Μέρα με πλατιά χαμόγελα ξημέρωσε για τον οργανισμό της ΑΕΚ. Ακόμα μία από τότε που ο Ματίας Αλμέιδα έβαλε την υπογραφή του στο πρώτο συμβόλαιο με τους «κιτρινόμαυρους», ακόμα μία από τότε που ο «δικέφαλος» επέστρεψε στο σπίτι του (κατά σειρά χρονικά).
Η «Ένωση» επικράτησε επιβλητικά (3-0) του Ολυμπιακού στην OPAP Arena -στο πρώτο παιχνίδι ύστερα από 20 και πλέον χρόνια που τον φιλοξενεί στη φυσική της έδρα- και βρίσκεται με το ένα πόδι στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος Novibet και στο, όπως φαίνεται, ταξίδι στο… εξωτερικό.
Μια βραδιά, η χθεσινή, που υπενθύμισε το τι στερήθηκαν τόσα χρόνια οι φίλοι της ΑΕΚ μακριά από τη Νέα Φιλαδέλφεια. Μια βραδιά που ο προπονητής της -που δεν του αξίζει να στεναχωριέται- θύμισε (σε όλους μας) τι σημαίνει εμπιστοσύνη.
Γιατί εδώ είναι Φιλαδέλφεια
Ακόμα μία νίκη για την ΑΕΚ στο νεόδμητο παλάτι της, ακόμα μία νίκη σε ντέρμπι και οι αριθμοί… αυγατίζουν και ζαλίζουν.
Δώδεκα στα δώδεκα στην OPAP Arena και 32-2 στα γκολ, τρία στα τρία κόντρα σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ (4/4 συμπεριλαμβανομένου και του αγώνα με τον Άρη). Αριθμοί… αμείλικτοι, αριθμοί που φωνάζουν «Νέα Φιλαδέλφεια» για την «Ένωση».
Γιατί η ΑΕΚ μπορεί να πέρασε τα πάνδεινα στα 19,5 χρόνια της νεότερης προσφυγιάς της, αλλά δεν θα είχε στερηθεί τόσα μακριά από τη φυσική της έδρα.
Ένα γήπεδο που έχει κατανοηθεί πλέον ότι, όταν χρειαστεί, παίζουν μπάλα και τα... τσιμέντα του. Ακόμη κι όταν ο «δικέφαλος» είναι σε μέτρια μέρα ή στις περιπτώσεις που πιάνει απόδοση, αξιοζήλευτη ίσως για άλλους, αλλά μη αρκετή για να του φέρει τη νίκη. Εκεί είναι που εμφανίζεται η ενέργεια -που εξυμνεί συνεχώς ο Ματίας Αλμέιδα- για να σπρώξει την ομάδα του. Κάτι που τόσα χρόνια θα είχε συμβεί πολλάκις για τους «κιτρινόμαυρους» -ακόμα και σε περιόδους που δεν διέθεταν και τόσο ποιοτικά σύνολα- εάν είχαν επιστρέψει πιο νωρίς στο σπίτι τους. Με την ιστορία τους να είχε γραφτεί πιθανότατα πολύ διαφορετικά σε επίπεδο «τριπόντων», τροπαίων αλλά και αποφυγής… μαύρων νυκτών.
Προσοχή: Τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι χωρίς το γήπεδό της δεν θα μπορούσε να είχε φτάσει στη νίκη κόντρα στους Πειραιώτες η ΑΕΚ, ειδικά αυτή, η ΑΕΚ του Αλμέιδα. Αλλά το μπουστάρισμα από τις εξέδρες υπενθύμισε για ακόμα μία φορά τι στερούταν τόσα χρόνια.
Απέναντι στον Ολυμπιακό η ΑΕΚ -των πολλών αλλαγών- πήρε νίκη Νέας Φιλαδέλφειας: Επιβλητική. Δεν έπιασε τα υψηλά στάνταρ απόδοσής της (επίπεδο βέβαια που συχνά της αρκεί για να παίρνει νίκες). Ωστόσο -και παρά την… ενδεκάδα Κυπέλλου- είχε, αναμενόμενα, στοιχεία από το αγωνιστικό της DNA.
Διαβασμένη για το πότε (και πού) θα χτυπήσει στα αδύναμα διαστήματα των Πειραιωτών (αρχή και φινάλε), εκμεταλλευόμενη -βάσει σχεδίου- και το τεράστιο βάθος του πάγκου της με παίκτες που έριξε στο κατάλληλο τάιμινγκ. Έπαιξε με ένταση και πίεση, αποδιοργάνωσε σε μεγάλο βαθμό το ενισχυμένο κέντρο των φιλοξενούμενων, χωρίς να λείπουν και οι συνδυαστικές προσπάθειες (όχι βέβαια στο μέγεθος που συνηθίζει να τις βγάζει). Και, φυσικά, εκμεταλλεύτηκε και τα λάθη των αντιπάλων της, στα οποία όμως ουσιαστικά αξιοποίησε και δικά της προτερήματα, ήτοι το πρέσινγκ στο πρώτο γκολ και την ατομική ποιότητα (εν προκειμένω του Τσούμπερ) στο δεύτερο.
Όσο για τη ρεβάνς; Ο Αλμέιδα έδωσε το σωστό στίγμα. Οι παίκτες του πρέπει να μπουν στον αγωνιστικό χώρο του «Γ. Καραϊσκάκης» σαν να έχει έρθει 0-0 η χθεσινή αναμέτρηση. Διότι ο Ολυμπιακός παραμένει μεγάλη ομάδα, ειδικά στην έδρα του (κι ας πραγματοποίησε επιβλητική εμφάνιση εκεί η ΑΕΚ τον περασμένο Νοέμβριο, ανεξάρτητα που δεν νίκησε). Και βάσει της νοοτροπίας που έχουν δείξει μέχρι στιγμής, αναμένεται να κάνουν πράξη τα λόγια του προπονητή τους.
Εμπιστοσύνη στον Αλμέιδα, του οποίου δεν του... αξίζει να στεναχωριέται
«Ευτυχισμένοι αυτοί που πιστεύουν χωρίς να χρειάζεται να δουν». Φράση από το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον. Τη χρησιμοποίησε ο Ματίας Αλμέιδα μετά τη χθεσινή επικράτηση. Σε μια συνέντευξη Τύπου που δημιούργησε ένα σφίξιμο σαν κόμπο στο στομάχι. Διότι ο Αργεντινός τεχνικός υπενθύμισε σε όλους μας -με τα πλέον χαρακτηριστικά λόγια- το τι σημαίνει εμπιστοσύνη στο πρότζεκτ, τι σημαίνει οικογένεια.
Αφορμή -όχι αμελητέα προφανώς, όπως φάνηκε κι από τα συναισθήματα που του δημιούργησε- ήταν τα σχόλια που διάβαζε από την Τετάρτη (8/2) μετά την ανακοίνωση της αποστολής, η οποία προανήγγειλε εκτεταμένο ροτέσιον.
Σχόλια που, όπως αποκάλυψε, τον στεναχώρησαν. Κι αυτό γιατί αντιλήφθηκε αμφιβολίες -κυρίως- ως προς τους ποδοσφαιριστές του αλλά και ως προς το πρότζεκτ και τη φερεγγυότητά του (για όταν μιλάει για γκρουπ παικτών και όχι για βασικούς και αναπληρωματικούς). Δεν είναι αλαζόνας ή εγωιστής. Άλλωστε, ο ίδιος τόνισε ότι υποπίπτει σε λάθη. Δέχεται την κριτική (όχι φυσικά πως... στήθηκε στον τοίχο τις προηγούμενες μέρες). Και πολύ καλά κάνει, αφού κι αυτή είναι απαραίτητο να υπάρχει. Αλλά με… σύνεση και σωστή στόχευση.
Στο προκείμενο. Ο Αλμέιδα στεναχωρήθηκε κυρίως επειδή είδε να μην υπάρχει εμπιστοσύνη από πλευράς κόσμου σ' όλους τους παίκτες του. Και όπως θέλει να πιστεύουν οι τελευταίοι σε εκείνον (που τους έχει κερδίσει και το κάνουν), έτσι θέλει να πράττουν και οι φίλοι της ομάδας του προς το σύνολο του γκρουπ. Γιατί όταν λέει ότι η ΑΕΚ είναι ο πατέρας και η μητέρα και όλοι οι υπόλοιποι (ποδοσφαιριστές, τεχνικό τιμ, οργανισμός και οπαδοί) τα παιδιά της, το εννοεί. Και δεν διανοείται τα… αδέρφια να μην εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον. Μιλάει ως μέρος αυτής της οικογένειας. Έτσι νιώθει. Και πολλές φορές μέχρι σήμερα, παρά το σύντομό του χρονικό διάστημα στον «κιτρινόμαυρο» πάγκο, έχει πει λόγια που αντιπροσωπεύουν τον τρόπο σκέψης του ΑΕΚτζή, τα οποία -κι όμως- δεν θα μπορούσε εύκολα να εκφράσει τόσο… to the point ένας φίλος της ομάδας.
Οπότε να υπάρχει κριτική προφανώς, αλλά και εμπιστοσύνη. Γιατί ο Αλμέιδα -πέρα από την τεράστια χαρά που έχει προσφέρει με το φετινό του δημιούργημα- έχει προκαλέσει… παγωμάρα με τις επιλογές του δύο φορές μέχρι στιγμής μέσα στη σεζόν. Τη μία με την τετραπλή αλλαγή στη Λεωφόρο κόντρα στον Παναθηναϊκό και την άλλη προχθές με την αποστολή για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Σ' αμφότερες δικαιώθηκε (ασχέτως αποτελέσματος). Τουτέστιν: Μ' αυτόν τον προπονητή δεν πρέπει να... παγώνεις. Κάτι που, μετά και το χθεσινό, έγινε ευρέως αντιληπτό.
Του αξίζει λοιπόν εμπιστοσύνη και να μην… στενοχωριέται. Πόσω μάλλον όταν το ποδόσφαιρο της ομάδας του χαροποιεί -πέρα από τους οπαδούς της «Ένωσης» που τον έχουν βάλει στην καρδιά τους- ακόμα τους «ουδέτερους».
Εξάλλου, ευτυχώς για τους φίλους της ΑΕΚ, το... «Μα πώς φοβάμαι πως ίσως μια μέρα σε χάσω» του άσματος της Σοφίας Βέμπο αργεί πολύ για την περίπτωσή του μετά το συμβόλαιο ζωής που υπέγραψε εσχάτως. Έτσι θα έχουμε την ευκαιρία, όπως σημείωσε και ο ίδιος, να τον μάθουμε ακόμα καλύτερα τα επόμενα χρόνια…
