Τρίτη και φαρμακερή για την ΑΕΚ!
Η «Ένωση» για ακόμα μία φορά παρουσιάστηκε (σε μεγάλα χρονικά σημεία καθολικά έως και… υπερηχητικά) ανώτερη κόντρα στον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης». Ωστόσο, σ' αυτήν την περίπτωση κατάφερε να νικήσει τόσο τα… τρωτά της σημεία, όσο και τους Πειραιώτες και να φτάσει σε ένα σπουδαίο «διπλό» (1-3).
Αναλυτικά, τα 5 σημεία από την εμφάνιση της ΑΕΚ στο Φάληρο:
Υπερηχητική για 30', καλύτερη συνολικά!
Χάθηκε το μέτρημα. Ο λόγος για τις ποιοτικές τελικές φάσεις που έβγαλε η ΑΕΚ στο α' μέρος και συγκεκριμένα στο πρώτο μισάωρο. Και το σημαντικότερο, όχι στα… κουτουρού. Η «Ένωση» μπήκε με νοοτροπία νικήτριας -για ακόμα μία φορά επί Ματίας Αλμέιδα- στο φαληρικό γήπεδο. Με ποδοσφαιρικό σχέδιο και ένταση-πίεση-τρεξίματα. Τη στιγμή που -με κάθετο και συνδυαστικό ποδόσφαιρο- πατούσε περιοχή οριακά… όποτε ήθελε, είχε αναγκάσει τους γηπεδούχους να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν πάνω από τη μεσαία γραμμή! Με απλά λόγια; Κυριάρχησε. Πολύ σημαντικό φυσικά το ότι βρήκε το γρήγορο γκολ (λόγω και της νοοτροπίας με την οποία μπήκε), πάνω στο οποίο βέβαια δεν κατάφερε να χτίσει εξαιτίας της αναποτελεσματικότητάς της αλλά και του Πασχαλάκη.
Η ΑΕΚ παρουσιάστηκε, για ακόμα μία φορά, ακριβώς όπως έπρεπε σε έναν «τελικό». Όχι σ' όλη τη διάρκεια του ματς (τα τρωτά σημεία θα αναλυθούν παρακάτω). Αλλά συνολικά ήταν καθολικά ανώτερη και έφτασε σε μια απόλυτα δίκαιη -και φυσικά πολύ σημαντική- νίκη.
ΑΕΚ vs Λάθη-Αναποτελεσματικότητα… άσος
Πήγε να βγάλει μόνη της τα μάτια της, αλλά τελικά επικράτησε ο… καλός της εαυτός. Για ακόμα μία αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό (γενικότερα έχουν μαζευτεί αρκετές το τελευταίο διάστημα, εάν υπολογίσουμε και τον αγώνα με τον Άρη στην OPAP Arena) η ΑΕΚ δεν απέφυγε τα επιπόλαια λάθη.
Κι αν στο τελευταίο ντέρμπι του Κυπέλλου τα έκανε διάσπαρτα, τώρα τα έκανε σχεδόν όλα μαζεμένα σε μία φάση, εκείνη της ισοφάρισης των Πειραιωτών. Πολλοί παίκτες φέρουν ευθύνη, η μεγαλύτερη βέβαια βαραίνει τον -κομβικό στο πρώτο ημίχρονο- Πινέδα. Ο Μεξικανός χαφ κράτησε την μπάλα έξω από την περιοχή του «δικεφάλου» χωρίς κανένα λόγο. Φυσικά, η ΑΕΚ δεν έπαιζε μόνη της, αλλά κόντρα σε έναν πολύ μεγάλο αντίπαλο. Συνέβαλε και η δική του σταδιακή άνοδος, που κορυφώθηκε με την τακτική διαφοροποίηση στα πρώτα λεπτά του δεύτερου μέρους. Το θέμα όμως είναι ότι του το επέτρεψε.
Και βέβαια η… αναποτελεσματικότητα. Κάτι που, απ' ό, τι φαίνεται, θα έχει μαζί της η ΑΕΚ μέχρι το φινάλε της σεζόν, ελπίζοντας ότι δεν θα της στοιχίζει.
Δεν χρειάζεται να πούμε ότι είναι κρίμα για τους «κιτρινόμαυρους» να ρισκάρουν τόσο σημαντικές νίκες (πόσω μάλλον με σπουδαίες εμφανίσεις) λόγω των δύο παραπάνω στοιχείων. Το ξέρουν και οι ίδιοι.
Οι στοχευμένες επιλογές με Πινέδα-Τσούμπερ (και Γκατσίνοβιτς)
Στις δηλώσεις του ενόψει του ντέρμπι, ο Ματίας Αλμέιδα είχε τονίσει ότι στην ΑΕΚ ξέρουν τον τρόπο τόσο που μπορεί να κάνουν ζημιά στον Ολυμπιακό, όσο και εκείνον που οι Πειραιώτες μπορούν να τους δημιουργήσουν προβλήματα. Για το εάν στο δεύτερο εννοούσε και τα όσα γράφτηκαν στο από πάνω σημείο (λάθη-αναποτελεσματικότητα), δεν το γνωρίζουμε. Πάντως, το πρώτο φάνηκε ξεκάθαρα.
Ειπώθηκαν ήδη τα βασικά θετικά της «Ένωσης» στο πρώτο σημείο. Σ' αυτά βέβαια έρχονται να κουμπώσουν και οι στοχευμένες επιλογές προσώπων. Για αρχή, η χρησιμοποίηση του Πινέδα ως «οκτάρι» και εκείνη του Τσούμπερ ως αντι-Αραούχο δίπλα στον Γκαρσία (όχι φυσικά έχοντας ακριβώς τον ίδιο ρόλο με τον Αργεντινό επιθετικό). Απόλυτα σωστές και οι δύο. Αρχικά, ο Μεξικανός χαφ ήταν καταλυτικός στο γρήγορο παιχνίδι και την ανάπτυξη από τον άξονα.
Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι και στις δύο προηγούμενες επισκέψεις του «δικεφάλου» στο «Γ. Καραϊσκάκης» (όπου επίσης ήταν ανώτερος), ο Αλμέιδα είχε πάει επίσης με ένα «εξάρι» και ένα «οκτάρι». Διόλου τυχαίο ότι ακολούθησε εκ νέου την ίδια τακτική. Γνώριζε πώς μπορεί να χτυπήσει στις αδυναμίες των Πειραιωτών και το έκανε. Πρόταξε φουλ επιθετικότητα (από τα χαφ μέχρι μπροστά) κόντρα στις αμυντικές τους αδυναμίες.
Κι έπειτα η χρησιμοποίηση του Τσούμπερ, η παρουσία του οποίου στις συνδυαστικές προσπάθειες -σαν κι αυτή στο εξαιρετικό «1-2» με τον Γκατσίνοβιτς στο πρώτο γκολ- ήταν καταλυτική. Όπως φυσικά και του Σέρβου άσου αριστερά. Φάνηκε πόσο σημαντικό είναι να έχεις τόσο ποιοτικούς παίκτες σε κλειστούς χώρους και σε καίρια σημεία. Και η ΑΕΚ, ως γνωστόν, τους έχει.
ΑΕΚ με χαρακτήρα και αντίδραση πριν την... πρώιμη λήξη του ντέρμπι
Ήταν σημαντικό για τους «κιτρινόμαυρους» να μην αφήσουν τον Ολυμπιακό να χτίσει πάνω στο μομέντουμ του 1-1 και να ψάξουν την αντίδραση. Δεν το έκαναν αμέσως. Για αρκετά λεπτά ήταν ασύνδετοι. Σιγά-σιγά όμως -επικουρούμενοι και από τις αλλαγές- άρχισαν να εντείνουν εκ νέου την πίεσή τους και να απειλούν.
Μάλιστα, σ' αυτήν τους την προσπάθεια ανέβαζαν στοχευμένα και τους κεντρικούς τους αμυντικούς. Δύο μεγάλες φάσεις, η μία με Μουκουντί, η άλλη με Βίντα. Η δεύτερη αξιοποιήθηκε με την καθαρή ανατροπή (ο Ρέαμπτσιουκ τον έχει βρει στο γόνατο) του Κροάτη στόπερ και φυσικά την εκπληκτική εκτέλεση του Λιβάι. Για να έρθει και η μαγική ενέργεια του Μάνταλου κι εν συνεχεία η εισβολή οπαδών μετά την… πρώιμη λήξη του ντέρμπι που ζήτησε ο Βαγγέλης Μαρινάκης!
Το 'χουμε ξαναπεί. Παίζει τεράστιο ρόλο τι παίκτες έχεις να φέρεις από τον πάγκο (ενώ η ΑΕΚ είχε και σημαντικές απουσίες).
Η ΑΕΚ λοιπόν έδειξε χαρακτήρα και αντέδρασε. Αρκετές φορές φέτος δεν το είχε κάνει. Άλλες ναι, όπως και σήμερα. Παρεμπιπτόντως και στη Νίκαια που το είχε καταφέρει, το είχε πράξει με εκ νέου άμεση συμμετοχή του (στόπερ) Βίντα σε γκολ.
Μία-δύο-τρεις, έγινε το... ποδοσφαιρικά δίκαιο
Η ΑΕΚ για τρίτο σερί ντέρμπι στο «Γ. Καραϊσκάκης» παρουσιάζεται ανώτερη, έως και καθολικά ή τουλάχιστον με εκκωφαντικό τρόπο για μεγάλα διαστήματα. Τις προηγούμενες δύο φορές δεν το είχε συνδυάσει με νίκη. Ακόμα κι αν η δεύτερη δεν της στοίχισε, ήταν και πάλι… κάπως άδικο, τουλάχιστον ποδοσφαιρικά.
Έχει τη σημασία του να εξαργυρώνεις την ανωτερότητά σου, για τον χαρακτήρα (αλλά και το πρεστίζ) που θες να χτίσεις. Πέρα φυσικά από τους βαθμολογικούς λόγους. Εντέλει, η τρίτη αποδείχτηκε και φαρμακερή!
Υ.Γ.: Συγκινητική η αφιέρωση του Γκατσίνοβιτς στον Αραούχο. Δείγμα της οικογένειας που έχουν χτίσει στην ΑΕΚ...
