«Είμαστε άρρωστοι και είναι πια αργά». Μέρος του γνωστού συνθήματος των οπαδών της ΑΕΚ, οι οποίοι αφού νωρίς το απόγευμα δημιούργησαν εικόνες έως και… πρωτόγνωρες για τα ελληνικά δεδομένα, εν συνεχεία είδαν την ομάδα τους να αντιμετωπίζει μια σειρά από απρόοπτα πριν αλλά και κατά τη διάρκεια του «τελικού» με τον Παναθηναϊκό.
Κι όμως, την είδαν όχι μόνο να δείχνει σπουδαίο χαρακτήρα και να τα αντιπαρέρχεται, αλλά να παρουσιάζεται εμφανώς ανώτερη στην έδρα του αντιπάλου της. Στο τέλος της μέρας, ωστόσο, το 0-0 δεν της επιτρέπει να ορίζει η ίδια τη μοίρα της στη μάχη για τον τίτλο. Μάχη, βέβαια, που συνεχίζει να δίνει και θα φανεί στο φινάλε εάν έχασε στη Λεωφόρο την ευκαιρία της.
Τα 5 σημεία από την εμφάνιση της ΑΕΚ στη Λεωφόρο:
Η διπλή έκφανση του σπουδαίου χαρακτήρα που έδειξε η ΑΕΚ
*Ο χαρακτήρας κόντρα στις αντιξοότητες:
«Μόλις τώρα είπα στους παίκτες μου ότι είμαι περήφανος που τους προπονώ. Η αγάπη που δίνουν, όλα αυτά που δίνουν στο ματς. Για τον σεβασμό που δείχνουν για τη φανέλα και την ιστορία της ομάδας. Είχαμε οκτώ ποδοσφαιριστές με προβλήματα, άλλος με πονόκοιλο, άλλος με πυρετό. Έδωσαν όμως ό,τι είχαν». Λόγια του Ματίας Αλμέιδα μετά την ολοκλήρωση της αναμέτρησης.
Ο Αργεντινός τεχνικός -που είχε ήδη τις απουσίες Αραούχο και Σιντιμπέ- αναγκάστηκε να αναπροσαρμόσει τα πλάνα που πιθανότατα κατέστρωνε ενόψει του ντέρμπι λόγω της ίωσης που έπληξε την ομάδα του, αφήνοντας βασικά γρανάζια της έξω. Και σαν να μην έφτανε αυτό, είδε και τον Ρότα να βγαίνει off μόλις στο 21' -σε μια φάση που η ΑΕΚ φωνάζει για αντιαθλητικά χτυπήματα στον δεξιό μπακ της σε δύο χρόνους- μη έχοντας μάλιστα άλλο καθαρόαιμο δεξί μπακ στη διάθεσή του. Παρόλα αυτά, εκείνο που παρατήρησε τόσο αυτός όσο και οι θεατές, ήταν μια ομάδα που όχι απλά δεν έψαξε δικαιολογίες, αλλά μπήκε και έκανε το παιχνίδι της, ούσα μάλιστα και ανώτερη από τον αντίπαλό της.
Και όλα αυτά σε έναν από τους σπουδαιότερους «τελικούς» των τελευταίων δεκαετιών, στην έδρα του αντιπάλου. Κάτι που όχι μόνο δεν είναι μικρό ως επίτευγμα, αλλά δείχνει και το μέταλλο αυτής της ομάδας και το οποίο φυσικά φέρει και τη σφραγίδα του προπονητή της. Και, τελικά, πώς αλλιώς να γινόταν μετά από την αποθέωση και το «μπουστάρισμα» που έλαβαν οι «κιτρινόμαυροι» από τους φίλους τους. Η αύρα της OPAP Arena τούς ακολούθησε και στη Λεωφόρο.
*Και ο αγωνιστικός (χαρακτήρας):
Βέβαια, τα πνευματικά χαρίσματα της «Ένωσης» αφορούν και άλλους τομείς.
Από τη μία, τη νοοτροπία νικήτριας που έβγαλε από τα πρώτα λεπτά ενός ακόμα ντέρμπι. Σύμφωνοι. Ο «δικέφαλος» δεν καλυπτόταν με το «Χ» όπως οι «πράσινοι». Έπρεπε να μπει για τη νίκη. Όμως δεν είναι δεδομένο ότι θα το καταφέρεις (να δείξεις την εν λόγω νοοτροπία). Πόσω μάλλον όταν παίζεις στην έδρα του βασικού σου ανταγωνιστή για το πρωτάθλημα και έχοντας και τα παραπάνω προβλήματα. Η ΑΕΚ όμως το έκανε. Κι ας μην της βγήκε στο φινάλε.
Από την άλλη, το κομμάτι του άγχους. Η ΑΕΚ ήταν εκείνη που «καιγόταν» για το «τρίποντο». Παρόλα αυτά, όχι μόνο φάνηκε εξαρχής προσηλωμένη στο πλάνο της και σε καμία περίπτωση πελαγωμένη όσο περνούσε ο χρόνος, αλλά αντίθετα μετέφερε αυτό το άγχος στην απέναντι πλευρά και σε συνδυασμό με το αγωνιστικό της σχέδιο απενεργοποίησε σε τεράστιο βαθμό τους γηπεδούχους.
Κι όμως υπήρξε νικητής, ο Αλμέιδα
Ο προπονητής του «δικεφάλου» έχει δηλώσει ότι ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που δύσκολα τη βγάζεις από τον ρυθμό της. Και, αν μη τι άλλο, τη γνωρίζει καλά μετά (και) από τρεις φετινές συγκρούσεις με τη δική του. Παιχνίδια που η αλήθεια είναι ότι οι «πράσινοι» δυσκόλεψαν την ΑΕΚ περισσότερο από κάθε άλλο αντίπαλό της.
Ωστόσο, ο Αλμέιδα είναι ένας προπονητής που διαβάζει τις ανορθογραφίες και τις διορθώνει. Το έχει αποδείξει άλλωστε μέσα στη σεζόν. Αυτό το μονοπάτι ακολούθησε και στη Λεωφόρο, εξού και βγήκε νικητής κόντρα στον ομόλογό του, βλέποντας το σύνολό του αυτήν τη φορά να κυριαρχεί.
Βρήκε τις απαντήσεις κόντρα στον πολύ καλά οχυρωμένο Παναθηναϊκό των προηγούμενων αθηναϊκών ντέρμπι, με συνεργασίες που έστησε και από τα πλάγια (δίνοντας το απαραίτητο πλάτος). Ήταν χαρακτηριστικό ότι πολλές φορές έβγαινε εκτός κουτιού και ο Λιβάι για να συμμετάσχει στην ανάπτυξη του «δικεφάλου».
Σε συνδυασμό και με τις δουλεμένες συνδυαστικές προσπάθειες αλλά και την ατομική ποιότητα των παικτών του, καθώς και με τις δεύτερες μπαλιές που κυριάρχησε η ομάδα του, είδε τους «κιτρινόμαυρους» να κυριαρχούν επιθετικά. Ενδεικτικές οι 12 τελικές (3 εντός στόχου) -μεταξύ αυτών και τα δύο δοκάρια του Τσούμπερ- έναντι τεσσάρων (1 εντός στόχου) του Παναθηναϊκού.
Την ίδια στιγμή, η ΑΕΚ αντιδρούσε σχεδόν ολόσωστα στις επιθετικές ενέργειες των γηπεδούχων, με εξαίρεση τη σταστική φάση του 45' και τη καθοριστική επέμβαση του Αθανασιάδη.
Από την άλλη, ήταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις για την «Ένωση» -εάν όχι και μοναδική ύστερα από το… γκάζι που πάτησε μετά το ματς με τον Παναιτωλικό στον πρώτο γύρο- που οι αλλαγές (πέρα της αναγκαστικής με τον Πινέδα αντί του Ρότα) δεν της έδωσαν έξτρα ώθηση. Ένα «όπλο» (ποιοτικό βάθος στο ρόστερ) που έχει η ΑΕΚ σε σχέση με τους ανταγωνιστές της. Αντίθετα, ο Παναθηναϊκός πήρε περισσότερα από τις αλλαγές του.
Ο τρομερός… δεξιός μπακ, Πινέδα, που δεν περίμενε ο Παναθηναϊκός
Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ορμπελίν Πινέδα επιστρατεύτηκε στον ρόλο του δεξιού μπακ στους μήνες που αγωνίζεται στην ΑΕΚ. Και στις προηγούμενες είχε δείξει καλά δείγματα γραφής. Ωστόσο, στη Λεωφόρο ήταν το κάτι άλλο. Ένα επιθετικό υπερόπλο. Ειδικά ο τρόπος που απελευθερωνόταν από τους αντίπαλους του (έχοντας στις περισσότερες περιπτώσεις και παραπάνω χώρο σε σχέση με όταν παίζει χαφ). Πόση ποιότητα...
Τόση που να του επιτρέπει να παίζει σε κάθε θέση, από άμυνα μέχρι επίθεση, που έχει χρησιμοποιηθεί φέτος λες και είναι η φυσική του.
Η ΑΕΚ βρέθηκε με δύο... μπαλάτους παίκτες στη δεξιά πλευρά (Πινέδα δεξί μπακ και Ελίασον δεξί χαφ), οι συνδυασμοί των οποίων δημιούργησαν πολλές καταστάσεις στα αντίπαλα καρέ. Ενώ, παράλληλα ανταποκρίθηκαν και στα αμυντικά τους καθήκοντα.
Δεν το περίμεναν αυτό οι «πράσινοι». Ίσως ήταν και η… έκπληξη που δεν ανέμενε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Προέκυψε αναγκαστικά για τους «κιτρινόμαυρους» μέσα στο ματς, αλλά είναι κάτι που έχει δοκιμαστεί από τον Αλμέιδα, δεν ήρθε τυχαία (εξάλλου και ο ίδιος έχει πει ότι καθετί που εφαρμόζει το έχει δοκιμάσει πριν με τους παίκτες του). Βέβαια, να σημειωθεί ότι με την αναγκαστική χρησιμοποίηση του Μεξικανού χαφ, οι «κιτρινόμαυροι» στερήθηκαν τις υπηρεσίες του στον χώρο του κέντρου -όπου θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά- έστω και στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα.
Και αφού το πήγαμε στα πρόσωπα, πολύ καλή παρουσία -μεταξύ άλλων «κιτρινόμαυρων»- και από τον Κώστα Γαλανόπουλο. Οι προαναφερθείσες συνθήκες έφεραν τον 25χρονο άσο στην αρχική ενδεκάδα, για να επιβεβαίωσει (και αυτή) η εμφάνισή του το γιατί ο προπονητής του πιστεύει σ' όλους τους ποδοσφαιριστές του. Για πρώτη φορά φέτος βασικός στο πρωτάθλημα, στο πιο κρίσιμο παιχνίδι για τον τίτλο και έδειξε εκ νέου το γιατί η ΑΕΚ (ορθώς) δεν έπαψε ποτέ να υπολογίζει στις δυνατότητές του όσα κι αν τράβηξε από τους τραυματισμούς.
Πλέον δεν ορίζει τη μοίρα της, αλλά…
Κακά τα ψέματα, όποιος έπαιρνε αυτό που ήθελε βαθμολογικά από το ματς, θα είχε κάνει τεράστιο βήμα για τον τίτλο. Ο Παναθηναϊκός πλέον είναι το μεγάλο φαβορί και η ΑΕΚ το αουτσάιντερ.
Δεν είναι της παρούσης να γίνει ανάλυση του πόσο κερδισμένη θα είναι η «Ένωση» από αυτήν τη σεζόν άσχετα από το εάν κατακτήσει ή όχι το πρωτάθλημα. Ούτε ότι οι φίλοι της -δεδομένων και των συνθηκών- αισθάνθηκαν δικαίως περήφανοι για την εμφάνισή της. Κι αυτό διότι μπορεί να εκληφθούν (λανθασμένα) και ως… δικαιολογίες σε πιθανή αποτυχία.
Στο προκείμενο όμως. Η ΑΕΚ αυτό που πρέπει να κάνει, είναι να συνεχίσει να παλεύει. Είναι σε εξαιρετικό μομέντουμ αγωνιστικά (εάν και πρέπει να δούμε και ποιοι παίκτες θα είναι διαθέσιμοι ενόψει Ολυμπιακού) και προέρχεται από επιβλητικές εμφανίσεις σε ντέρμπι. Δεν γίνεται να παρατήσει τα όπλα τώρα. Και με αυτόν τον προπονητή και αυτήν την έδρα, δεν αναμένεται να το κάνει. Εξάλλου, η «τούρτα» δεν είχε μόνο ένα κομμάτι...
