«Αιώνιοι» έτοιμοι για τελικό, ή μήπως όχι;

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Τα…ψέματα τελείωσαν κύριοι. Εννέα μήνες μετά την τελευταία φορά που συναντήθηκαν με έπαθλο ένα τρόπαιο, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός τίθενται το Σάββατο αντιμέτωποι με φόντο τον πρώτο τίτλο του 2010. Το κύπελλο, έχει αρχίσει να «αστράφτει» για τα καλά στα μάτια των δυο αντιπάλων, που ο καθένας θέλει να το κάνει δικό του για διαφορετικούς και σημαντικούς λόγους. Πολλές φορές έχουμε αποκαλέσει φέτος τους δυο «αιωνίους», ως δυο εκ των κορυφαίων, αγωνιστικά, ομάδων της Ευρώπης, είναι όμως έτσι; Μεμονωμένα σε κάποια παιχνίδια -αναφέρομαι στην τρέχουσα σεζόν- περισσότερο ο Ολυμπιακός και λιγότερο ο Παναθηναϊκός, έχουν επιβεβαιώσει αυτό τον χαρακτηρισμό.

Οι «πράσινοι», άλλωστε, δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα στους εαυτούς τους και τον κόσμο τους. Έχουν κατακτήσει τα πάντα τα δέκα τελευταία χρόνια και δικαιολογείται ως ένα σημείο και μία κακή χρονιά. Οι «ερυθρόλευκοι» όμως, λόγω της απουσίας από τους τίτλους για οκτώ χρόνια, δεν έχουν άλλοθι και θέλουν όσο τίποτα μέσα από καλές ή όχι εμφανίσεις να πάρουν οπωσδήποτε έναν ή και περισσότερους τίτλους. Το άγχος λοιπόν είναι μεγαλύτερο, αφού υπάρχει σε ένα κομμάτι του κόσμου τους η «ασθένεια» της απαξίωσης και του μηδενισμού ο,τιδήποτε καλού έχει προηγηθεί μέσα στη χρονιά, αν το κοντέρ των τίτλων γράψει και πάλι «μηδέν». Και λογικό είναι έως ένα βαθμό έτσι δεν είναι;

Αφορμή της απορίας του προλόγου, είναι οι εμφανίσεις των ομάδων το τελευταίο διάστημα και βασικό εφαλτήριο η 17η αγωνιστική του πρωταθλήματος, όπου ο Ολυμπιακός νίκησε εύκολα τον ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός πιο εύκολα απ’ ότι περίμεναν πολλοί το Μαρούσι. Με βάση την τρέχουσα αγωνιστική κατάσταση των δυο ομάδων, έχουμε ελπίδες να παρακολουθήσουμε στον τελικό θέαμα ανάλογο των εκατομμυρίων ευρώ που θα παραταχθούν στο παρκέ του κλειστού του «ελληνικού»; Είναι έτοιμοι οι δυο «αιώνιοι» για τον τελικό ή μήπως όχι; Ποιος ενδιαφέρεται για καλό θέαμα μπροστά στην δόξα ενός τίτλου; Αρκετοί, είναι η απάντηση, αφού οι ρομαντικοί θα είναι μπροστά στις τηλεοράσεις -δυστυχώς κάποιοι ακατάλληλοι τους απαγορεύουν να παρακολουθήσουν αυτό που αγαπούν από κοντά- για να «ρουφήξουν» καλές στιγμές μπάσκετ και όποιος το θέλει περισσότερο, είναι πιο τυχερός και βρεθεί σε καλύτερη μέρα ας το κατακτήσει.

Ο Ολυμπιακός εντυπωσίασε κόντρα στον κουρασμένο και ανήμπορο να προβάλει την οποιαδήποτε αντίσταση, ΠΑΟΚ, που είχε μείνει στην μεγάλη νίκη της Κυριακής επί του Αμαρουσίου και έδειξε ότι κατέβηκε στο ΣΕΦ, απλά για να προπονήσει δυνατά τους «ερυθρόλευκους». Όμως αν δει κανείς καλά πίσω από την «κουρτίνα» και δεν θαμπωθεί από τον επιθετικό πλουραλισμό που έτσι και αλλιώς υπάρχει στα περισσότερα ματς της ομάδας του Γιαννάκη φέτος, θα καταλάβει ότι η ομάδα δεν βρίσκεται στην άρτια και ορθολογική κατάσταση που ήταν τον Ιανουάριο. Απλά το ταλέντο των παικτών της, καλύπτει όλες τις ομαδικές αδυναμίες, ιδιαίτερα όταν ο αντίπαλος δεν πλησιάζει καν στο βεληνεκές του.

Με μια πρώτη ματιά λοιπόν, αν δεν δούμε κάτι εξαιρετικά διαφορετικό, ο Ολυμπιακός θα προσπαθήσει να πάει το ματς σε υψηλό σκορ και θα ελπίσει να είναι και πάλι «ζεστός» επιθετικά, ώστε να ρίξει στο καναβάτσο τον αντίπαλο. Δεν αποκλείω βέβαια το τελευταίο διάστημα ντεφορμαρίσματος να είναι τεχνητό και συνειδητό, ώστε οι «μηχανές» να δουλέψουν στο φουλ το Σάββατο, αλλά θεωρώ πως αν κάποιοι μες την ομάδα μπορούσαν να μεταφέρουν το ματς ένα μήνα πριν θα το προτιμούσαν. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη, «κοιμόταν» για τα καλά μέχρι την ήττα από το Μαρούσι στην Ευρωλίγκα, αλλά τον ξύπνησε η αλυσιδωτή αντίδραση της λάθος αντιμετώπισης της κατάστασης από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και η άμεση …επέμβαση του κόσμου που εμψύχωσε την ομάδα στο έπακρο. Η νίκη πρωταθλήματος στο κλειστό του «Αγίου Θωμά», είναι σημαντική για την πρώτη θέση της κανονικής περιόδου, αλλά θεωρώ ότι δεν προσφέρεται για θριαμβολογίες.

Το Μαρούσι πλέον είναι κουρασμένο, είχε εκτός τον Μαυροειδή και λαβωμένο τον Καϊμακόγλου και θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να προβάλει σθεναρή αντίσταση. Στην Βαρκελώνη η ήττα είναι εντός προγράμματος αλλά οι αγωνιστικές αδυναμίες έκαναν «μπαμ», ενώ οι νίκες κόντρα σε Πανελλήνιο και Άρη δεν προκαλούν δέος, αφού και οι δυο αυτές ομάδες, διανύουν περίοδο κάμψης και αγωνιστικής ανισορροπίας. Αυτό που παρηγορεί τον Παναθηναϊκό, είναι πρώτα απ’ όλα ο ίδιος του ο προπονητής που είναι γεννημένος για τέτοια παιχνίδια και ξέρει πάντα πως θα παρουσιάσει κάτι διαφορετικό, με γνώμονα το καλύτερο. Αρκετοί παίκτες του πάντως, δείχνουν να χρειάζονται άμεσα ξεκούραση, είναι εκτός ρυθμού και μόνο το ένστικτο του πρωταθλητή θα μπορέσει να τους «αφυπνίσει», ώστε να τους δούμε άρδην αλλαγμένους στον τελικό.

Όπως και να έχει το παιχνίδι είναι μεγάλο, μόνο και μόνο που κοντράρονται αυτές οι ομάδες, που ναι μεν δείχνουν να έχουν χτυπητές αδυναμίες και να μην είναι 100% έτοιμες, όμως μπορούν να μας προσφέρουν συγκινήσεις και μεγάλα παιχνίδια ακόμη και αν δεν διανύουν περίοδο φόρμας. Άλλωστε το φετινό κύπελλο, είναι ίσως σημαντικότερο από τα δυο προηγούμενα που διεκδίκησαν πέρυσι και πρόπερσι οι δυο τους, αφού θα αποτελέσει μεγάλη ψυχολογική «ντόπα» ενόψει της συνέχειας. Και οι δυο την χρειάζονται, διότι τα πιο σπουδαία ακολουθούν. Όποιος μιλήσει για ξεκάθαρο φαβορί κινδυνεύει να διαψευστεί, οπότε γυρίζουμε την κλεψύδρα και μετράμε αντίστροφα. Το Σάββατο πλησιάζει. Τι όμορφα που θα ‘ταν να παρακολουθούσαμε τον τελικό σε γεμάτο γήπεδο…

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com