Αν χρειαστεί ας αλλάξει όλη την ομάδα, αλλά να δει και τις ευθύνες του ο Μελισσανίδης!

Σε ένα ματς που έχεις τρία δοκάρια και δέχεσαι δύο τέρματα στο φινάλε, φαινομενικά πρέπει να τα βάλεις με την τύχη σου. Και ένα να δεχόταν η ΑΕΚ ήταν αρκετό για να γίνει η ζημιά. Απέναντι στην ομάδα που έχει γίνει εφιάλτης της εδώ και χρόνια, η Ένωση είχε γκίνια σίγουρα.

Είχε μόνον τον Μάνταλο σε ορισμένα σημεία με κέφια, αλλά πολλούς από τους υπόλοιπους, να σου δίνουν την αίσθηση πως και χάρη μας κάνουν που παίζουν στην Ένωση. Το μυαλό πολλών είναι και στις ανανεώσεις, στο επόμενο συμβόλαιο ή και σε κάποια μεταγραφή στο εξωτερικό και αυτό είναι ξεκάθαρο.

Όσο για τον προπονητή που δεν μπορεί όχι απλά να φύγει από το κάδρο, αλλά είναι για τα καλά μέσα σε αυτό, θέλω να εκφράσω το εξής. Η αλήθεια είναι και δεν αλλάζει πως με πολλούς από τους ποδοσφαιριστές, ο Χιμένεθ είχε φτάσει σε οριακό σημείο τις σχέσεις του. Από την άλλη για τον Μαρίνο, αυτό που βγαίνει είναι πως υπάρχουν πολλές θετικές γνώμες από τους ποδοσφαιριστές.

Η κατάσταση πρέπει να είναι πάντοτε κάπου στη μέση. Ανεξάρτητα από το αν η ΑΕΚ έχει ή δεν έχει άλλους, μετά από επεισόδιο σε αγώνα που βλέπει όλη η Ευρώπη, οι ποδοσφαιριστές που ενεπλάκησαν, δεν μπορεί να παίζουν τουλάχιστον στο επόμενο παιχνίδι. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Θεωρώ πως ίσως ο Ουζουνίδης, θα έπρεπε να είναι λιγότερο φίλος με τους παίκτες και πιο αυστηρός μαζί τους.

Για να γράφουμε λοιπόν και πιο ουσιαστικά πράγματα, πέρα από τα τετριμμένα των αγώνων. Είναι σοκαριστικό πολλοί από τους ποδοσφαιριστές της Ένωσης, να παρουσιάζουν μια τέτοια εικόνα μετά από την ομιλία του Δημήτρη Μελισσανίδη. Όταν έχει προηγηθεί μια τέτοια ομιλία και πολλοί παρουσιάζουν εικόνα για παράδειγμα σαν αυτή του Λιβάια, τότε τα μηνύματα δεν είναι πολύ καλά. Ο Κροάτης ήταν ευλογία την περσινή χρονιά, αλλά με τα νεύρα που έχει φέτος είναι κατάρα και πλέον έχει αρχίσει να γίνεται και ατομιστής σε εκνευριστικό βαθμό.


Ο Ουζουνίδης ακόμα πρέπει να δώσει εξηγήσεις για το κλατάρισμα που συμβαίνει πολλές φορές στην επανάληψη. Πως από την ομάδα λείπει το σπίρτο στο πνεύμα, αλλά και στα πόδια. Λείπει επίσης αυτή η αυταπάρνηση που βλέπαμε πέρσι. Η «βασίλισσα» των ανατροπών δεν είναι πια εδώ. Για πολλές από τις επιλογές του απέναντι στον Ατρόμητο δεν θα συζητήσω καν. Χωρίς φορ σε τόσο κρίσιμο ματς και πρώτη αλλαγή ο Μπογιέ αντί του Μπακασέτα που έμεινε μέχρι το τέλος. Έξω ο Άλεφ, τέλος το κέντρο της ΑΕΚ. Τελευταία φάση στο 65’ η κεφαλιά στο δοκάρι.

Βέβαια για το χάλι αυτό, επειδή τα πάντα ξεκινάνε και τελειώνουν εκεί, ευθύνεται και η διοίκηση. Με ένα κέντρο κομμένο στη μέση είναι πάρα πολύ δύσκολο να πετύχεις οτιδήποτε, σε οποιαδήποτε διοργάνωση. Ο Μελισσανίδης γνωρίζει πως φταίει και άλλωστε το παραδέχτηκε και πάνω απ’ όλα ευθύνονται οι επιλογές του σε κάποιες νευραλγικές θέσεις στην ομάδα.

Η αλήθεια είναι λοιπόν, επειδή από ποδόσφαιρο ξέρει και τον εαυτό του δεν θα τον κορόιδευε ποτέ, πως αυτή η ομάδα έχει ξεζουμιστεί, έχει βγάλει παραπάνω χυμούς από αυτούς που θα ήταν λογικό να βγάλει, ξέρει τι πρέπει να κάνει. Πάνω στην τσαντίλα του έχει πει πως μπορεί να τους αλλάξει και όλους. Με τέτοια συμπεριφορά από τους περισσότερους παίκτες, πέρα από τα δεδομένα κενά που υπάρχουν, και εγώ το ίδιο θα σκεφτόμουν. Αλλά αυτή τη φορά, θα πρέπει να βάλει το χέρι στην καρδιά και ο ίδιος ο Τίγρης, να δει τι λάθη έχει πράξει. Ας αρχίσει από τον εαυτό του.