «μαγικό άγγιγμα». Αλλά όχι μόνο αυτός…

• Στην ΑΕΚ πρέπει να γίνεται πάντα κριτική και πάντα να υπάρχει η απαίτηση για πολλά παραπάνω, αλλιώς δεν θα είναι ΑΕΚ. Αλλά η κριτική πρέπει να γίνεται με βάση την πραγματική εικόνα κι όχι με βάση την ισοπέδωση των πάντων.

• Και τα δυο ματς με την Μπριζ μας έδειξαν πως, διάολε, έχουν γίνει και κάποια πράγματα σωστά για να είναι σε αυτό το σημείο η ομάδα. Να πετάει έξω με τόσο κυριαρχική εμφάνιση, μια ομάδα που μόνο από τον βασικό της χορηγό, παίρνει 20 εκατομμύρια το χρόνο.

• Το να μη θαφτούν από την εύκολη γκρίνια αυτά τα πράγματα, ήταν ένα από τα βασικά κίνητρα πιστεύω, για την κινητοποίηση του Μελισσανίδη.

• Κινητοποίηση που το θεωρώ δεδομένο πως θα έχει συνέχεια, όπως είπα πριν και με συγκεκριμένης στόχευσης παρεμβάσεις.

• Αλλά προς το παρόν το μόνο σίγουρο, είτε αρέσει σε όλους, είτε όχι, είναι πως αυτή η κινητοποίηση άνοιξε τον δρόμο της ΑΕΚ για μια ιστορική πρόκριση. Κι αυτό το ξέρουν μέχρι και οι τοίχοι στα Σπάτα.

• Η πρόκριση χαμογέλασε στην Ένωση, την στιγμή που στις 15 Αυγούστου, ο Μελισσανίδης, τόσο φορτισμένος που δεν είχε καν την συνοδεία του, εντελώς μόνος του, μπήκε στο προπονητικό κέντρο της ομάδας.

• Από εκείνη τη στιγμή και μετά τίποτα δεν ήταν το ίδιο. Και δεν θα είναι το ίδιο πιστεύω, εφόσον συνεχίσει όσο είναι δυνατό στο ίδιο μοτίβο.