Άλλο αντι-Μπεργκ και άλλο αντί του Μπεργκ...

Ενας και μόνο ποδοσφαιριστής δεν μπορεί ούτε να φτιάχνει μια ομάδα με τον ερχομό του, ούτε βέβαια να την καταστρέφει με την αποχώρησή του. Σε μια κανονική ομάδα το όνομα στη φανέλα δεν μπορεί να είναι πιο σημαντικό από την ίδια τη φανέλα. Ούτε να είναι τελικά τόσο καθοριστικό για την επιτυχία ή την αποτυχία μιας ομάδας, όπως συνηθίζουμε να παρουσιάζουμε στην Ελλάδα.

Του Θοδωρή Τσούτσου

Για τον Παναθηναϊκό η απώλεια του Μπεργκ είναι πολύ σημαντική. Αυτή είναι μία πραγματικότητα που δεν έχει καθόλου να κάνει με το οικονομικό κομμάτι. Μπορεί αυτό να έχει μπει σε πρώτο πλάνο λόγω αφενός του προορισμού του Σουηδού και αφετέρου της κατάστασης στον Παναθηναϊκό, αλλά στην ουσία του θέματος, αυτό δηλαδή που αφορά στον οπαδό, έχει να κάνει με το αγωνιστικό μέρος. Και σε αυτό το επίπεδο η αποχώρηση του Μπεργκ είναι πρόβλημα.

Το ίδιο, όμως, θα ήταν και η παραμονή του Μπεργκ, όταν ο ίδιος δεν θα το ήθελε. Πρόβλημα θα ήταν και αυτό για την ομάδα, να έχει έναν ηγέτη, που δεν είναι χαρούμενος με την επαγγελματική ζωή του. Το ζήτημα, όμως, πλέον για τον Παναθηναϊκό δεν είναι ο Μπεργκ. Ή τουλάχιστον δεν πρέπει να είναι ο Μπεργκ...

Το ζήτημα είναι η επόμενη μέρα του συνολικά, αλλά και ειδικά. Δηλαδή, στο κομμάτι του επιθετικού, για το οποίο σύμφωνα τουλάχιστον με τα ρεπορτάζ ο σύλλογος ετοιμάζεται να κάνει υπέρβαση για τα οικονομικά δεδομένα του. Για τον Παναθηναϊκό είναι πολύ σημαντικό όχι μόνο το ποιος θα είναι ο νέος επιθετικός, αλλά και πόσο γρήγορα θα φύγει από πάνω του ακριβώς η ταμπέλα του αντι-Μπεργκ.

Μπορεί να είναι χειρότερός του. Μπορεί ισάξιός του. Μπορεί ακόμη να είναι και καλύτερός του ή να εξελιχθεί τέτοιος, όσο δύσκολο και αν φαντάζει αυτό. Το μόνο σίγουρο, όμως, είναι ότι θα είναι διαφορετικός. Αλλωστε, δύσκολο δεν φάνταζε κάποτε και όχι σε πολύ μακρινή εποχή να βρεθεί ο αντικαταστάτης του Σισέ; Κι όμως, βρέθηκε ο Μπεργκ. Πότε; Οταν πια ο Γάλλος αποτελούσε παρελθόν όχι απλώς από το ρόστερ αλλά και από το "μυαλό" της ομάδας.

Οπως δύσκολο ήταν κάποτε να συνεχίσει ο Παναθηναϊκός χωρίς τον Βαζέχα, αλλά ασφαλώς και συνέχισε, χωρίς τον Σαραβάκο, χωρίς κάποτε, πολύ παλαιότερα, τον Αντωνιάδη, αφού μιλάμε για επιθετικούς. Κι όμως πάντα βρισκόταν κάποιος που είτε ξεπερνούσε τον προηγούμενο είτε - και αυτή είναι η πιο συνετή αντιμετώπιση - έγραψε τη δική του ιστορία.

Ακριβώς αυτό θα συμβεί και στη μετά-Μπεργκ εποχή. Νομοτελειακά θα συμβεί. Οσο πιο γρήγορα η κοινωνία του Παναθηναϊκού, έννοια που περικλείει τα πάντα, το αντιληφθεί αυτό, τόσο πιο γρήγορα θα ξεπεραστεί η απώλεια του Σουηδού. Αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος να αφήσει κατάλοιπα. Τύπου... "αυτό ο Μπεργκ θα το έβαζε". 'Η... "μέχρι τώρα ο Μπεργκ θα είχε βάλει δύο". Μην κρυβόμαστε, λίγο πολύ όλοι μας τα έχουμε ξεστομίσει στο γήπεδο.

Αλλά για εκείνον που θα έρθει στον Παναθηναϊκό θα είναι άδικο. Να πρέπει να προσαρμοστεί σε ένα νέο περιβάλλον. Να σηκώσει το βάρος της δυναμικής ενός τέτοιου συλλόγου. Να γνωρίζει ότι για εκείνον έγινε η υπέρβαση, άρα όλοι από εκείνον περιμένουν. Και ταυτόχρονα να πρέπει σε λίγες εβδομάδες να κάνει όσα έκανε ο Μπεργκ σε τέσσερα χρόνια. Για την ακρίβεια δεν θα είναι μόνο άδικο, αλλά και εγγύηση αποτυχίας. Για τον ίδιο, άρα και για την ομάδα.