Άλλο ομάδες αλλαγμένες και άλλο… μεταλλαγμένες!

Στην αγωνιστική που πέρασε συνέβη το εξής παράδοξο. Έξι ομάδες της Super League έκαναν ποδαρικό με τον αντίπαλο που είχαν κάνει και το 2017! Δεν είναι και πολύ συνηθισμένο.

Του Θοδωρή Τσούτσου

Το 2017 είχαμε: ΑΕΚ - Παναιτωλικός 0-0, Λεβαδειακός - ΠΑΟΚ 0-1 και Πλατανιάς - Παναθηναϊκός 1-0.
Το 2018, στο πρώτο παιχνίδι των ομάδων, είχαμε: Παναιτωλικός - ΑΕΚ 1-4, ΠΑΟΚ - Λεβαδειακός 5-0 και Παναθηναϊκός - Πλατανιάς 2-0.

Ας αφήσουμε τις διαφορές που υπάρχουν στα αποτελέσματα και οι οποίες είναι εμφανέστατες. Για όλους, για ΑΕΚ και Παναθηναϊκό που πριν από ακριβώς έναν χρόνο δεν είχαν κερδίσει και τώρα το έκαναν. Ακόμη και για τον ΠΑΟΚ, που εκείνο το φτωχό 1-0 το έκανε 5-0.

Ας αφήσουμε και τους "μεγάλους". Ας καταπιαστούμε λίγο με τους "μικρούς", οι οποίοι μπορεί να μην καθορίζουν την Super League, αλλά την ορίζουν. Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να το κάνουν.

Δεν έχει νόημα να συγκρίνουμε την τότε πορεία τους με την τώρα, διότι αυτά σε διάρκεια ενός χρόνου αλλάζουν και άλλωστε μιλάμε για μια εποχή που η κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ευμετάβλητη. Περισσότερο από προηγούμενες.

Έχει νόημα, όμως, να δούμε πώς είχαν παρουσιαστεί σε εκείνα τα ματς, στην εκκίνηση του 2017 και πώς παρουσιάστηκαν έναν χρόνο αργότερα, στην εκκίνηση του 2018. Διότι δεν είναι απλώς και μόνο αλλαγμένες, είναι ...μεταλλαγμένες!

Ο Παναιτωλικός πάει κι έρχεται που λένε, γιατί από τους 14 του τότε, οι έξι έπαιξαν και τώρα κόντρα στην ΑΕΚ. Κυριακίδης, Μάρκος Πάολο, Ρόσα, Ρότσα, Μύγας, Κλέσιο.

Ο Λεβαδειακός, σε διάστημα ενός χρόνου, έπαιξε τους δύο αγώνες με τον ΠΑΟΚ με 13 διαφορετικούς παίκτες! Μόνο ο Γιακουμάκης αγωνίστηκε και τότε και τώρα. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον Πλατανιά. Μόνο ο Βάντερσον από τους 14 που ειχε αγωνιστεί στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό πριν από έναν χρόνο, έπαιξε και τώρα στην Λεωφόρο.

Απίστευτο! Για προπονητές μην το ρωτάμε. Ασφαλώς και καμία από τις τρεις ομάδες δεν έχει τον ίδιο. Ο Παναιτωλικός τότε είχε τον Γιάννη Ματζουράκη τώρα τον Μάκη Χάβο. Ο Λεβαδειακός τότε τον Ράτκο Ντόστανιτς, τώρα τον Ζοζέ Ανιγκό. Ο Πλατανιάς τότε τον Γιώργο Παράσχο, τώρα τον Μανουέλ Ρόκα.

Αλλά θα πει κανείς, εδώ ποδοσφαιριστές και δεν συμπληρώνουν περισσότερο από χρόνο στους συλλόγους, οι προπονητές θα το έκαναν; Έτσςι, όμως, δεν δημιουργείς ομάδες. Πολύ περισσότερο, δεν δημιουργείς ποδόσφαιρο. Μπορεί να κάνεις κάποια καλά διαστήματα, κάποια σημαντικά αποτελέσματα, κάτι αποτελεσματικό για κάποιες αγωνιστικές, αλλά δεν έχεις κάτι στέρεο στα χέρια σου.

Ασφαλώς και αυτό συμβαίνει και στις "μεγάλες" ομάδες. Ο Παναθηναϊκός, για λόγους όχι αγωνιστικούς, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο Ολυμπιακός, ας μην είναι σε αυτές τι έξι, επίσης είναι χαρκτηριστικό παράδειγμα. Ελάχιστοι από όσους είχαν αγωνιστεί στο ξεκίνημα του 2017, αγωνίστηκαν και τώρα στην Λάρισα. Για την ακρίβεια, μόλις τρεις ήταν που είχαν τότε παίξει και κόντρα στον Αστέρα στο Καραϊσκάκη (Φορτούνης, Σεμπά και Μαρίν).

Αλλά από Ιανουάριο σε Ιανουάριο να παίζεις με μόλις έναν ίδιο παίκτη και να είσαι ομάδα, όπως ο Πλατανιάς και ο Λεβαδειακός, στις οποίες θεωρητικά έχεις το περιθώριο να χτίσεις, είναι απίστευτο. Για την ακρίβεια, είναι μεγάλο πρόβλημα συνολικά για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Πρόβλημα από τη βάση του. Διότι με τέτοια νοοτροπία και τέτοια λειτουργία, δεν μπορεί να υπάρξει ποδοσφαιρική ανάπτυξη και κανονικό ποδοσφαιρικό σχέδιο. Αναρωτιέται κανείς τι κερδίζουν οι ομάδες, κυρίως οι επαρχιακές ομάδες, με τέτοιες πρακτικές. Τέτοιες λογικές.

Αλλάζοντας συνεχώς το "δέρμα" τους, προτού καν προλάβουν να το αξιοποιήσουν. Εδώ πλέον η συζήτηση "ανοίγει" πολύ. Και δεν είναι καθόλου ευχάριστη και προφανώς αισιόδοξη...