Αν είσαι κυνικός περνάς, αν είσαι άτολμος χαιρετάς…

Στα προκριματικά του καλοκαιριού τα ζητούμενα για τις ομάδες είναι συγκεκριμένα: Να έχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αγωνιστική ετοιμότητα, να διακατέχονται από ρεαλισμό σε ό,τι αφορά στον στόχο και να είναι ουσιαστικές ή αν θέλετε κυνικές, αφού στο τέλος της ημέρας μένει το αποτέλεσμα και όχι οι εμφανίσεις. Οι προκρίσεις φέρνουν χαμόγελα και χρήματα στα ταμεία, αλλά χρειάζεται αυτοσυγκράτηση, γιατί πολλές φορές δημιουργούνται λανθασμένες προσδοκίες για τις δυνατότητες της ομάδας. Οι αποκλεισμοί (ανάλογα και με τον αντίπαλο), μπορεί να προκαλέσουν εσωστρέφεια και προβληματισμό για την σεζόν που ξεκινάει.

Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος

Ο Ολυμπιακός στο Βελιγράδι απέναντι στην Παρτιζάν είχε ξεκάθαρο σχέδιο, το οποίο εφάρμοσε και με το εμφατικό 3-1, μπορεί ήδη να σκέφτεται τον επόμενο αντίπαλο στα play-offs του Champions League. Δεν μπορεί να χάσει την πρόκριση στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» από αυτή την ομάδα, που σε καμία περίπτωση δεν είναι καλύτερη. Ο Μπέσνικ Χάσι μελέτησε άριστα το παιχνίδι, το προσέγγισε εξαιρετικά σε ό,τι αφορά στην τακτική και πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα. Ασφαλώς και δεν τα έκανε όλα καλά ο Ολυμπιακός. Θα ήταν αφύσικο να συμβεί κάτι τέτοιο αυτή την εποχή. Υπάρχουν πολλά περιθώρια για βελτίωση και κατ’ επέκταση καλύτερο ποδόσφαιρο. Στο πρώτο ημίχρονο είχε κάποια νεκρά διαστήματα και κάποια αβίαστα λάθη, αλλά είναι λογικό, αφού ήταν το πρώτο επίσημο παιχνίδι της σεζόν. Από την άλλη, μετουσίωσε σε γκολ τις τρεις από τις πέντε ευκαιρίες στον στόχο και με τέτοιο ποσοστό σε εκτός έδρας παιχνίδι, ήταν λογικό να φύγει με το διπλό.

Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει σε δύο πρόσωπα. Ο πρώτος είναι ο Μοχάμεντ Μπεν, ο οποίος ανήκει στο ρόστερ από το 2015, αλλά την ευκαιρία την πήρε δύο χρόνια μετά. Ο επιθετικός από τις Κομόρες δικαίωσε απόλυτα τον προπονητή του, ο οποίος του εμπιστεύθηκε φανέλα βασικού, πετυχαίνοντας δύο πανέμορφα γκολ, ειδικά το δεύτερο, και παρότι είναι ακόμη αρχή, έδειξε ότι μπορεί να έχει σημαντικό ρόλο. Ο δεύτερος είναι ο Οτζίτζα Οφόε. Μπορεί στο πρώτο ημίχρονο να έκανε λάθη, αλλά στο δεύτερο, ο Βέλγος δικαίωσε τον Μπέσνικ Χάσι, που επέμενε τόσο πολύ για την απόκτησή του. Έκοψε πολλές επιθέσεις, ηρέμησε το παιχνίδι και γενικά έδειξε στοιχεία σύγχρονου αμυντικού μέσου, που μπορεί να γίνει ο ηγέτης στον νευραλγικό χώρο του κέντρου.

Στο ΟΑΚΑ, ο ενθουσιασμός του κόσμου της ΑΕΚ περίσσευε, μετά και την επισημοποίηση της έκδοσης της οικοδομικής άδειας για το γήπεδο, όμως, ο κόσμος δεν παίζει μπάλα. Ο κόσμος δεν παίρνει κεφαλιές, τις οποίες δεν πήραν ούτε οι αμυντικοί στις φάσεις των δύο τερμάτων της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ο κόσμος δεν μπορεί να φτιάξει και φάσεις, τις οποίες δεν δημιούργησαν ούτε οι μεσοεπιθετικοί. Λογικό σε μεγάλο βαθμό, αφού Σιμόες, Γιόχανσον και Αϊντάρεβιτς δεν έχουν τέτοια χαρακτηριστικά, ο Μάνταλος χάθηκε σε ένα ακόμη μεγάλο παιχνίδι και ο Χριστοδουλόπουλος εξαφανίστηκε μετά τη χαμένη ευκαιρία στο 19’.

Ο Μανόλο Χιμένεθ παρέταξε μια ενδεκάδα, στην οποία οι οχτώ παίκτες ξέρουν μόνο να αμύνονται και να κόβουν μπάλες. Παρότι είχε διαγνώσει το πρόβλημα που υπάρχει στο κέντρο άμυνας των Ρώσων, με τους αργούς στόπερ, εντούτοις δεν έβαλε δεύτερο επιθετικό στο πλευρό του Λιβάια. Αυτό δείχνει ότι σκεφτόταν μόνο πως θα κρατήσει το μηδέν, αδιαφορώντας κατά κάποιο τρόπο για την δημιουργία. Αλλιώς, αυτό λέγεται και ατολμία. Μπορεί η «Ένωση», να μην είχε «φάει» φάσεις μέχρι το πρώτο γκολ στο 45’, που της «έκοψε τα πόδια», αλλά δεν είχε δημιουργήσει κιόλας. Η εμφάνιση και όχι τόσο το αποτέλεσμα, δείχνει ότι η ΑΕΚ εμφανίστηκε ανέτοιμη για τέτοιο παιχνίδι, και όχι στο επίπεδο που πρέπει για να επιστρέψει στους ομίλους της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης.