Αγώνας γεμάτος νέες ιδέες για τον Χιμένεθ!

Η αλήθεια είναι ότι ο προπονητής της ΑΕΚ στα τελευταία παιχνίδια έδειξε να πάσχει λίγο από ιδέες. Κυρίως σε αυτά του πρωταθλήματος στα οποία ο αντίπαλος θεωρητικά ήταν κατώτερος και η ομάδα του γκέλαρε. Φάνηκε να χρειάζεται νέες εμπνεύσεις για να ξεπεράσει παγίδες, που δεν ξεπέρασε, πλέον για αυτές που έχει μπροστά του. Διότι θα έχει πολλές τέτοιες, από τη στιγμή που διαχειρίζεται μια ομάδα η οποία συμμετέχει σε τρεις διοργανώσεις.

Του Θοδωρή Τσούτσου

Ο Χιμένεθ, με λίγα λόγια, χρειαζόταν επί χόρτου να δει τι διαφορετικό μπορεί να κάνει με το ρόστερ του. Τον τελευταίο καιρό έμοιαζε να είναι εγκλωβισμένος στις ιδέες που είχε δημιουργήσει για αυτό και ίσως τελικά, αυτό να κόστισε σε βαθμούς. Με αυτή την έννοια, το ματς Κυπέλλου με τον Απόλλωνα, ακόμη και αν δεν αποτελεί κριτήριο για σοβαρή αγωνιστική ανάλυση, μπορεί να αποδειχθεί πολύ χρήσιμο για τη συνέχεια.

Ο Μπακασέτας είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική περίπτωση. Για το τι μπορεί να κάνει έχοντας κοντά του δύο κανονικά εξτρέμ, τον Χριστοδουλόπουλο και τον Τρίστασον και μπροστά του έναν κανονικό επιθετικό. Τρεις ασίστ, ένα γκολ, ένα δοκάρι, μια συνεχής απειλή για την αντίπαλη εστία. Του Απόλλωνα Λάρισας; Ναι. Διότι ακόμη κι έτσι, δείχνει την αγωνιστική φιλοσοφία του ποδοσφαιριστή και την ικανότητά του όταν αγωνίζεται στη θέση του.

Τρεις ασίστ, θα πει κανείς, με δύο κόρνερ. Μήπως αυτό δεν είναι ιδέα για τον Ισπανό τεχνικό; Τα χτυπήματά του στα στημένα, ειδικά σε παιχνίδια που "κολλάνε", μπορούν να γίνουν πολύτιμα. Δεν έχει πάρει τέτοια γκολ η ΑΕΚ φέτος, σε παιχνίδια στα οποία εγκλωβίστηκε επιθετικά. Ούτε με τη Λαμία, ούτε με τον Αστέρα, ούτε με την Ξάνθη, ούτε με τον Ατρόμητο. Είναι πολλά, τα μισά του πρωταθλήματος και είναι αυτά στα οποία η Ενωση να μην βρίσκει λύσεις από τον ίδιο τον εαυτό της.

Ασφαλώς και δεν είναι μόνο η περίπτωση Μπακασέτα. Ο Τρίστασον, ο Πατίτο, ο οποίος μπήκε στην εξίσωση, για παιχνίδια στα οποία η αντίπαλη άμυνα πρέπει να ανοίξει από τα πλάγια. Και δεν συμβαίνει. Επίσης μπορούν να δώσουν ιδέες στον Χιμένεθ, διότι οι αγώνες για τη φετινή ΑΕΚ δεν θα είναι μόνο με τη Μίλαν ή τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ. Ούτε βέβαια μόνο με τον Ατρόμητο ή τον Πανιώνιο που πλησιάζει, ομάδες δηλαδή που μπορεί (στη θεωρία τουλάχιστον) να έχουν χαμηλότερους στόχους, αλλά ασφαλώς είναι πολύ ποιοτικές. Υπάρχουν κι άλλα παιχνίδια, στα οποία η ΑΕΚ θα χρειάζεται είτε από την αρχή τους είτε στη διάρκειά τους να κάνει διαφορετικά πράγματα.

Ο Τζανετόπουλος επίσης είναι μία περίπτωση πολύ ενδιαφέρουσα. Η ΑΕΚ πλήρωσε απουσίες στο κέντρο της άμυνάς της, όταν δεν ήταν πλήρης. Οταν, δηλαδή, απουσίαζε ακόμα ο Λαμπρόπουλος, έτσι κι αλλιώς ο Τσιγκρίνσκι και είτε ο Τσόσιτς είτε ο Βριάνιες. Ο Τζανετόπουλος και της Μίλαν και της Λάρισας, παιχνίδια στα οποία η διαφορά είναι χαώδης όπως καταλαβαίνει κανείς, έδειξε στοιχεία πολύ χρήσιμα και για τα δύο.

Γενικά, η εντύπωση που δημιουργείται είναι ότι ο αγώνας με τον Απόλλωνα Λάρισας μπορεί να "απλώσει" το ρόστερ της ΑΕΚ. Οχι σε νέα πρόσωπα. Αυτά τα γνωρίζουμε πια, πατάνε ολοένα και περισσότερο τον αγωνιστικό χώρο, έχει αντιληφθεί και ο Χιμένεθ ότι πρέπει να αξιοποιήσει όλο το ρόστερ για τις τρεις διοργανώσεις που "τρέχει".

Αυτό που είναι σημαντικό είναι να "απλώσει" το ρόστερ της ομάδας σε τρόπους παιχνιδιού. Σε ιδέες μέσα στο παιχνίδι και από επιπλέον παίκτες, που χρειάζεται απλώς να βρουν εμπιστοσύνη σε κομμάτια μέσα στον αγωνιστικό χώρο, τα οποία έχουν δείξει ότι μπορούν να κάνουν καλά, αρκεί βέβαια κι εκείνοι να ανταπορκριθούν. Ο αγώνας στη Λάρισα έδειξε ότι αυτό μάλλον μπορεί να γίνει στην ΑΕΚ, έστω σε συγκεκριμένα παιχνίδια, τα οποία όμως είναι καθοριστικά. Οχι βέβαια γιατί αυτός τελείωσε 7-0. Αλλά γιατί αυτός ο αγώνας έδειξε ότι η Ενωση έχει στοιχεία ποδοσφαίρου, που ακόμη δεν έχει αξιοποιήσει.