Η ιστορία του Αλεσάντρο Ζανάρντι αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση. Από αυτές που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα και εκτοξεύουν το μεγαλείο της ανθρώπινης θέλησης σε δυσθεώρητα επίπεδα. Ένας οδηγός αγώνων, με πνεύμα μαχητή που δεν τον εγκατέλειψε ποτέ και του έδωσε την απαραίτητη δύναμη όχι μόνο να συνεχίζει να αγωνίζεται, αλλά και να κερδίζει.
Ο Αλεσάντρο (Άλεξ) Ζανάρντι γεννήθηκε στην Μπολόνια της Ιταλίας το 1966 και ξεκίνησε την ενασχόληση με τα καρτ από την ηλικία των 13 ετών. Το 1991 μεταπήδησε στο πρωτάθλημα της Formula 3000, προπομπό του σημερινού GP2. Στην μοναδική του σεζόν εκεί πανηγύρισε δύο νίκες, φτάνοντας ως τη δεύτερη θέση της κατάταξης. Είχε έρθει η ώρα για το άλμα στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Ο Έντι Τζόρνταν ξεχώρισε το ταλέντο του 25χρονου Ιταλού και του έδωσε θέση στην ομάδα του για τους τελευταίους τρεις αγώνες της χρονιάς. Την αμέσως επόμενη χρονιά, ο πιλότος από τη Μπολόνια βρέθηκε στην Μινάρντι, έχοντας όμως ρόλο δοκιμαστή. Κατόρθωσε να συμμετάσχει σε τρία Γκραν Πρι με τον ιταλικό κατασκευαστή, πριν πάρει μεταγραφή το 1993 στη Λότους.
Με τους Βρετανούς κατάφερε να κερδίσει το μοναδικό του βαθμό στη Φόρμουλα 1, παίρνοντας την 6η θέση στη Βραζιλία. Στο Γκραν Πρι του Βελγίου όμως, ο Ιταλός είχε σοβαρό ατύχημα στις ελεύθερες δοκιμές που του προκάλεσε διάσειση και τον άφησε εκτός δράσης για το υπόλοιπο της σεζόν, αλλά και για το ξεκίνημα της επομένης.
Στο Γκραν Πρι της Ισπανίας του 1994 και με τις μνήμες νωπές από το θάνατο του Άιρτον Σένα, τα ευχάριστα νέα είναι πως ο Ζανάρντι επιστρέφει στους αγώνες. Η σεζόν όμως δεν ήταν καλή για αυτόν, καθώς δεν κατάφερε να ξεχωρίσει και στο τέλος της χρονιάς αποχώρησε όχι μόνο από τη Λότους, αλλά και τη Φόρμουλα 1 γενικότερα.
Το 1995 πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να βρει θέση στο πρωτάθλημα του CART, προπομπό του σημερινού IndyCar και κορυφαίο πρωτάθλημα μονοθεσίων στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Αφού κατάφερε να πείσει τους υπεύθυνους της ομάδας του Chip Ganassi, υπέγραψε συμβόλαιο και το 1996 έκανε το ντεμπούτο του.
Γρήγορα έγινε ένας από τους πιο δημοφιλείς πιλότους, κερδίζοντας τρεις νίκες και 5 πολ ποζίσιον, κατακτώντας παράλληλα το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου στο σπορ. Στο τέλος της χρονιάς, στην πίστα της Λαγκούνα Σέκα, κάνει το προσπέρασμα που έμεινε στην ιστορία ως «The Pass», αφήνοντας πίσω του τον Μπράιαν Χέρτα στον τελευταίο γύρο! (στο 1:00 του βίντεο)
Το 1997 και το 1998 ακολουθούν δύο συνεχόμενοι τίτλοι στο πρωτάθλημα του CART, γεγονός που κίνησε το ενδιαφέρον του Φρανκ Γουίλιαμς να τον φέρει πίσω στη Φόρμουλα 1. Το καλοκαίρι του 1998 υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με τη βρετανική ομάδα, επιστρέφοντας στο κορυφαίο μηχανοκίνητο πρωτάθλημα. Ήταν η πρώτη του ολόκληρη σεζόν, όμως δεν ξεχώρισε, έχασε όλες τις μάχες από τον ομόσταυλό του Ραλφ Σουμάχερ και αποχώρησε οριστικά αυτή τη φορά, μετρώντας 41 αγώνες στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Το 2000 απείχε από τις αγωνιστικές δραστηριότητες, ενώ το 2001 επέστρεψε στο CART για λογαριασμό της ομάδας του Μο Ναν, του ανθρώπου που, ως αγωνιστικός διευθυντής τότε, δεν ήθελε να υπογράψει ο Ζανάρντι στην Chip Ganassi!
Τη χρονιά εκείνη το πρωτάθλημα είχε αποφασίσει να κάνει για πρώτη φορά άνοιγμα στην Ευρώπη, διοργανώνοντας έναν αγώνα στη Γερμανία και έναν στην Μεγάλη Βρετανία. Στις 15 Σεπτεμβρίου λοιπόν, στη σκιά του πρόσφατου τρομοκρατικού χτυπήματος στους Δίδυμους Πύργους, ο αγώνας διεξάγεται στο Λάουσιτς της Γερμανίας, με την ονομασία 2001 American Memorial.
Στον 142ο γύρο σε σύνολο 154, ο Ζανάρντι μπαίνει για το τελευταίο του πιτ στοπ, έχοντας την πρωτοπορία του αγώνα. Στην προσπάθεια του να επιστρέψει στην πίστα, ο Ιταλός χάνει τον έλεγχο του μονοθεσίου του και κάνει τετ α κε. Ο Πάτρικ Καρπεντίερ τον αποφεύγει, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον Άλεξ Ταλιάνι που ερχόταν πίσω του με πολλά χιλιόμετρα. Ακολουθούν σκληρές εικόνες στο βίντεο:
Ο άτυχος Ζανάρντι χάνει σχεδόν τα 3/4 του αίματός του και τα δύο του πόδια από το γόνατο και κάτω. Μετά από τρεις ημέρες συνήλθε από το τεχνητό κώμα στο οποίο είχε πέσει, σε μια προσπάθεια των ιατρών να αποφευχθεί το μετατραυματικό σοκ.
Ήταν το τέλος της καριέρας του 49χρονου σήμερα Ιταλού στους αγώνες μονοθεσίων. Παρόλα αυτά, στον αγώνα του 2003, επέστρεψε τιμητικά, για να κάνει τους 13 εναπομείναντες γύρους που δεν ολοκλήρωσε δύο χρόνια νωρίτερα.
Σε τέτοιες στιγμές, κάποιοι άλλοι, κοινοί θνητοί, θα είχαν χάσει το κουράγιο τους. Ίσως και να προτιμούσαν να έχουν σκοτωθεί προκειμένου να μην ζουν αρτιμελείς. Δεν ίσχυε όμως αυτό για τον Άλεξ. Το 2002 απέκτησε τεχνητά κάτω άκρα, ενώ ήδη από το 2003 έτρεχε ξανά σε αγώνες αυτοκινήτου, με τροποιήσεις που του έδιναν τη δυνατότητα να πατάει γκάζι και φρένο με τα χέρια!
Το 2004 εντάχθηκε στη BMW, με την οποία αγωνίστηκε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα αυτοκινήτων τουρισμού. Η ενασχόληση της βαυαρικής εταιρείας με τη Formula 1, έδωσε την ευκαιρία στον Ιταλό να κάνει ξανά δοκιμές με μονοθέσιο! Παρέμεινε εκεί ως το 2009, όμως ήδη είχε πάρει μια απόφαση που θα του άλλαζε τη ζωή προς το καλύτερο.
Το 2007 στράφηκε στην ποδηλασία. Στον πρώτο του μεγάλο αγώνα, τον μαραθώνιο της Νέας Υόρκης, κατέκτησε την 4η θέση! Στόχος του ήταν να μπει στην παραολυμπιακή ομάδα της Ιταλίας για τους αγώνες του 2012 στο Λονδίνο. Σαν γνήσιος μαχητής, τα κατάφερε. Δεν συμμετείχε απλά, κατέκτησε και 3 μετάλλια, 2 χρυσά και ένα αργυρό!
Ο Ζανάρντι όμως είναι ένας άνθρωπος που δε σταματά ποτέ να ψάχνει για νέες προκλήσεις. Το 2014 αποφάσισε να ασχοληθεί και με το τρίαθλο, συμμετέχοντας στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Ironman, όπου διαγωνίστηκε σε ποδηλασία και τρέξιμο!
Μόλις χθες πανηγύρισε το τρίτο του χρυσό παραολυμπιακό μετάλλιο, ενώ αύριο θα έχει την ευκαιρία να κερδίσει το τέταρτο, αυτό της ομαδικής χρονομέτρησης, όπου στο Λονδίνο η ιταλική ομάδα πήρε το αργυρό μετάλλιο. Είναι ένας ακόμα στόχος για τον Ζανάρντι, μία ακόμα κορυφή που πρέπει να κατακτηθεί.
Τι σημασία έχει αν σήμερα συμπληρώνονται 15 χρόνια από το φρικτό του ατύχημα στη Γερμανία; Ο Ζανάρντι ως αυθεντικός οδηγός αγώνων, δεν θα μπορούσε να χάσει το μαχητικό του πνεύμα. Μπορεί να πέρασε το κατώφλι της Φόρμουλα 1 χωρίς να αφήσει το στίγμα του. Η θέληση του όμως δεν κάμφθηκε ποτέ. Όχι μόνο δεν το έβαλε κάτω, αλλά συνέχισε να αγωνίζεται με όποιο τρόπο μπορεί και συνήθως, όσοι αντέχουν και δεν τα παρατάνε, βγαίνουν νικητές.
Επιμέλεια: Νίκος Αρβανίτης
ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
