«Αν βάζαμε γκολ, δεν θα τελείωνε…»

Ως σκηνικό πολέμου περιέγραψε την ατμόσφαιρα του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό ο Λεάντρο Σαλίνο.

Σε συνέντευξή του στην «globoesporte», ο Βραζιλιάνος τόνισε ότι αυτό που έγινε την Κυριακή δεν μπορεί να το αποκαλέσει κάποιος ποδοσφαιρικό παιχνίδι.

Αφού σημείωσε λοιπόν ότι δεν καταλαβαίνει πως οι FIFA και UEFA έχουν εγκρίνει τη Λεωφόρο και πώς ανέχονται τέτοιες καταστάσεις, τόνισε ότι οι παίκτες έχουν οικογένειες και δεν μπορούν να συγκεντρωθούν με αυτές τις συνθήκες στα παιχνίδια.


Αναλυτικά όσα είπε ο Σαλίνο

«Δεν ήταν φόβος, διότι δεν ήταν η πρώτη φορά. Ήδη πηγαίναμε κάπως προετοιμασμένοι στις έδρες του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ. Αυτού του είδους τα παιχνίδια δεν μπορούν να αποκαλούνται ποδοσφαιρικά ματς. Γι’ αυτούς είναι κάτι σαν πόλεμος. Όχι για τους παίκτες τους, αλλά για τους οπαδούς. Ήταν μια σύγκρουση που δεν μπορείτε να φανταστείτε. Οι νέοι παίκτες φοβούνται, αλλά όποιος βρίσκεται εκεί (σ.σ. στην Ελλάδα) για περισσότερο διάστημα, δε φοβάται πλέον. Δεν είναι φόβος, απλά αυτή η ανησυχία ότι μπορεί να χτυπηθείς από κάτι απ’ αυτά που περνούν από δίπλα σου.

Όταν μπήκαμε στο γήπεδο για να ελέγξουμε τον αγωνιστικό χώρο, επειδή έβρεχε πολύ, μας υποδέχθηκαν με πλήθος από φωτοβολίδες, ποτήρια και αναπτήρες. Μετά ξεκίνησαν να εισβάλλουν στο γήπεδο, ήρθαν οι αστυνομικοί και επιστρέψαμε στη φυσούνα. Κατά τη διάρκεια του αγώνα ήταν ήσυχα, το πρόβλημα ήταν όποτε πηγαίναμε να χτυπήσουμε κόρνερ, τότε άρχιζαν. Έπρεπε να σταματάμε κάθε πέντε λεπτά, υπήρχε πολύς καπνός. Αυτό δεν ήταν ποδοσφαιρικό παιχνίδι.

Δεν καταλαβαίνω πως η FIFA εγκρίνει ένα γήπεδο όπως αυτό. Αν κάναμε το 1-0, το παιχνίδι δεν θα τελείωνε. Σίγουρα θα εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο. Για να φύγουμε από τα αποδυτήρια χρειάστηκε να περάσει περίπου μια ώρα. Έπρεπε να αδειάσουν τους δρόμους, ειδικά επειδή νίκησαν είχαν μείνει εκεί για να πανηγυρίσουν.

Και την περασμένη χρονιά, όταν νικήσαμε 1-0, καθυστερήσαμε περίπου δυο ώρες, αφού το πλήθος εισέβαλε στον αγωνιστικό χώρο. Ήταν το ίδιο πράγμα. Είναι ρουτίνα όταν πηγαίνουμε στην έδρα τους. Αφήνοντας τη μετριοφροσύνη στην άκρη, η ομάδα μας είναι η μεγαλύτερη, έχει τους καλύτερους οπαδούς. Μόνο οι δικοί μας οπαδοί σέβονται. Το δικό τους κοινό εξαγριώνεται, όταν πηγαίνουμε εκεί θέλουν μας χτυπήσουν. Αν μπορούσαν να πιάσουν έναν παίκτη, θα τον χτυπούσαν. Δεν ξέρω πώς η FIFA δεν κάνει τίποτα γι’ αυτό.

Είναι όπως με τους οργανωμένους οπαδούς στη Βραζιλία. Στα εντός έδρας ματς υπάρχουν μόνο οπαδοί των γηπεδούχων, γιατί αν υπήρχαν και από τις δυο πλευρές θα γινόταν επεισόδια, χειρότερα πράγματα. Αυτό για μένα δεν είναι φανατισμός, δεν είναι οπαδοί. Είναι ένα τσούρμο κακοποιοί. Οι οπαδοί πάνε για να υποστηρίξουν την ομάδα τους, αλλά αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν καλά, πάνε στο άλλο άκρο.

Πιστεύω ότι υπάρχει έλλειψη οργάνωσης στη χώρα και η UEFA θα έπρεπε να έχει πιο ανοιχτά τα μάτια της γι’ αυτό. Ο πρόεδρός μας λέει ότι παλεύει μέσα σε όλα αυτά μόνος του. Η ελληνική λίγκα δεν τιμωρεί τις ομάδες. Αυτό ανατρέπει τα πράγματα. Ο πρόεδρός μας το είπε αυτό, ότι η Ελλάδα πρέπει να προοδεύσει στα θέματα ασφαλείας. Πώς θα παίζουμε; Θέλοντας ή μη, ο παίκτης δεν είναι εντελώς συγκεντρωμένος στο παιχνίδι. Έχουμε οικογένεια. Όσο κι αν προσπαθούμε, δεν μπορούμε. Μακάρι να βρεθεί λύση σύντομα, γιατί μου αρέσει η χώρα, ο Ολυμπιακός, οι οπαδοί μας. Θα ήταν καλό για το ποδόσφαιρο και τη χώρα».