Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Φτάνοντας στην Δεκελείας και περνώντας την υπογειοποίηση είναι φανερό πως η περιοχή έχει ξαναβρεί εκείνο τον παλμό και τη ζωντάνια που έμοιαζε να είχε εγκαταλείψει από το 2003 και μετά. Η διαφορετική δομή του γηπέδου μπερδεύει κάποιον που θυμάται τους παλιούς χώρους, αλλά πολύ γρήγορα γίνεται οικείος.
Μπροστά στον μεγάλο Αετό που είναι υπέροχη ατραξιόν υπάρχει και το καφέ και το στιλβωτήριο. Αμέσως θυμήθηκα πως το πρωτάκουσα σε μια κουβέντα του 2013 με τον Δημήτρη Μελισσανίδη (στον οποίο η ιστορία θα αποδώσει σίγουρα το τεράστιο μερίδιο που του αντιστοιχεί για να γίνει γήπεδο στη φυσική έδρα της ομάδας) και τότε μου φαινόταν παράταιρο, ωστόσο βλέποντας το διαπίστωσα πόσο απόλυτα ταιριαστό είναι.
Διαβάστε όλόκληρο το άρθρο εδώ