Τα δεδομένα έγερναν υπέρ του Ολυμπιακού μετά το 22ο λεπτό…

Ο Ολυμπιακός είδε την ΑΕΚ να υπερέχει ως τα μισά του πρώτου μέρους, αλλά όταν καθάρισε το μυαλό του, έφερε όλα τα δεδομένα υπέρ του. Παρ' όλα αυτά, το γεγονός πως είναι μια νέα ομάδα και με ποδοσφαιριστές, που έχουν ακόμη δρόμο μπροστά τους για να έρθουν στο επιθυμητό επίπεδο, αλλά και χρειάζεται ως σύνολο τον χρόνο του για να δέσει, έπαιξαν τον δικό τους ρόλο για να μείνει το 1-1 ως το φινάλε στην «OPAP Arena».

Είναι δεδομένο πως η ΑΕΚ ήταν καλύτερη ως το 22'. Φόρτωσε με παίκτες την πλευρά του Κίνι, ο οποίος δεν μπήκε στο κλίμα του αγώνα στο ξεκίνημα και τελικά και το γκολ ήρθε από εκεί, έστω και αν ο Ρότα ήθελε να σουτάρει, αλλά του βγήκε σε ασίστ και ο Πόνσε το… μυρίστηκε για το 1-0. Αυτή ήταν και η μοναδική φορά, που ο Αργεντινός φάνηκε στο παιχνίδι, αφού κατά τα άλλα πέρασε απαρατήρητος λόγω της εξαιρετικής εικόνας, που είχαν οι Ρέτσος-Φρέιρε.

Το γκολ της ΑΕΚ λειτούργησε σαν ηλεκτροσόκ για την ομάδα του Ντιέγκο Μαρτίνεθ, ο οποίος δικαίως ωρυόταν στην άκρη του πάγκου. Ο Ολυμπιακός άρχισε να κρατάει μπάλα και να φρενάρει τους «κιτρινόμαυρους», κλείνοντάς τους στο μισό γήπεδο. Είχε υπομονή στο παιχνίδι του, πίεζε πολλές φορές στοχευμένα στα μεσοδιαστήματα και με τους Φορτούνη, Έσε, Καμαρά να τραβάνε την ομάδα από το χέρι, οι «ερυθρόλευκοι» έπαιρναν διαρκώς μέτρα και ήταν απειλητικοί.

Και έρχεται το γκολ, που από το ξεκίνημά του είναι εκπληκτικό. Με καλή κυκλοφορία, τον Φορτούνη να αδειάζει τρεις αντιπάλους και να αλλάζει παιχνίδι, τον Ροντινέι να πάει πάνω σε έναν αντίπαλο και να πασάρει στον Ποντένσε, ο οποίος χρειάστηκε μια προσποίηση και μια γλυκιά πάρε-βάλε σέντρα για το 1-1 του Κααμπί, που μυρίζεται από χιλιόμετρα το γκολ. Το πολύ κακό πρώτο μισό του ημιχρόνου είχε περάσει επί της ουσίας αναίμακτα για τον Ολυμπιακό, μιας και έφερε το σκορ στα ίσα, ενώ το μομέντουμ έδειχνε να είναι υπέρ του. Όπως και όλα τα δεδομένα του αγώνα, αφού ο Ολυμπιακός είχε καταφέρει να «απαντήσει» στην ένταση της ομάδας του Αλμέιδα και από κάποια στιγμή και έπειτα να της… αφαιρέσει αυτή την ικανότητα. Ίσως και οι «κιτρινόμαυροι» να μην περίμεναν αυτή την αντίδραση και να αιφνιδιάστηκαν!

Στη συνέχεια του αγώνα, η διαχείριση των δύο προπονητών δεν άλλαξε πολλά. Ο Ολυμπιακός μπήκε στο δεύτερο μέρος όπως τελείωσε το πρώτο, έκλεβε μπάλες, αλλά δεν είχε τις σωστές επιλογές στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Διότι πολλές φορές οι Πειραιώτες πάτησαν περιοχή μέσω πλαγιοκοπήσεων, αλλά παρότι υπήρχαν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, τα γυρίσματα συνήθως ήταν στον άξονα του Στάνκοβιτς, ο οποίος μπλόκαρε αρκετές μπάλες. Λεπτομέρειες θα μου πείτε, αλλά έτσι είναι. Μια κακή επιλογή, ένα γύρισμα πάνω στον αντίπαλο κίπερ ή μια κακή τοποθέτηση κρίνουν αυτά τα ματς.

Το ματς είχε εξελιχθεί σε ροντέο, αλλά ο Ολυμπιακός δεν είχε κανένα πρόβλημα να ανταποκριθεί σε αυτό, αφού έχει έναν προπονητή, που του έκανε εξαιρετική προετοιμασία και όσο περνάει ο καιρός, βγάζει στο χορτάρι τα «θέλω» του που βασίζονται στην ένταση και τις γρήγορες μεταβάσεις-μεταβιβάσεις. Οι αλλαγές του Μαρτίνεθ πρόσθεσαν έξτρα ασφάλεια στην ομάδα του, αφού γνωρίζει πως δεν είναι όλοι οι παίκτες του στο 100% από άποψη ρυθμού και φυσικής κατάστασης. Και η αλήθεια είναι πως μπορεί η ΑΕΚ να πήρε ενέργεια από την είσοδο του Ζίνι, αλλά έμοιαζε να τα περιμένει όλα από ένα παιδί 20 χρονών. Και τελικά, μικρό το κακό για τους Πειραιώτες, αφού δεν είχε κάποια ουσιαστική φάση η γηπεδούχος ομάδα.

Αναγκάστηκε, πάντως και ο Ισπανός τεχνικός να σουλουπώσει τις όποιες τρύπες δημιουργούνταν στον άξονα. Γιατί αν είχε έτοιμους ακόμη περισσότερους από τους παίκτες του, θα μπορούσε να ρίξει τον Σολμπάκεν στο χορτάρι της «OPAP Arena», αντί του Ορτέγκα σε ρόλο εξτρέμ. Όπως και νωρίτερα τον Γιόβετιτς, βάζοντάς τον και αυτόν στα πλάγια. Για αυτό και ο Ολυμπιακός χρειάζεται τη μεγαλύτερη υπομονή από όλους. Γιατί είναι η μοναδική ομάδα από τις τρεις διεκδικήτριες του τίτλου που έχει τόσες αλλαγές και δεν έχει φτάσει ακόμη το… πικ του!

Οι αλλαγές του Μαρτίνεθ ήταν λογικές. Τον ανεβασμένο Μπιέλ έβαλε, βγάζοντας τον Μασούρα που είχε τρέξει υπερβολικά και παρέα με τον Ελ Κααμπί πίεζαν διαρκώς. Έριξε τον Σκάρπα αντί του Ποντένσε που έπαιξε για πρώτη φορά! Και όταν έριξε τον Ιμπόρα, δεν είχε να βάλει κάποιον άλλον. Ίσως τον Καρβάλιο, αλλά προτίμησε τον μπαρουτοκαπνισμένο Ισπανό για να διαχειριστεί -όπως και έκανε- με την εμπειρία του τον άξονα, απαντώντας στις κινήσεις του Αλμέιδα που είχε περάσει στο ματς ήδη δύο χαφ (Πινέδα, Γαλανόπουλο) και δύο εξτρέμ που συγκλίνουν (Άμραμπατ, Ζίνι). Ο Ισπανός τεχνικός ξέρει να διαβάζει τον αγώνα κατά τη διάρκειά του και δεν φοβάται να συμμετάσχει σε αυτό, προσπαθώντας να αλλάξει τη ροή του. Σκεφτείτε πολύ απλά πως άλλαξε τον σχηματισμό τρεις φορές. Ξεκίνησε με 4-4-1-1, το γύρισε σε 4-2-3-1, έπαιξε και 4-3-3 στο φινάλε.

Τα αποτελέσματα δικαιώνουν τις επιλογές όλων γύρω από την ομάδα, σε σταφ, σε παίκτες, σε όλα. Η ομάδα του Μαρτίνεθ διαρκώς βελτιώνεται και δείχνει πως είναι ένα εξαιρετικά δομημένο σύνολο, το οποίο έχει τις σωστές βάσεις για να πετύχει. Μέσα από τα παιχνίδια, όμως, και τον ρυθμό που θα αποκτούν ο Ποντένσε, ο Γιόβετιτς, ο Σολμπάκεν, ο Ορτέγκα που είναι εν δυνάμει βασικοί, τότε θα είναι ολοένα και πιο όμορφο το αποτέλεσμα στο χορτάρι…

Follow @giorgostsanakas